1(En Jesús fór til Olíufjallsins2og snemma að morgni kom hann aftur í musterið og allt fólkið kom til hans og hann settist niður og kenndi því.3En þeir skriftlærðu og farísear leiddu til hans konu, sem gripin var í hórdómi og létu hana standa mitt á meðal þeirra og sögðu til hans:4Meistari! þessi kona er staðin að hórdómi,5en Móses bauð oss í lögunum: að þessháttar konur skyldu grýtast; hvað segir þú til þess?6En þetta sögðu þeir til að freista hans, svo þeir hefðu eitthvað að ákæra hann fyrir—Jesús laut þá niður og ritaði með fingrinum á jörðina.7En þar eð þeir hættu ekki að spyrja, rétti hann sig upp og sagði til þeirra: sá af yður, sem er syndlaus, kasti fyrstur steini á hana.8Svo laut hann aftur og ritaði á jörðina.9En er þeir heyrðu þetta og voru slegnir af þeirra samvisku, gengu þeir burt hvör eftir annan frá þeim æðstu til þeirra lægstu, svo Jesús varð einn eftir og konan, sem stóð þar.10En er Jesús rétti sig upp og sá engan nema konuna, sagði hann til hennar: kona! hvar eru þeir, sem ákærðu þig? enginn fordæmdi þig? hún svaraði: Herra! enginn.11En Jesús sagði til hennar: ekki fordæmi eg þig heldur, far þú héðan og syndga ekki hér eftir).
12Í annað sinn talaði Jesús til þeirra og sagði: eg em heimsins ljós, hvör, sem fylgir mér, mun ekki ganga í myrkri, heldur hafa lífsins ljós.13Þá sögðu farísear til hans: þú vitnar um sjálfan þig, þinn vitnisburður er ekki sannur.14Jesús svaraði þeim og sagði: þó eg vitni um sjálfan mig, er minn vitnisburður sannur, því eg veit hvaðan eg kom og hvört eg fer.15Þér dæmið eftir holdinu a), eg dæmi engan,16en þó eg dæmi um mig, er minn dómur réttur, því eg em ekki einn, heldur bæði eg, og Faðirinn sem sendi mig.17Það er og skrifað í yðar lögum, að tveggja manna vitnisburður sé sannur.18Eg em sá, sem vitna um mig sjálfan og Faðirinn, sem sendi mig, vitnar um mig.19Nú sögðu þeir við hann: hvar er Faðir þinn? Jesús svaraði: hvörki þekkið þér mig né Föður minn; ef að þér þekktuð mig, þá þekktuð þér og minn Föður.20Þessi orð talaði Jesús hjá fjárkistunni þar, sem hann kenndi í musterinu og enginn lagði hönd á hann, því enn var ekki hans tími kominn.21Þá sagði Jesús aftur til þeirra: eg fer burt og þér munuð leita mín og deyja í yðar syndum. Þangað, sem eg fer, getið þér ekki komist.22Þá sögðu Gyðingar: mun hann ætla að deyða sjálfan sig, þar eð hann segir: þangað, sem eg fer getið þér ekki komist?23Og hann sagði til þeirra: þér eruð neðan að, eg em ofan að; þér eruð af þessum heimi, eg em ekki af þessum heimi.24Þess vegna sagða eg yður: að þér munduð deyja í yðar syndum; því ef þér trúið ekki að eg sé ofan að b), munuð þér deyja í yðar syndum.25Þeir sögðu þá við hann: hvör ertú? Jesús svaraði þeim: einmitt það, sem eg segi yður.26Eg hefi margt um yður að segja og dæma; en sá, sem sendi mig, er sannorður og það, sem eg heyrði af honum, það tala eg til heimsins.27En þeir skildu ekki að hann meinti Föðurinn;28því sagði Jesús til þeirra: þegar þér c) hefjið upp Mannsins Son, þá munuð þér þekkja að eg em það og að eg gjöri ekkert af sjálfum mér, heldur eins og Faðir minn kenndi mér, tala eg29og sá, sem sendi mig, er með mér; Faðirinn lét mig ekki einan, því eg gjöri ætíð það, sem honum þóknast.
30Þegar hann talaði þetta, trúðu margir á hann.31Jesús sagði þá til þeirra Gyðinga, sem á hann höfðu trúað: ef að þér haldið stöðugt við mitt orð, þá eruð þér sannarlega mínir lærisveinar.32Þér munuð þekkja sannleikann og sannleikurinn mun gjöra yður frjálsa.33Þeir svöruðu honum: vér erum Abrahams niðjar og aldrei höfum vér verið þrælar nokkurs manns, hvörnig segir þú þá: þér skuluð verða frjálsir?34Jesús svaraði þeim: sannlega, sannlega segi eg yður: sá, sem gjörir syndina, er syndarinnar þræll;35en þrællinn er ekki ávallt í húsinu, sonurinn verður þar ætíð.36Ef að sonurinn gefur yður þá frelsi, svo verðið þér sannarlega frjálsir.37Eg veit að þér eruð Abrahams niðjar, en þér leitist þó við að lífláta mig, af því mitt orð fær ekki rúm hjá yður.38Eg tala það, sem eg hefi séð hjá mínum Föður og þér gjörið það, sem þér hafið séð hjá yðar Föður.39Þeir svöruðu og sögðu til hans: Abraham er vor faðir. Jesús sagði til þeirra: ef að þér væruð Abrahams börn, þá gjörðuð þér Abrahams verk.40En nú leitið þér eftir að deyða mig, mann, sem hefi sagt yður sannleikann, þann, sem eg heyrði af Guði, þetta hefði Abraham ekki gjört; þér gjörið verk yðar föðurs.41Þá sögðu þeir til hans: vér erum ekki hórgetnir, vér höfum einn föður, nefnilega: Guð.42Þá sagði Jesús til þeirra: ef að Guð væri yðar faðir, þá elskuðuð þér mig, því eg em útgenginn og kominn frá Guði, og eg em ekki kominn af sjálfum mér, heldur hefir hann sent mig.43Hví skiljið þér ekki mál mitt? af því þér getið ekki heyrt mitt orð.44Þér eruð af föðurnum, fjandanum og girndum yðar föðurs viljið þér hlýðnast. Hann var manndrápari frá upphafi og var ekki staðfastur í sannleikanum, því sannleiki er ekki í honum; þegar hann talar lygi, talar hann af sínu eigin, því hann er lygari og lyginnar faðir.45En mér trúið þér ekki, af því eg tala sannleikann.46Hvör af yður getur sannað upp á mig synd? en ef eg tala sannleikann, hví trúið þér mér ekki?47Sá, sem er af Guði, sá heyrir Guðs orð; vegna þess heyrið þér ekki, að þér eruð ekki af Guði.48Gyðingar svöruðu honum og sögðu: segjum vér ekki rétt, að þú sért samverskur og hafir djöful?49Jesús svaraði: ekki hefi eg djöful, heldur heiðra eg Föður minn, en þér smáið mig.50Eg leita ekki míns heiðurs, sá er, sem hans leitar og dæmir.51Sannlega, sannlega segi eg yður: ef að nokkur varðveitir mitt orð, sá skal ekki að eilífu sjá dauðann.52Þá sögðu Gyðingar til hans: nú vitum vér að þú hefir djöful; Abraham er dáinn og spámennirnir, og þú segir: ef nokkur varðveitir mitt orð, sá mun að eilífu ekki smakka dauðann.53Ertú meiri en faðir vor Abraham, sem er dáinn og spámennirnir, sem eru dánir? hvílíkan gjörir þú sjálfan þig?54Jesús svaraði: ef að eg vegsamaði sjálfan mig, væri mín vegsemd ekkert. Faðirinn, sem þér kallið yðar Guð, hann er sá, sem vegsamar mig;55og þér þekkið hann ekki, en eg þekki hann og ef eg segði: eg þekki hann ekki, þá væri eg lygari eins og þér; en eg þekki hann og geymi hans orð.56Abraham yðar faðir gladdist í þeirri von, að hann sæi minn dag og sá hann og gladdist.57Þá sögðu Gyðingar til hans: þú ert enn ekki fimmtugur og þú hefir séð Abraham?58Jesús sagði til þeirra: sannlega, sannlega segi eg yður: áður en Abraham varð til, var eg.59Þeir tóku þá upp steina til að kasta á hann, en Jesús faldi sig og fór út úr musterinu.