Páskahátíð. Dauði frumburðanna. Ísraelsmenn byrja ferð sína af Egyptalandi.

1Drottinn mælti við Móses og Aron í Egyptalandi, og sagði:2Þessi mánuður skal vera yðar höfuðsmánuður, hann skal vera fyrsti mánuður ársins hjá yður.3Talið til allrar alþýðu Ísraelsmanna, og segið: á tíunda degi þessa mánaðar skal hvör hússbóndi hjá yður taka lamb fyrir sitt hús, eitt fyrir hvört heimili.4En ef ekki er svo mannmargt á heimili, að upp fái etið lambið, þá taki hann með sér bónda þann, er næstur honum býr, eftir manntali, svo að þér skuluð ætla svo marga til lambsins, að þeir fái upp unnið.5Það lamb, sem þér hafið hér til, skal vera annmarkalaust, hrútlamb og ársgamalt, og má vera hvört er vill ásauðarlamb eða hafurkið.6Þetta lamb skuluð þér varðveita til hins 14da dags þessa mánaðar, þá skal því slátra á samkomu allrar alþýðu Ísraelsmanna millum tveggja aftna*);7Þá skal taka nokkuð af blóðinu og ríða því á báða dyrustafi og dyratré þeirra húsa, í hvörjum lambið er etið;8sömu nótt skal eta kjötið, það skal vera steikt við eld, og skal eta það með ósýrðu brauði og beiskum jurtum;9ekki skuluð þér eta neitt af því hrátt eða soðið í vatni, heldur steikt við eld, höfuðið með fótum og innyflum;10ekkert af því skuluð þér leifa til morguns, en hafi nokkuð af því leift verið til morguns, þá skuluð þér brenna það í eldi.11Þér skuluð eta það á þenna hátt: þér skuluð vera girtir um yðar lendar, hafa skó á fótum og stafi í höndum; þér skuluð eta það í flýti, því þetta er Drottins páskafórn.12Þessa sömu nótt vil eg fara um Egyptaland, og slá alla frumburði í Egyptalandi, bæði menn og fénað; og refsidóm minn vil eg láta fram koma á öllum goðum Egyptalandsmanna; eg er Drottinn.13Blóðið á þeim húsum, hvar þér eruð, skal vera yður sem teikn; eg mun sjá blóðið og ganga framhjá yður, og þegar eg slæ Egyptaland, skal engin skæð plága yfir yður koma.14Þessi dagur skal vera yður endurminningardagur, og þér skuluð halda hann helgan, svo sem hátíð Drottins: sem ævinlegt lögmál fyrir yðar eftirkomendur skuluð þér hann helgan halda.15Í sjö daga skuluð þér eta ósýrt brauð; þegar á fyrsta degi skuluð þér flytja burt allt súrdeig úr húsum yðar: því hvör sem etur sýrt brauð frá þeim fyrsta degi til hins sjöunda, hann skal hafa fyrirgjört lífi sínu.16Á þeim fyrsta degi skuluð þér halda helga samkomu, og allteins á hinum sjöunda deginum; á þeim dögum skal ekkert verk vinna, nema það sem allir menn þurfa til matar sér, að því einu megið þér starfa.17Þér skuluð gæta þess, sem hér er sat um ósýrða brauðið, því einmitt á þessum degi leidda eg yðar herskara út af Egyptalandi; skuluð þér því halda heilagt þenna dag, og það skal vera ævinlegt lögmál fyrir yðar eftirkomendur.18Þér skuluð eta ósýrt brauð frá því um kvöldið þann 14da dag hins fyrsta mánaðar og til þess um kvöldið þann 21ta dag sama mánaðar.19Á þeim 7 dögum skal sýrt brauð ekki finnast í yðar húsum; því hvör, sem (þá) etur sýrt brauð, sá maður skal hafa fyrirgjört lífi sínu, hvört sem hann er útlendur eða innlendur.20Þér skuluð ekkert sýrt brauð eta; í öllum yðar hýbýlum skuluð þér eta ósýrt brauð.
21Móses stefndi saman öllum höfðingjum Ísraelsmanna, og sagði til þeirra: útveljið og takið yður lömb af hjörðinni, hvör handa sínum ættflokki, og slátrið páskalambinu;22takið ísópsvönd, og drepið honum í blóðið, sem er í troginu; og því blóði, sem í er troginu, skuluð þér ríða á dyratréð og báða dyrustafina, og enginn yðar skal fara út fyrir dyr á húsi sínu, fyrr en að morgni,23því Drottinn fer framhjá, til að slá Egyptalandsmenn; hann mun sjá blóðið á dyratrénu og báðum dyrustöfunum, og mun þá Drottinn ganga framhjá dyrunum, og ekki láta eyðileggjarann (morðengilinn) koma í yðar hús til að slá yður.24Gætið þessarar skipunar, og halt hana fyrir þig og þín börn ævinlega;25og þegar þér komið í það land, sem Drottinn mun gefa yður, eins og hann hefir lofað, þá skuluð þér halda þennan sið;26og þegar yðar börn segja til yðar: hvaða siður er þetta, sem þér haldið?27Þá skuluð þér svara: þetta er páskafórn Drottins, sem gekk framhjá húsum Ísraelsmanna í Egyptalandi, þá hann sló Egyptalandsmenn, en hlífði vorum húsum. Þá hneigði fólkið sig og laut til jarðar;28og Ísraelsmenn fóru og gjörðu þetta, þeir gjörðu eins og Drottinn hafði boðið þeim Móses og Aroni.
29Um miðnæturskeið sló Drottinn alla frumburði í Egyptalandi, frá frumgetnum syni faraós, sem í hásætinu sat, allt til frumgetnings hins herleidda, sem í myrkvastofu sat, og alla frumburði fénaðarins.30Þá reis faraó upp um nóttina, og allir hans þjónar, og allir Egyptalandsmenn; gjörðist þá mikið óp í Egyptalandi, því ekki var það hús, að eigi væri lík inni.31Hann kallaði til sín þá Móses og Aron um nóttina, og sagði: takið yður upp, og farið burt úr mínu landi, bæði þér og Ísraelsmenn! farið og þjónið Drottni, eins og þér hafið ætlað yður!32takið yðar kvikfénað, smáan og stóran, eins og þér hafið sagt, farið svo af stað og biðjið mér góðs!33egypskir ráku hart eftir fólkinu til þess að koma þeim sem fyrst burt úr landinu, því þeir sögðu: vér munu allir deyja.34Fólkið tók upp það deig, sem það hafði, áður en deigið hafði sýrst, batt deigtrogin í klæðum sínum og báru þau á öxlum sér.35Ísraelsmenn höfðu gjört, eins og Móses hafði sagt, fengið til láns hjá egypskum silfurker, gullker og klæði,36og hafði Drottinn veitt fólkinu það lán hjá egypskum, að þeir léðu þeim þetta, og gjörðu þeir egypska viðskila þar við.
37Ísraelsmenn tóku sig upp frá Raamses og fóru til Súkots, hér um bil 600,000 fótgangandi manna, auk ungbarna;38þar að auki fór með þeim mikill fjöldi af útlendum lýð, og stórar hjarðir af kvikfénaði, smáum og stórum.39Þeir bökuðu ósýrðar kökur af því deigi, sem þeir höfðu með sér af Egyptalandi, því deigið hafði ekki súrnað, þar eð þeir voru reknir svo brátt út af Egyptalandi, að þeir máttu engar viðtafir hafa, og höfðu því ekkert búið sér til nestis.40Ísraelsmenn höfðu þá búið í Egyptalandi 430 ár *);41og að liðnum þeim 430 árum gengu allir herskarar Drottins út af Egyptalandi á einum degi.42Þetta var vökunótt Drottins, þá hann útleiddi þá af Egyptalandi, og þessa sömu vökunótt Drottins halda allir Ísraelsmenn og þeirra eftirkomendur.
43Drottinn mælti við Móses og Aron: þetta eru páskalögin: enginn útlendur maður má eta páskalambið;44sérhvör þræll, sem er verði keyptur, má eta þar af, ef þú hefir umskorið hann áður;45enginn útlenskur búandi eða daglaunamaður má eta þar af;46menn skulu eta það í einu húsi: ekkert af kjötinu megið þér bera út af húsinu, og bein páskalambsins megið þér ei brjóta **);47öll alþýða Ísraelsmana skal þenna sið halda.48En ef nokkur útlendingur býr hjá þér, og vill hann halda Drottni páska, þá skal allt, sem karlkyns er hjá honum, umskerast, og má hann þá koma og halda hátíðina, og skal hann þá vera sem aðrir innlendir; en enginn óumskorinn skal páskalambsins neyta.49Sömu lög skulu vera fyrir þá innlendu, sem fyrir þá útlendinga, sem búa meðal yðar.50Allir Ísraelsmenn gjörðu svo, og héldu það, sem Drottinn hafði boðið þeim Móses og Aroni.51Á þessum sama degi leiddi Drottinn Ísraelsmenn ásamt með þeirra herskörum út af Egyptalandi.

*) Þ. e. milli sólarlags og rökkurs, sjá 5. Mós. 16,6. *) Post: g. b. 7,6. **) Jóh. 19,36.