1Eg sá, og sjá! á himni þeim, er var yfir höfðum kerúbanna, var því líkast sem saffírsteinn væri, tilsýndar sem veldisstóll, sem var að sjá uppi yfir þeim.2Nú sagði hann til hins línklædda manns: gakk inn á millum hjólanna undir kerúbunum, og tak fullar lúkur þínar af glæðum milli kerúbanna, og dreif þeim út yfir borgina. Og hann gekk þar inn, að mér ásjáanda.3En kerúbarnir stóðu hægra megin við musterið, þegar maðurinn gekk inn, og hafði skýmokkur uppfyllt innra forgarðinn;4nú var dýrð Drottins hafin af kerúbunum upp yfir þröskuld hússins, varð húsið þá fullt af skýmokk, en forgarðurinn fylltist ljóma af dýrð Drottins,5og vængjaþytur kerúbanna heyrðist allt til hins ytra forgarðs, eins og raust Guðs almáttugs, þá hann talar.6Nú sem hann hafði boðið þeim línklædda manni, og sagt: tak eld út á meðal hjólanna og í milli kerúbanna, þá gekk hann til, og staðnæmdist hjá einu hjólinu.7Þá rétti einn kerúbanna hönd sína að þeim eldi, sem í meðal var kerúbanna, tók þar af, og fékk í hendur enum línklædda manni. Hann tók við, og gekk burt;8en hjá kerúbunum, undir vængjum þeirra, sást eitthvað sem líktist mannshendi.
9Eg leit til, og varð fjögra hjóla var hjá kerúbunum, sitt hjól hjá hvörjum kerúb; hjólin voru tilsýndar sem tópasgimsteinn,10öll fjögur voru eins á að sjá, og var sem eitt hjól gengi mitt í gegnum annað hjól;11þegar þau gengu, gátu þau gengið til allra fjögra hliða, án þess að snúast við á ganginum; því þau gengu í þá átt, sem höfuð kerúbsins horfði, og fylgdu honum, en snerust ekki við á ganginum.12Allur líkami kerúbanna, bök þeirra, hendur og vængir, og svo hjólin, allra fjögra hvörs fyrir sig, voru alsett augum umhverfis;13hjólin voru kölluð mér áheyranda Galgal a).14Hvör kerúbanna hafði fjögur andlit, það fyrsta var kerúbsandlit, annað mannsandlit, þriðja ljóns, fjórða arnar.15Kerúbarnir hófu sig upp: það voru sömu lifandi skepnur, sem eg hafði séð við ána Kabor;16þegar kerúbarnir gengu, þá gengu og hjólin hjá þeim, og þegar kerúbarnir hófu upp vængi sína, til þess að lyfta sér frá jörðunni, þá snerust ekki hjólin við, heldur voru kyrr hjá þeim;17stæði þeir kyrrir, stóðu þau einnig; hæfi þeir sig upp, hófu þau sig og upp ásamt þeim, því andi enna lifandi skepna var í þeim.18Dýrðin Drottins hafði sig nú burt af þröskuldi hússins, standandi uppi yfir kerúbunum;19en kerúbarnir lyftu upp vængjum sínum, hófu sig frá jörðunni, að mér ásjáanda, og fóru út, og hjólin hjá þeim; þeir numu staðar við eystra hlið musterisins, og dýrð Ísraels Guðs uppi yfir þeim.20Það voru þær sömu lifandi skepnur, sem eg hafði séð undir Ísraels Guði við ána Kabor; og eg þekti, að það voru kerúbar:21því þeir höfðu fjögur andlit og fjóra vængi hvör, og undir vængjum sér, eitthvað sem líktist mannshöndum;22og hvað andlits skapnaðinum viðvék, þá voru þau ásýnis eins og hin sömu og þau andlit, er eg hafði séð við ána Kabor; hvör þeirra gekk beint af augum fram.