1Móses svaraði sagði: sjá! þeir munu ekki trúa mér og eigi skipast við orð mín, heldur segja: Guð hefir ekki vitrast þér!2Drottinn sagði til hans: hvað er það, sem þú hefir í hendi þér? Hann svaraði: stafur er það.3Hann sagði: kasta þú honum á jörðina! Hann gjörði svo, og varð þá stafurinn að höggormi, og hrökk Móses undan honum.4Drottinn sagði til Mósis: rétt út hönd þína, og gríp um ormshalann; og hann rétti út hönd sína, og tók um hann, og varð hann þá aftur að staf í hendi hans.5Þar fyrir munu þeir trúa, að Drottinn, Guð feðra þeirra, Guð Abrahams, Guð Ísaaks og Guð Jakobs, hafi vitrast þér.6Drottinn sagði enn fremur til hans: stíktu hendi þinni í barm þér! Hann stakk hendi sinni í barm sér, og tók hana út aftur; var þá höndin líkþrá, og snjóhvít.7Hann sagði: stíktu hendinni í barm þér aftur! Hann stakk henni aftur í barminn, en þá hann tók hana út aftur úr barminum, var hún orðin jafngóð og með holdslit.8Vilji þeir nú ekki trúa þér, eða skipast við hina fyrri jarteiknina, þá munu þeir skipast við hina síðari.9En ef þeir vilja hvörugri þessari jarteikn trúa, eða skipast láta við orð þín, þá tak vatn úr ánni, og aus því upp á þurrt land, og mun þá það vatn, er þú tekur úr ánni, verða að blóði á þurrlendinu.10Þá sagði Móses til Drottins: heyr, Drottinn, ekki hefi eg verið orðfær maður hér til, og ekki heldur orðið það síðan þú talaðir til þjóns þíns, því mér er tregt um málfæri og tungutak.11Drottinn sagði til hans: hvör gefur manninum málið? eða hvör gjörir þann mállausa eða daufa, þann skyggna eða blinda? er það ekki eg, Drottinn, sem gjöri það?12Far nú, eg skal styrkja mál þitt, og kenna þér hvað þú skalt mæla.13Hann svaraði: heyr, Drottinn, sentú hvörn þú vilt!14Þá varð Drottinn stórlega reiður við Móses, og sagði, skyldi eg ekki vita, að Aron bróðir þinn, Levítinn, er vel orðfær maður? sjá! hann skal fara til móts við þig, og þá hann sér þig, mun hann taka þér feginsamlega;15þú skalt tala til hans og leggja orðin í munn honum, en eg mun styrkja mál þitt og mál hans, og kenna ykkur hvað þér skuluð gjöra;16Hann skal tala fyrir þig til fólksins, og hann skal vera þér sem munnur, en þú skalt vera honum sem Guð.17Staf þenna skaltú hafa í hendi þér, og með honum skaltú jarteiknirnar gjöra.
18Síðan fór Móses aftur til Jetrós, tengdaföður síns, og mælti til hans: leyf mér að fara og vitja ættbræðra minna, þeirra sem á Egyptalandi eru, svo eg viti hvert þeir eru enn á lífi. Jetró svaraði honum: far þú í friði!19Drottinn sagði við Móses í Midíanslandi: far þú, og hverf aftur til Egyptalands, því þeir eru allir dauðir, er leituðu eftir lífi þínu.20Móses tók með sér konu sína og sonu, lét þau ríða á ösnum, og fór aftur til Egyptalands, og hafði Guðs staf í hendi sér.21Drottinn sagði við Móses: sjá svo til, þá er þú kemur aftur í Egyptaland, að þú fremjir öll þau undur fyrir faraó, sem eg hefi fyrir þig lagt; en eg mun láta hjarta hans harðna, svo hann mun eigi láta fólkið laust.22Þú skalt segja við faraó: Svo segir Drottinn: Ísraels lýður er minn frumgetinn sonur;23eg segi þér, lát son minn fara, svo hann megi þjóna mér, en viljir þú hann ei lausan láta, þá skal eg ljósta í hel þinn frumgetna son.24En er Móses var í herbergi nokkuru á leiðinni, réðst Drottinn í móti honum og vildi deyða hann.25Þá tók Sippora steinkníf, og afsneið yfirhúð sonar síns, og lagði fyrir fætur hans, og sagði: þú ert minn blóðbrúðgumi!26Þá lét hann hann vera; en hún nefndi blóðbrúðguma, vegna umskurnarinnar.
27Drottinn sagði til Arons: far þú út í eyðimörkina til móts við Móses; hann fór og mætti honum á Guðs fjalli, og kyssti hann.28Móses sagði Aroni öll orð Drottins, þess er hann sendi, og allar þær jarteiknir, sem hann hafði boðið honum að gjöra.29Þeir Móses og Aron fóru nú og stefndu saman öllum höfðingjum Ísraelsmanna,30og flutti Aron öll þau orð, er Drottinn hafði mælt við Móses, og gjörði táknin í augsýn fólksins;31og fólkið trúði; og sem þeir heyrðu, að Drottinn hafði vitjað Ísraelsmanna og litið á eymd þeirra, þá féllu þeir fram og tilbáðu.