1Þetta er sá lagaréttur, sem þú skalt setja þeim:2Ef þú kaupir ebreskan þræl, þá skal hann þjóna þér 6 ár, en á 7da ári skal hann fara frjáls ókeypis.3Ef hann kom einhleypur til þín, þá skal hann og einhleypur fara frá þér; en hafi hann kvongaður verið, þá skal kona hans fara frjáls með honum.4Ef hússbóndi hans hefir fengið honum konu, og hafi hún fætt honum sonu eða dætur, þá skal konan og börnin heyra hússbónda sínum til, en hann skal fara frjáls einhleypur.5En ef þrællinn segir: eg elska hússbónda minn, konu mína og börn mín, og vil eg því ekki vera frjáls;6þá skal hússbóndi hans færa hann til Guðs (fyrir Guðs dómstól *), og leiða hann að dyrunum eða að dyrustafnum, og skal hússbóndi hans stinga al í gegnum eyra hans, og skal hann síðan vera þræll ævilangt.7Ef maður selur dóttur sína til ambáttar, þá skal hún ekki fara frjáls eins og þrælar.8Hafi hússbóndi hennar fastnað sér hana og þóknast hún honum ekki síðan, þá gefi hann kost á að hún sé keypt í frelsi; ekki skal hann hafa vald til að selja hana útlenskum mönnum, fyrst hann brá við hana eiginorði.9En ef hann fastnar hana syni sínum, þá gjöri hann við hana sem dætur sínar;10nú tekur hann sér aðra konu, þá skal hann ekki minnka af við hana í kosti eða klæðnaði eða sambúð;11veiti hann henni ekki þetta þrennt, þá fari hún frjáls ókeypis og gjaldi ekki fé fyrir sig.
12Hvör sem lýstur mann, svo hann fær bana af, láti líf sitt;13en ef hann hefur ekki setið um líf hans, og hafi Guð látið hann falla í hans hendur, þá skal eg ákveða griðastað handa honum.14En verði nokkur svo djarfur, að hann drepi náunga sinn með svikum, þá skaltu jafnvel taka hann frá altari mínu, svo hann verði líflátinn.15Hvör sem slær föður eða móður, láti líf sitt.16Hvör sem stelur manni og selur hann, eða hann finnst undir hans vörslu, hann láti líf sitt.17Hvör sem bölvar föður eða móður, láti líf sitt.18Ef menn deila, og lýstur annar annan steini eða knefa, og fær hinn ekki bana af, heldur leggst í rekkju;19nú ef hann kemst á fætur og gengur úti við staf, þá sé sá sýkn saka, er laust, og bæti honum aðeins verkafall og kosti græðslu hans.20Ef maður lýstur þræl sinn eða ambátt með barefli, svo að hann læst undir hendi hans, þá skal hann taka refsingu fyrir;21en ef hann er með lífi einn dag eða tvo, þá skal hann öngri refsingu sæta; því þrællinn er eign hans.22Ef menn fljúgast á, og slær einhvör ólétta konu, svo henni leysist höfn, og verður ekki annað mein af, þá haldi hann bótum uppi, slíkum sem bóndi konunnar kveður á hann, og greiði bæturnar í viðurvist gjörðarmanna.23En ef skaði hlýst af, þá skaltú láta líf fyrir líf,24auga fyrir auga, tönn fyrir tönn, hönd fyrir hönd, fót fyrir fót,25taka bruna fyrir bruna, sár fyrir sár, kúlu fyrir kúlu.26Ef maður slær þræl þinn eða ambátt á auga, svo að augað verður ónýtt, þá gefi honum frelsi sitt fyrir augað;27og ef hann lýstur tönn úr þræli sínum eða ambátt, þá láti hann þau fara frjáls fyrir tönn sína.
28Ef uxi stangar mann eður kvinnu til bana, þá skal grýta uxann í hel og ekki neyta slátursins, og er eigandi uxans þá sýkn saka.29En hafi uxinn verið mannýgur áður, og eigandi verið látinn vita það með vitnum, og geymir hann ekki uxans að heldur, svo hann verður manni eða konu að bana, þá skal grýta uxann, en eigandi láti líf sitt;30en gjörist honum að bæta með fé, þá leysi hann líf sitt með svo miklum bótum, sem ákveðnar verða;31hvört sem uxinn stangar son eða dóttur til bana, skal sama víti við liggja.32En ef uxinn stangar þræl manns eður ambátt, þá skal eigandi gjalda hússbónda þeirra 30 sikla silfurs, og skal grýta uxann.33Ef maður opnar gryfju eða grefur gröf, og byrgir ei aftur, og fellur þar í uxi eða asni,34þá skal sá, er gryfjuna gjörði, gjalda fébætur, og færa eigandanum, en hafa sjálfur hið dauða.35Ef uxi manns stangar uxa annars manns til bana, þá skulu þeir selja þann uxann, sem lifir, og skipta með sér bæði silfrinu og eins hinum dauða uxanum;36en ef það var kunnugt, að uxinn var mannýgur áður, og eigandi gætir hans ekki að heldur, þá bæti hann uxa fyrir uxa, en hafi sjálfur þann dauða.