1Ennframar talaði Drottinn við Móses og sagði:2Gef þú Aron og sonum hans þetta lögmál um brennifórnir: Brennifórnin skal vera alla nóttina til birtingar yfir eldi þeim sem á altarinu brennur, er skal haldast lifandi á því.3Presturinn skal þá færa sig í sín línklæði og draga sínar línbrækur á sig til að hylja sína blygðan; síðan skal hann upptaka öskuna, sem er eftir brennifórnina er eldurinn hefir eytt á altarinu, og steypa henni niður við hlið altarisins.4Þar eftir skal hann afklæðast þessum klæðum og íklæðast öðrum og bera öskuna út fyrir herbúðirnar á hreinan stað.5En eldurinn skal á altarinu brenna og aldrei slökkna, og presturinn skal árla á sérhvörs dags morgni leggja við að eldinum og raða brennifórninni ofan á viðinn og þar yfir upptendra feiti þakklætisfórnanna.6Eldurinn skal sífellt brenna á altarinu, og aldrei slökkna.
7En þannig hljóðar lögmálið um matfórnir: synir Arons skulu bera það fram fyrir auglit Drottins fyrir altarið,8og einn þeirra skal taka knefa fullan af hveitimjöli og viðsmjöri matfórnarinnar, og allt reykelsið, sem fylgir henni, og upptendra á altarinu Drottni til sætleiksilms, til minningarfórnar fyrir Drottin;9en það sem eftir er af matfórninni skal Aron og synir hans eta. Ósýrt skal það etast á helgum stað; í forgarði samkundutjaldbúðarinnar skulu þeir eta það;10það má ekki bakast með súrdeigi; það er þeirra hluti sem eg gef þeim af því, er brennast átti í mínum eldi; það er háheilagt, eins heilagt og syndafórnir og sektafórnir.11Allt karlkyns af Aronssonum má eta þar af; það er sá hluti af Drottins fórnum, sem eilíflega er ánafnaður yðar ætt; en sá verður að vera vígður sem snertir hann.
12Ennframar talaði Drottinn til Móses og sagði:13Sú fórnargáfa sem Aron og hans synir skulu bera Drottni á vígsludeginum, er: tíundi partur efa af hveitimjöli, helmingurinn skal framberast árla morguns, en hinn helmingurinn að kvöldi dags. Þetta skal vera (þeirra) stöðuga fórnargáfa.14Hún skal matreiðast, eltast og snúast í viðsmjöri á steikarapönnu og þannig bakaða í molum skaltu framkoma með þína matfórn, færa hana Drottni til sætleiksilms.15Sá af sonum Arons sem vígður verður til prests í hans stað, skal tilbúa hana. Það er ægildandi reglugjörð Drottins að hún öllsaman brennist.16Sérhvörs prests matfórn skal þannig meðfarast; hún má ekki etast.
17Ennframar sagði Drottinn til Móses:18Þetta boðorð skaltu gefa Aron og sonum hans um syndafórnina: að á á þeim stað sem brennifórnin slátrast skuli og syndafórnin slátrast fyrir augliti Drottins, og er hún háheilög fórn.19Presturinn sem framber syndafórnina skal eta hana; á háhelgum stað á hún að etast, í forgarði samkundutjaldbúðarinnar;20og hvör sá sem snertir kjöt hennar á að vera vígður. En ef nokkuð af blóði syndafórnarinnar spýtist á klæði hans, þá skal hann þvo það burt á helgum stað;21en leirkerið sem hún hefir verið soðin í, skal brjótast, en ef hún hefur verið soðin í koparpotti, skal potturinn fægjast og síðan þvost í vatni.22Sérhvört karlkyns af prestaætt má eta þar af, þó það sé kjöt háheilagt.23En engi syndafórn, af hverrar blóði nokkuð er innborið í samkundutjaldbúðina til forlíkunar í helgidóminum, má etast, heldur á að uppbrennast í eldi.