1Drottinn mælti við Móses: gakk inn fyrir faraó, því eg hefi forhert hjarta hans, og svo hans þjónustumanna, til þess eg fremji mín tákn á meðal þeirra,2og til þess að þú getir sagt þínum börnum og barnabörnum frá því sem eg hefi afrekað í Egyptalandi, og frá þeim táknum, sem eg hefi gjört þar, svo þér vitið, að eg em Drottinn.3Síðan gengu þeir Móses og Aron inn til faraós, og sögðu til hans: Svo segir Drottinn, Guð ebreskra manna: hve lengi viltu undan færast að auðmýkja þig fyrir mér? Gef mínu fólki orlof, að það megi þjóna mér;4en viljir þú ekki veita mínu fólki burtfararleyfi, þá skal eg á morgun færa engisprettur inn í ríki þitt;5þær skulu hylja yfirborð landsins, svo að ekki skal sjást til jarðar: þær skulu uppeta það, sem bjargað var og enn er eftir ólamið af haglinu, og naga öll yðar tré, sem sprottið hafa í skógunum;6þær skulu fylla þín hús, og hús allra þjóna þinna og allra Egyptalandsmanna: slíkt skulu hvörki feður þínir né feður feðra þinna séð hafa, frá því þeir fæddust í heiminn og allt til þessa dags. Síðan sneri hann sér við, og gekk út frá faraó.7Þá sögðu þjónustumenn faraós til hans: hvað á þessi maður lengi að verða oss að meini? gef mönnunum orlof, að þeir megi þjóna Drottni, Guði sínum! eða veistu enn ekki, að Egyptaland er í eyði lagt?8Þá voru þeir Móses og Aron sóttir aftur, og sem þeir komu fyrir faraó, sagði hann til þeirra: farið, og þjónið Drottni, yðrum Guði! en hvað er það margt, sem ætlar burtu?9Móses svaraði: vér viljum fara með unga og gamla, syni vora og dætur, og með þann kvikfénað, sem vér höfum, smáan og stóran; því vér eigum að halda Drottni hátíð.10Hann sagði til þeirra: skal það svo til ganga! Guð hjálpi yður! skal eg leyfa yður og börnum yðar að fara úr landi? sjáið nú til, hvört þér hafið ekki illt í huga!11Þetta skal ekki svo vera; farið þér karlmennirnir, og þjónið Drottni, því þar um hafið þér beðið. Síðan voru þeir reknir út frá faraó.
12Þá mælti Drottinn við Móses: rétt út hönd þína yfir Egyptaland, svo engispretturnar þjóti upp og komi yfir landið, og uppeti allan jarðargróða og allt það sem haglið eftirskildi.13Þá útrétti Móses sinn staf yfir Egyptaland, og Drottinn lét austanvind standa upp á landið allan þann dag og alla nóttina, en með morgninum kom austanvindurinn með engispretturnar.14Engispretturnar liðu yfir allt Egyptaland, og komu niður í öllum álfum landsins; var af engisprettum svo mikill grúi á yfirborði jarðarinnar, að aldrei hafði slíkur verið, og mun ekki hér eftir verða.15Þær huldu allan jarðveginn svo landið varð svart, og átu af allt gras jarðarinnar og allan ávöxt trjánna, sem haglið hafði eftirskilið, svo að í öllu Egyptalandi var ekkert lauf eftir á trjánum og ekkert grængresi á akrinum.16Þá gjörði faraó skyndilega boð eftir Móses og Aron, og sagði: eg hefi syndgað á móti Drottni, yðrum Guði, og á móti yður.17Fyrirgefið mér mína synd, þó ekki sé nema í þetta sinn, og biðjið Drottin, yðvarn Guð, að hann vilji aðeins taka þessa landplágu í burt frá mér.18Síðan gekk hann út frá faraó, og bað til Drottins.19Þá sneri Drottinn veðrinu í mjög hvassan vestanvind, sem tók engispretturnar og fleygði þeim í hafið rauða, svo ekki var eftir ein engispretta nokkurs staðar í Egyptalandi.20En Drottinn forherti hjarta faraós, svo hann leyfði ekki Ísraelsmönnum burt að fara.
21Drottinn sagði við Móses: rétt hönd þína til himins, og skal þá koma þreifandi myrkur yfir allt Egyptaland.22Þá rétti Móses hönd sína til himins, og varð þá níða myrkur í öllu Egyptalandi í þrjá daga:23enginn sá annan, og í þrjá daga stóð enginn upp af þeim stað, sem hann var staddur; en bjart var hjá öllum Ísraelsmönnum, þar sem þeir bjuggu.24Þá kallaði faraó Móses til sín, og sagði: farið, og þjónið Drottni! látið aðeins yðar sauðfénað og uxa eftir vera, en ung börn yðar mega fara með yður.25Móses sagði: þú verður einnig að fá oss sláturfórn og brennifórn, svo vér megum fórnir færa Drottni, Guði vorum.26Vort kvikfé skal og fara með oss, og ekki skal ein klauf eftir verða; vér vitum ekki, hvörju vér skulum fórnfæra Drottni, fyrr en vér komum þangað.27En Drottinn forherti hjarta faraós, svo hann vildi ekki lofa þeim burt.28Og faraó sagði til hans: far frá mér, og varast að koma oftar fyrir mín augu, því á þeim degi sem þú kemur í augsýn mér, skaltu deyja.29Móses svaraði: svo skal vera, sem þú segir; eg skal ekki hér eftir framar koma fyrir þín augu.