11.) En höggormurinn var slægari heldur en öll önnur kvikindi á jörðunni sem Guð Drottinn hafði gjört; og hann mælti við konuna: er það satt að Guð hafi sagt: þið skuluð ekki eta af öllum trjánum í aldingarðinum?2Þá sagði konan til höggormsins: Við etum af ávexti trjánna í aldingarðinum;3en um ávöxt þess trés sem stendur í miðjum aldingarðinum, sagði Guð: etið ekki þar af, og komið ekki við það—svo að þið deyið ekki.4Þá sagði höggormurinn til konunnar: enganveginn munuð þið deyja,5heldur veit Guð það, að á hverjum degi, sem þið etið þar af, þá munu ykkar augu opnast, og þið munuð, sem guðir, þekkja gott og illt;6en konan sá að tréð var gott að eta af, fagurt á að líta og girnilegt til fróðleiks; og hún tók af ávextinum og át, og hún gaf manni sínum líka, og hann át.7Þá upplukust beggja þeirra augu, og þau urðu þess vör, að þau voru nakin, og þau festu saman fíkjuviðablöð, og gjörðu sér mittisskýlur.
82.) Og sem þau heyrðu rödd Guðs Drottins, sem fór um kring í aldingarðinum í dagsgolunni, þá fól maðurinn sig og kona hans fyrir augsýn Guðs Drottins á milli trjánna í aldingarðinum.9Og Guð Drottinn kallaði á manninn og sagði við hann: hvar ertu?10Hann svaraði: eg heyrði þína rödd í aldingarðinum og varð hræddur; því eg er nakinn, og faldi mig.11Og Drottinn mælti: hver sagði þér að þú værir nakinn? hefur þú etið af því tré sem eg bannaði þér að eta af?12Þá svaraði maðurinn: konan sem þú gafst mér til sambúðar, hún gaf mér af trénu, og eg át.13Þá sagði Guð Drottinn til konunnar: því gjörðir þú það? konan svaraði: Höggormurinn sveik mig, svo eg át.14Þá sagði Guð Drottinn til höggormsins: Af því að þú gjörðir þetta, þá skalt þú vera bölvaður framar öllum fénaði og framar öllum dýrum á mörkinni. Þú skalt skríða á þínum kviði og eta mold jarðar alla þína lífdaga.15Og fjandskap vil eg setja milli þín og konunnar, milli þíns sæðis og hennar sæðis; það skal merja þitt höfuð og þú bíta þess hæl.16Og við konuna sagði Guð: mikla mun eg gjöra þjáningu þína, þegar þú verður ólétt; með sótt skaltu fæða þín börn; til manns þíns skal þín löngun vera, en hann skal drottna yfir þér.17Og til mannsins sagði hann: Af því þú hlýddir rödd konu þinnar, og ást af því tré, sem eg bannaði þér að eta, og sagði: þú skalt ekki eta af því, þá sé jörðin bölvuð fyrir þína skuld, með mæðu skaltu þig af henni næra alla þína lífdaga,18þyrna og þistla skal hún þér bera, og þú skalt jarðarinnar jurtir eta,19í sveita þíns andlitis skaltu þíns brauðs neyta, þangað til þú hverfur aftur til jarðarinnar; því þú ert mold og til moldar skaltu aftur hverfa.20Og Adam nefndi konu sína: Hevu; því hún er móðir allra sem lifa.21En Guð Drottinn gjörði þeim Adam og konu hans skinnföt, og lét þau klæðast þeim.22Og Guð Drottinn sagði: sjá! maðurinn er orðinn sem einn af oss, svo hann þekkir gott og illt;23en svo hann ekki nú útrétti sína hönd og taki af lífsins tré og eti, og lifi eilíflega. Þá lét Guð Drottinn hann í burt úr aldingarðinum í Eden til að erja jörðina, af hverri hann var tekinn.24Og hann rak Adam burt, og setti kerúbím fyrir austan Edens garð, með loga þess brugðna sverðs, til að geyma veginn að lífsins tré.