1Svo bar til árið eftir, um það leyti sem konungar eru vanir að fara í hernað, að Davíð sendi Jóab af stað með menn sína og allan Ísrael. Þeir herjuðu á Ammóníta og settust um Rabba, en Davíð sat heima í Jerúsalem.2Nú vildi svo til eitt kvöld, að Davíð reis upp úr hvílu sinni og fór að ganga um gólf uppi á þaki konungshallarinnar. Sá hann þá ofan af þakinu konu vera að lauga sig. En konan var forkunnar fögur.3Þá sendi Davíð og spurðist fyrir um konuna, og var honum sagt: Það er Batseba Elíamsdóttir, kona Úría Hetíta.4Og Davíð sendi menn og lét sækja hana. Og hún kom til hans, og hann lagðist með henni, því að hún hafði hreinsað sig af óhreinleika sínum. Síðan fór hún aftur heim til sín.5En konan var þunguð orðin, og hún sendi og lét Davíð vita það og mælti: Ég er með barni.6Davíð gjörði þá Jóab boð: Sendu Úría Hetíta til mín. Og Jóab sendi Úría til Davíðs.7En er Úría kom á hans fund, spurði Davíð, hvernig Jóab liði og hvernig honum liði og hvernig hernaðurinn gengi.8Því næst sagði Davíð við Úría: Gakk þú nú heim til þín og lauga fætur þína. Gekk Úría þá burt úr konungshöllinni, og var gjöf frá konungi borin á eftir honum.9En Úría lagðist til hvíldar fyrir dyrum konungshallarinnar hjá öðrum þjónum herra síns, en fór ekki heim til sín.10Menn sögðu Davíð frá því og mæltu: Úría er ekki farinn heim til sín. Þá sagði Davíð við Úría: Þú ert kominn úr ferð, hvers vegna ferð þú ekki heim til þín?11Þá sagði Úría við Davíð: Örkin og Ísrael og Júda búa í laufskálum, og herra minn Jóab og menn herra míns hafast við úti á bersvæði, og þá ætti ég að fara heim til mín til þess að eta og drekka og hvíla hjá konu minni? Svo sannarlega sem Drottinn lifir og þú lifir, það gjöri ég ekki.12Þá sagði Davíð við Úría: Vertu þá hér líka í dag, en á morgun gef ég þér fararleyfi. Var Úría þann dag í Jerúsalem.13Daginn eftir hafði Davíð hann í boði sínu, og hann át og drakk með honum, og hann gjörði hann drukkinn. En um kvöldið gekk hann burt og lagðist til hvíldar hjá þjónum herra síns, en fór ekki heim til sín.14Morguninn eftir skrifaði Davíð Jóab bréf og sendi það með Úría.15Í bréfinu skrifaði hann svo: Setjið Úría fremstan í bardagann, þar sem hann er harðastur, og hörfið aftur undan frá honum, svo að hann verði ofurliði borinn og falli.16Jóab sat um borgina og skipaði nú Úría þar til orustu, sem hann vissi að hraustir menn voru fyrir.17Gjörðu borgarmenn síðan úthlaup og börðust við Jóab. Féllu þá nokkrir af liðinu, af þjónum Davíðs. Þá lét og Úría Hetíti líf sitt.18Þá sendi Jóab mann og lét segja Davíð, hvernig farið hefði í orustunni,19og hann lagði svo fyrir sendimanninn: Þegar þú hefir sagt konungi sem greinilegast frá bardaganum,20og konungur þá verður reiður og segir við þig: Hví fóruð þér svo nærri borginni í orustu? Vissuð þér ekki að þeir mundu skjóta á yður ofan af borgarveggnum?21Hver felldi Abímelek Jerúbbesetsson? Kastaði ekki kona kvarnarsteini á hann ofan af borgarveggnum, svo að hann dó í Tebes? Hví fóruð þér svo nærri borgarveggnum? þá skalt þú segja: Þjónn þinn, Úría Hetíti, lét og lífið.22Síðan fór sendimaðurinn og kom og flutti Davíð allt, sem Jóab hafði fyrir hann lagt, hvernig farið hefði í orustunni. Varð þá Davíð reiður Jóab og sagði við sendimanninn: Hví fóruð þér svo nærri borginni í orustu? Vissuð þér ekki að það mundi verða kastað á yður ofan af borgarveggnum? Hver felldi Abímelek Jerúbbesetsson? Kastaði ekki kona kvarnarsteini á hann ofan af borgarveggnum, svo að hann dó í Tebes? Hví fóruð þér svo nærri borgarveggnum?23Þá sagði sendimaðurinn við Davíð: Mennirnir voru oss yfirsterkari og voru komnir í móti oss út á bersvæði. Fyrir því urðum vér að sækja að þeim allt að borgarhliðinu.24En þá skutu skotmennirnir á þjóna þína niður af borgarveggnum, og féllu þá nokkrir af mönnum konungs, og þjónn þinn, Úría Hetíti, lét og lífið.25Þá sagði Davíð við sendimanninn: Svo skalt þú segja Jóab: Láttu þetta ekki á þig fá, því að sverðið verður ýmist þessum eða hinum að bana. Sæk þú vasklega að borginni og brjót hana og teldu þannig hug í hann.26En er kona Úría frétti, að maður hennar Úría var fallinn, harmaði hún bónda sinn.27En þegar sorgardagarnir voru liðnir, sendi Davíð og tók hana heim til sín, og hún varð kona hans og fæddi honum son. En Drottni mislíkaði það, sem Davíð hafði gjört.