1Hver trúði því, sem oss var boðað, og hverjum varð armleggur Drottins opinber?2Hann rann upp eins og viðarteinungur fyrir augliti hans og sem rótarkvistur úr þurri jörð. Hann var hvorki fagur né glæsilegur, svo að oss gæfi á að líta, né álitlegur, svo að oss fyndist til um hann.3Hann var fyrirlitinn, og menn forðuðust hann, harmkvælamaður og kunnugur þjáningum, líkur manni, er menn byrgja fyrir andlit sín, fyrirlitinn og vér mátum hann einskis.4En vorar þjáningar voru það, sem hann bar, og vor harmkvæli, er hann á sig lagði. Vér álitum hann refsaðan, sleginn af Guði og lítillættan,5en hann var særður vegna vorra synda og kraminn vegna vorra misgjörða. Hegningin, sem vér höfðum til unnið, kom niður á honum, og fyrir hans benjar urðum vér heilbrigðir.6Vér fórum allir villir vega sem sauðir, stefndum hver sína leið, en Drottinn lét misgjörð vor allra koma niður á honum.7Hann var hrjáður, en hann lítillætti sig og lauk eigi upp munni sínum. Eins og lamb, sem leitt er til slátrunar, og eins og sauður þegir fyrir þeim, er klippa hann, lauk hann eigi upp munni sínum.8Með þrenging og dómi var hann burt numinn, og hver af samtíðarmönnum hans hugsaði um það? Hann var hrifinn burt af landi lifenda, fyrir sakir syndar míns lýðs var hann lostinn til dauða.9Og menn bjuggu honum gröf meðal illræðismanna, legstað með ríkum, þótt hann hefði eigi ranglæti framið og svik væru ekki í munni hans.10En Drottni þóknaðist að kremja hann með harmkvælum: Þar sem hann fórnaði sjálfum sér í sektarfórn, skyldi hann fá að líta afsprengi og lifa langa ævi og áformi Drottins fyrir hans hönd framgengt verða.11Vegna þeirra hörmunga, er sál hans þoldi, mun hann sjá ljós og seðjast. Þá menn læra að þekkja hann, mun hann, hinn réttláti, þjónn minn, gjöra marga réttláta, og hann mun bera misgjörðir þeirra.12Fyrir því gef ég honum hina mörgu að hlutskipti, og hann mun öðlast hina voldugu að herfangi, fyrir það, að hann gaf líf sitt í dauðann og var með illræðismönnum talinn. En hann bar syndir margra og bað fyrir illræðismönnum.

53.1 Sjá Jóh 12.38; Róm 10.16 – armleggur Jes 40.10+
53.2 Kvistur Jes 11.1,10; 37.31 – hvorki fagur né glæsilegur Jes 52.14
53.3 Fyrirlitinn Jes 49.7; Slm 22.7; Mrk 9.13
53.4 Vorar þjáningar Matt 8.17; Heb 2.10
53.5 Særður vegna vorra synda Róm 4.24; 2Kor 5.21; Gal 3.13 – refsing Ef 2.14-18 – heilbrigðir 1Pét 2.24
53.6 Sem sauðir 4Mós 27.17; 1Kon 22.17; Jer 10.21; 50.6; Esk 34.5-6; Nah 3.18; Sak 13.7; Matt 9.36 og hlst.; 1Pét 2.25 – misgjörða vorra 1Kor 15.3
53.7-8 Sjá Post 8.32-33
53.7 Lamb 2Mós 12.3-6; Jóh 1.29 – til slátrunar Jer 11.19; Slm 44.23 – sauður þegir Slm 38.14-16; sbr SSal 2.19; Matt 27.12-13; Mrk 14.61; 15.4-5; Lúk 23.9; Jóh 19.9
53.8 Leiddur burt Jes 52.5; Matt 9.15 – burt af landi lifenda sbr Esk 37.11; Hlj 3.54
53.9 Gröf Hlj 3.6; (með ríkum Matt 27.57-60) – ekki framið ofbeldi Slm 44.18-22 – svik 1Pét 2.22
53.10 Sektarfórn Róm 3.25; Heb 2.17; 1Jóh 2.2 – vilji Drottins Jes 44.26; 46.10; 48.14; Matt 6.10; 26.42; Jóh 4.34
53.11 Réttlæta Róm 3.26; 5.18; 1Pét 3.18
53.12 Stórmenni og voldugir Jes 60.22; Matt 26.28; Mrk 10.45 – hlutdeild Slm 2.8 – að feng Lúk 11.21-22 – í dauðann Fil 2.8 – með syndurum Lúk 22.7 – ber synd margra Jóh 1.29; Heb 9.28; 1Pét 2.24 – bað fyrir Jer 15.11; Lúk 23.34; Heb 7.25