1Til söngstjórans. Davíðssálmur.2Heyr, ó Guð, raust mína, er ég kveina, varðveit líf mitt fyrir ógnum óvinarins.3Skýl mér fyrir bandalagi bófanna, fyrir óaldarflokki illvirkjanna,4er hvetja tungur sínar sem sverð, leggja örvar sínar, beiskyrðin, á streng5til þess að skjóta í leyni á hinn ráðvanda, skjóta á hann allt í einu, hvergi hræddir.6Þeir binda fastmælum með sér ill áform, tala um að leggja leynisnörur, þeir hugsa: Hver ætli sjái það?7Þeir upphugsa ranglæti: Vér erum tilbúnir, vel ráðin ráð! því að hugskot hvers eins og hjarta er fullt véla.8Þá lýstur Guð þá með örinni, allt í einu verða þeir sárir,9og tunga þeirra verður þeim að falli. Allir þeir er sjá þá, munu hrista höfuðið.10Þá mun hver maður óttast og kunngjöra dáðir Guðs og gefa gætur að verkum hans.11Hinn réttláti mun gleðjast yfir Drottni og leita hælis hjá honum, og allir hjartahreinir munu sigri hrósa.

64.2 Heyr kvein mitt Slm 5.2; 17.1,6
64.3 Samsæri Slm 31.14+
64.4 Hræsni Slm 5.10+ ; sbr 55.22 – örvar Slm 11.2+ ; Jer 9.2
64.6 Hver getur séð? Jes 29.15
64.9 Verður að falli Slm 9.16 – hrista höfuðið Slm 22.8+ ; sbr 44.15
64.10 Hver maður óttast Slm 40.4
64.11 Gleðjast Slm 5.12; 69.33 – hreinhjartaðir Slm 32.11