1En falsspámenn komu einnig upp meðal lýðsins. Eins munu falskennendur líka verða á meðal yðar, er smeygja munu inn háskalegum villukenningum og jafnvel afneita herra sínum, sem keypti þá, og leiða yfir sig sjálfa bráða glötun.2Margir munu fylgja ólifnaði þeirra, og sakir þeirra mun vegi sannleikans verða hallmælt.3Af ágirnd munu þeir með uppspunnum orðum hafa yður að féþúfu. En dómurinn yfir þeim er löngu felldur og fyrnist ekki og glötun þeirra blundar ekki.4Ekki þyrmdi Guð englunum, er þeir syndguðu. Hann steypti þeim niður í undirdjúpin og setti þá í myrkrahella, þar sem þeir eru geymdir til dómsins.5Ekki þyrmdi hann hinum forna heimi, en varðveitti Nóa, prédikara réttlætisins, við áttunda mann, er hann lét vatnsflóð koma yfir heim hinna óguðlegu.6Hann brenndi borgirnar Sódómu og Gómorru til ösku og dæmdi þær til eyðingar og setti þær til viðvörunar þeim, er síðar lifðu óguðlega.7En hann frelsaði Lot, hinn réttláta mann, er mæddist af svívirðilegum lifnaði hinna guðlausu.8Sá réttláti maður bjó á meðal þeirra og mæddist í sinni réttlátu sálu dag frá degi af þeim ólöglegu verkum, er hann sá og heyrði.9Þannig veit Drottinn, hvernig hann á að hrífa hina guðhræddu úr freistingu, en refsa hinum ranglátu og geyma þá til dómsdags,10einkum þá, sem í breytni sinni stjórnast af saurlífisfýsn og fyrirlíta drottinvald. Þessir fífldjörfu sjálfbirgingar skirrast ekki við að lastmæla tignum.11Jafnvel englarnir, sem eru þeim meiri að mætti og valdi, fara ekki með guðlast, þegar þeir ákæra þá hjá Drottni.12Þessir menn eru eins og skynlausar skepnur, sem eru fæddar til að veiðast og tortímast. Þeir lastmæla því, sem þeir þekkja ekki, og munu þess vegna í spillingu sinni undir lok líða13og bera þannig úr býtum laun ranglætis. Þeir hafa yndi af að svalla um miðjan dag. Þeir eru skömm og smán, þegar þeir neyta máltíða með yður og svalla.14Augu þeirra eru full hórdóms, og þeim verður ekki frá syndinni haldið. Þeir fleka óstyrkar sálir, hjarta þeirra hefur tamið sér ágirnd. Það er bölvun yfir þeim.15Þeir hafa farið af rétta veginum og lent í villu. Þeir fara sömu leið og Bíleam, sonur Bósors, sem elskaði ranglætislaun.16En hann fékk ádrepu fyrir glæp sinn. Mállaus eykurinn talaði mannamál og aftraði fásinnu spámannsins.17Vatnslausir brunnar eru þessir menn, þoka hrakin af hvassviðri, þeirra bíður dýpsta myrkur.18Þeir láta klingja drembileg hégómaorð og tæla með holdlegum girndum og svívirðilegum lifnaði þá, sem fyrir skömmu hafa sloppið frá þeim, sem ganga í villu.19Þeir heita þeim frelsi, þótt þeir séu sjálfir þrælar spillingarinnar, því að sérhver verður þræll þess, sem hann hefur beðið ósigur fyrir.20Ef þeir, sem fyrir þekkingu á Drottni vorum og frelsara Jesú Kristi voru sloppnir frá saurgun heimsins, flækja sig í honum að nýju og bíða ósigur, þá er hið síðara orðið þeim verra en hið fyrra.21Því að betra hefði þeim verið að hafa ekki þekkt veg réttlætisins en að hafa þekkt hann og snúa síðan aftur frá hinu heilaga boðorði, sem þeim hafði verið gefið.22Fram á þeim hefur komið þetta sannmæli: Hundur snýr aftur til spýju sinnar, og: Þvegið svín veltir sér í sama saur.

2.1 Falsspámenn Matt 24.11 – afneita Drottni sínum Júd 4
2.2 Vegurinn Post 9.2+ – fá á sig illt orð Jes 52.5
2.3 Uppspunnin orð Róm 16.18
2.4 Syndguðu Júd 6; sbr 1Mós 6.1-4 (Synir Guðs í 1Mós 6.2 nefndir englar í sumum handritum grísku þýðingar Gamla testamentisins)
2.5 Guð varðveitti Nóa 1Mós 6.8 – við áttunda mann 1Mós 8.18; 1Pét 3.20 – vatnsflóð 2Pét 3.6; sbr 1Mós 6-9
2.6 Sódóma og Gómorra 1Mós 19.24; Júd 7; sbr Matt 10.15+
2.7 Frelsaði Lot 1Mós 19.1-16
2.9 Hrífa úr freistingu 1Kor 10.13 – geyma til dómsdags Júd 6
2.10 Fyrirlíta drottinvald Júd 7-8
2.11 Fara ekki með guðlast Júd 9
2.12 Skynlausar skepnur Júd 10
2.13 Sbr Júd 12
2.15 Bíleam 4Mós 22.7; Júd 11; Opb 2.14
2.16 Eykur Bíleams 4Mós 22.28
2.17 Dýpsta myrkur Júd 13
2.19 Þræll Jóh 8.34
2.20 Hið síðara verra Matt 12.45
2.21 Boðorð 1Tím 6.14; 2Pét 3.2 – betra hefði þeim verið Lúk 12.47-48; Jak 4.17
2.22 Hundur snýr aftur … Okv 26.11