1Til söngstjórans. Davíðssálmur.2Ég hefi sett alla von mína á Drottin, og hann laut niður að mér og heyrði kvein mitt.3Hann dró mig upp úr glötunargröfinni, upp úr hinni botnlausu leðju, og veitti mér fótfestu á kletti, gjörði mig styrkan í gangi.4Hann lagði mér ný ljóð í munn, lofsöng um Guð vorn. Margir sjá það og óttast og treysta Drottni.5Sæll er sá maður, er gjörir Drottin að athvarfi sínu og snýr sér eigi til hinna dramblátu né þeirra er snúist hafa afleiðis til lygi.6Mörg hefir þú, Drottinn, Guð minn, gjört dásemdarverk þín og áform þín oss til handa, ekkert kemst í samjöfnuð við þig. Ef ég ætti að boða þau og kunngjöra, eru þau fleiri en tölu verði á komið.7Á sláturfórnum og matfórnum hefir þú enga þóknun, þú hefir gefið mér opin eyru brennifórnir og syndafórnir heimtar þú eigi.8Þá mælti ég: Sjá, ég kem, í bókrollunni eru mér reglur settar.9Að gjöra vilja þinn, Guð minn, er mér yndi, og lögmál þitt er hið innra í mér.10Ég hefi boðað réttlætið í miklum söfnuði, ég hefi eigi haldið vörunum aftur, það veist þú, Drottinn!11Ég leyndi eigi réttlæti þínu í hjarta mér, ég kunngjörði trúfesti þína og hjálpræði og dró eigi dul á náð þína og tryggð í hinum mikla söfnuði.12Tak þá eigi miskunn þína frá mér, Drottinn, lát náð þína og trúfesti ætíð vernda mig.13Því að ótal hættur umkringja mig, misgjörðir mínar hafa náð mér, svo að ég má eigi sjá, þær eru fleiri en hárin á höfði mér, mér fellst hugur.14Lát þér, Drottinn, þóknast að frelsa mig, skunda, Drottinn, mér til hjálpar.15Lát þá verða til skammar og hljóta kinnroða, er sitja um líf mitt, lát þá hverfa aftur með skömm, er óska mér ógæfu.16Lát þá verða forviða yfir smán sinni, er hrópa háð og spé.17En allir þeir er leita þín skulu gleðjast og fagna yfir þér, þeir er unna hjálpræði þínu skulu sífellt segja: Vegsamaður sé Drottinn!18Ég er hrjáður og snauður, en Drottinn ber umhyggju fyrir mér. Þú ert fulltingi mitt og frelsari, tef eigi, Guð minn!