1 Til söngstjórans. Davíðssálmur.
2Stöðugt vonaði ég á Drottin
og hann laut niður að mér og heyrði ákall mitt.
3Hann dró mig upp úr glötunargröfinni,
upp úr fúafeni,
veitti mér fótfestu á kletti
og gerði mig styrkan í gangi.
4Hann lagði mér ný ljóð í munn,
lofsöng til Guðs vors.
Margir sjá það og óttast
og treysta Drottni.
5Sæll er sá maður sem gerir Drottin að athvarfi sínu
og snýr sér ekki til dramblátra
eða þeirra sem fylgja falsguðum.
6Drottinn, Guð minn, mörg eru máttarverk þín
og áform þín oss til handa,
ekkert jafnast á við þig.
Ég vil segja frá þeim, kunngjöra þau,
en þau eru fleiri en tölu verði á komið.
7Á sláturfórn og kornfórn hefur þú enga þóknun,
þú hefur gefið mér opin eyru,
brennifórnar og syndafórnar krefst þú ekki.
8Þá sagði ég: „Hér er ég.
Í bókinni er skrifað hvað ég á að gera.
9Að gera vilja þinn, Guð minn, er mér yndi
og lögmál þitt er innra með mér.“
10Ég hef flutt fagnaðarboðin um réttlæti í stórum söfnuði,
ég lauk ekki vörunum aftur,
það veist þú, Drottinn.
11Ég leyndi eigi réttlæti þínu í hjarta mér,
ég vitnaði um trúfesti þína og hjálp
og dró eigi dul á náð þína og tryggð
í hinum mikla söfnuði.
12Tak þú eigi miskunn þína frá mér, Drottinn,
lát náð þína og trúfesti ætíð vernda mig
13því að ótal hættur umkringja mig,
misgjörðir mínar hafa náð mér
svo að ég má eigi sjá,
þær eru fleiri en hárin á höfði mér,
mér fellst hugur.
14Drottinn, lát þér þóknast að frelsa mig,
Drottinn, skunda mér til hjálpar.
15Lát þá verða til skammar og hljóta kinnroða
er sitja um líf mitt,
lát þá hverfa aftur með skömm
er óska mér ógæfu.
16Lát þá sem hrópa að mér háðsyrði
hrylla við eigin smán.
17En þeir sem leita þín
skulu gleðjast og fagna yfir þér.
Þeir sem unna hjálpræði þínu
skulu sífellt segja: „Mikill er Drottinn.“
18Ég er hrjáður og snauður
en Drottinn ber umhyggju fyrir mér.
Þú ert fulltingi mitt og frelsari,
tef eigi, Guð minn.