Á Síonarfjalli

1 Enn sá ég sýn: Lambið stóð á Síonarfjalli og með því hundrað fjörutíu og fjórar þúsundir sem höfðu nafn þess og nafn föður þess skrifað á enni sér. 2 Og ég heyrði rödd af himni. Hún hljómaði sem niður margra vatna og sem mikill þrumugnýr og röddin, sem ég heyrði, var eins og hörpuhljómur harpara sem hörpur sínar slá. 3 Og þeir syngja nýjan söng frammi fyrir hásætinu og frammi fyrir verunum fjórum og öldungunum. Og enginn gat numið sönginn nema þær hundrað fjörutíu og fjórar þúsundir sem leystar hafa verið frá jörðunni. 4 Þetta eru þeir sem ekki hafa saurgast með konum. Þeir eru skírlífir. Þeir fylgja lambinu hvert sem það fer. Þeir voru leystir úr hópi manna sem frumgróði handa Guði og lambinu. 5 Og í munni þeirra var enga lygi að finna, þeir eru lýtalausir.

Stundin er komin

6 Og ég sá annan engil fljúga um háhvolf himins. Hann hélt á eilífum fagnaðarboðskap til að boða þeim sem á jörðunni búa og sérhverri þjóð og kynkvísl, tungu og lýð 7 og sagði hárri röddu: „Óttist Guð og gefið honum dýrðina. Stundin er komin er hann kveður upp dóm sinn. Tilbiðjið þann sem hefur gert himininn og jörðina og hafið og uppsprettur vatnanna.“
8 Annar engill kom á eftir honum og sagði: „Fallin er, fallin er Babýlon hin mikla sem byrlað hefur öllum þjóðum af lostavíni saurlífis síns.“
9 Á eftir þeim kom þriðji engillinn og sagði hárri röddu: „Ef einhver tilbiður dýrið og líkneski þess og lætur setja merki þess á enni sér eða hönd, 10 þá skal hann fá að drekka óblandað vín af reiðiskálum Guðs og hann mun verða kvalinn í eldi og brennisteini í augsýn heilagra engla og í augsýn lambsins. 11 Og reykurinn frá kvalastað þeirra stígur upp um aldir alda og þeir sem tilbiðja dýrið og líkneski þess og hver sem ber merki þess mun enga ró hafa nótt og dag.“
12 Hér reynir á þolgæði hinna heilögu, þeirra er hlýða Guði og trúa á Jesú.
13 Og ég heyrði rödd af himni sem sagði: „Rita þú: Sælir eru dánir, þeir sem í Drottni deyja upp frá þessu. Já, segir andinn, þeir skulu fá hvíld frá erfiði sínu því að verk þeirra fylgja þeim.“

Uppskerutími

14 Og ég sá, og sjá: Hvítt ský og á skýinu einhvern sitja líkan mannssyni. Hann hafði gullkórónu á höfði og beitta sigð í hendi. 15 Og annar engill kom út úr musterinu. Hann kallaði hárri röddu til þess sem á skýinu sat: „Beittu sigð þinni og skerðu upp því að kominn er uppskerutíminn, kornið er þroskað.“ 16 Og sá sem á skýinu sat brá sigð sinni á jörðina og uppskeran var færð í hlöðu.
17 Annar engill gekk út úr musterinu, sem er á himni, og hann hafði líka beitta sigð.
18 Og enn annar engill gekk út frá altarinu og hafði vald yfir eldinum. Hann kallaði hárri röddu til þess sem hafði beittu sigðina: „Tak beittu sigðina þína og sker þrúgurnar af vínviði jarðarinnar því að vínberin á honum eru orðin þroskuð.“ 19 Og engillinn brá sigð sinni á jörðina, skar af vínviði hennar og kastaði honum í vínþröngina miklu sem táknar reiði Guðs. 20 Og vínþröngin var troðin fyrir utan borgina og gekk blóð út af henni svo að tók upp undir beisli hestanna, eitt þúsund og sex hundruð skeiðrúm[ þar frá.