Um uppeldi barna

1Sá er ann syni sínum hirtir hann oft
svo að hann hafi síðar gleði af honum.
2 Sá er agar son sinn hlýtur gagn af honum
og getur hreykt sér af honum í kunningjahópi.
3 Sá er fræðir son sinn vekur öfund fjandmanns
og fagnar yfir honum meðal vina.
4 Þegar faðirinn deyr er sem hann sé eigi dáinn
því að hann hefur eftir látið annan sér líkan.
5 Meðan hann var lífs leit hann son og gladdist
og hryggðist eigi er ævi lauk.
6 Hann lætur þann eftir er á óvinum hefnir
og launar vinum velvild þeirra.
7 Sá sem dekrar við son sinn og bindur um sár hans
óróast innra við hvert hans óp.
8 Ótaminn hestur verður þrár
og þrjóskur sá sonur sem ekkert taumhald er á.
9 Dekra við son þinn og hann skelfir þig síðar,
leik við hann og hann mun hryggja þig.
10 Hlæ eigi með honum, ella muntu þjást með honum,
og loks gnístir þú tönnum.
11 Lát hann ekki fara sínu fram á æskuárum.
Þú skalt ekki umbera yfirsjónir hans,
lát hann hlýða meðan hann er ungur. [
12 Strýktu hann um lendar meðan hann er barn
svo að hann verði ekki þrjóskur og óhlýðinn.
13 Agaðu son þinn og lát hann vinna,
ella kann taumleysi hans að verða þér til falls.

Um heilsuna

14Betra er að vera fátækur og njóta heilsu og þróttar
en auðugur og þjakaður meinum.
15 Betra en allt veraldarinnar gull er heilsa og þróttur
og glaðvært geð [ betra en ómælanlegur auður.
16 Enginn auður er meiri en heilbrigði líkamans,
engin hamingja æðri gleði hjartans.
17 Betri er dauðinn en kvalafullt líf,
eilíf hvíld en stöðug veikindi.

Um fæðu

18Ljúfmeti borið að lokuðum munni
er eins og matgjafir lagðar á gröf.
19 Hvaða gagn gera fórnir goðamyndum?
Hvorki geta þær etið né notið ilms.
Svo er og um þann sem Drottinn hirtir.
20 Hann mænir á það sem fyrir augu ber og stynur
eins og geldingur dæsir með mey í örmum.

Um gleði og depurð

21Gef sál þína eigi sorg á vald,
angra ekki sjálfan þig á áhyggjum.
22 Gleði í hjarta er mönnum lífgjafi,
gleði manns fjölgar lífdögum.
23 Dreif huga þínum og hresstu hjartað,
haltu harmi langt frá þér
því að hugarvíl hefur mörgum eytt,
það hefur engum hjálpað hið minnsta.
24 Öfund og reiði stytta ævina,
áhyggjur gera mann gamlan um aldur fram.
25 Þeim sem á bjart sinni og snæðir með gleði
mun verða gott af því sem hann neytir.