1Heiðskír festingin er prýði upphæða,
undursamlegt er að horfa á himininn.
2 Er sólin rís þá kunngjörir hún á leið sinni
hve undravert tæki Hinn hæsti hefur skapað.
3 Á hádegi svíður hún jörðina,
hver fær afborið hita hennar?
4 Sá sem kyndir aflinn með físibelg stritar í hita
en þrefalt heitar brennur sól á bergi.
Hún andar frá sér glóandi blæstri,
sendir leiftrandi geisla sem blinda augun.
5 Mikill er Drottinn sem skapaði hana,
að boði hans skundar hún sína braut.
6 Hann leiðir mánann fram á settum tímum,
eilíft tákn til að kunngjöra tíðir.
7 Við mánann miðast komur hátíða,
þetta ljós er þverr um leið og það er fullt.
8 Mánuðir hafa þegið nöfn af mána,
undursamleg eru ný hans og nið.
Hann er hæstu hersveitum viti
þar sem hann ljómar á himinhvolfi.
9 Leiftur stjarna er skart himins,
ljómandi djásn í upphæðum Drottins.
10 Þær taka sér stöðu að boði Hins heilaga
og þreytast aldrei á að halda vörð.
11 Sjáið regnbogann og lofið þann sem skóp hann,
dásamlegt er að líta ljóma hans.
12 Hann umlykur himininn með ljóma sínum,
hendur Hins hæsta þöndu þann boga.
13 Að boði Drottins tekur snjór að falla,
ör eldingaleiftur sendir hann til að hegna.
14 Sakir þessa ljúkast upp forðabúr himins,
skýin fljúga fram líkt og fuglar.
15 Með máttugum krafti eykur hann styrk skýja,
þau bresta og senda grjóthörð höglin.
Fyrir þrumuraust Drottins engist jörðin
16 og fjöllin skjálfa þegar þau sjá hann.
Að vilja hans þýtur sunnanvindurinn
17 og norðanstormur og hvirfilvindur.
Hann feykir snjókornum sem fuglahópum,
líkustum engisprettum er létta flugi.
18 Hin hvíta fegurð gerir augun agndofa
og skæðadrífan hrífur hjartað.
19 Hann dreifir hrími um jörð líkt og salti,
þegar það kristallast minnir það á þyrna.
20 Þegar svalur norðanvindur næðir
verða vötnin þakin ísi,
hann leggst yfir hvert vatnsból
og vötnin verða sem búin brynju.
21 Hann eyðir gróðri fjalla, brennir auðnina
og svíður engin eins og eldur.
22 Vætan býr því öllu skjóta bót,
eins og dögg hressir eftir hita.
23 Drottinn náði valdi á djúpi hafsins með visku sinni
og lét eyjar rísa þar.
24 Sæfarar kunna að segja frá ógnum hafsins
og vér undrumst það er eyru vor heyra.
25 Þar má líta undarleg furðuverk,
furðuheim lífvera og ferlegar skepnur.
26 Sakir Drottins farnast þjónum hans vel,
fyrir orð hans standast allir hlutir.
27 Margt má segja frekar en aldrei fullnóg
en álykta má af því sem þegar er sagt: Hann er allt.
28 Hver megnar að dásama Drottin sem skyldi?
Voldugur er hann, meiri öllu því sem hann skóp.
29 Óttalegur er Drottinn, mikilfenglegur mjög,
og undursamlegt er veldi hans.
30 Lofið Drottin og dásamið hann
af öllum mætti, þó mun á skorta.
Syngið honum lof af fremsta megni,
þreytist eigi, það verður aldrei fullnóg.
31 Hver hefur séð hann, hver fær lýst honum?
Hver fær tignað hann svo sem hæfir?
32 Margt er hulið sem er meira en það sem nefnt var,
vér höfum minnst séð af verkum hans.
33 Því að Drottinn hefur skapað allt,
hann hefur gefið guðhræddum spekina.