1Sérlyndur maður fer að eigin geðþótta
og hafnar hverju hollráði.
2Heimskinginn keppir ekki að hyggindum
heldur að gera skoðanir sínar kunnar.
3Komi illmennið kemur háðungin einnig
og smáninni fylgir skömm.
4Djúp vötn eru orð af manns munni,
lind viskunnar er sem rennandi lækur.
5Það er ekki rétt að draga taum hins rangláta
og halla rétti hins saklausa í dómi.
6Orð heimskingjans valda deilum,
munnur hans býður höggunum heim.
7Munnur heimskingjans verður honum að falli
og varirnar eru lífi hans snara.
8Sæt eru orð rógberans,
þau ná til innstu fylgsna mannsins.
9Kærulaus verkmaður er albróðir niðurrifsmannsins.
10Nafn Drottins er sterkur turn,
þangað hleypur hinn réttláti og er óhultur.
11Auður ríks manns er honum öflugt vígi
og ókleifur múrveggur að hans hyggju.
12Dramb hjartans er undanfari falls,
hógværð er undanfari sæmdar.
13Svari einhver áður en hann hlustar
er það heimska hans og skömm.
14Kjarkur styrkir menn í sjúkleika
en hver fær borið dapurt geð?
15Hjarta hins hyggna aflar sér þekkingar
og eyra hinna vitru leitar þekkingar.
16Gjöf greiðir þeim veg sem gefur
og leiðir hann fram fyrir stórmenni.
17Sá er fyrst flytur mál sitt virðist hafa á réttu að standa
uns andstæðingurinn vefengir rök hans.
18Hlutkestið bindur enda á deilu
og sker úr málum hinna voldugu.
19Hlunnfarinn bróðir er sem rammbyggt virki,
deilur sem slagbrandar fyrir hallardyrum.
20Af ávexti munnsins mettast kviðurinn,
uppskera varanna seður manninn.
21Dauði og líf eru á valdi tungunnar,
sá sem henni beitir mun og þiggja ávöxt hennar.
22 Sá sem eignast konu eignast gersemi
og hlýtur náðargjöf frá Drottni.
23 Hinn fátæki biður í auðmýkt
en hinn ríki svarar með hörku.
24 Til eru vinir sem bregðast
og til er sá vinur sem reynist tryggari en bróðir.