Refsidómur yfir Benjamín

1 Þá lögðu allir Ísraelsmenn af stað og safnaðist lýðurinn saman sem einn maður, frá Dan til Beerseba og einnig Gíleaðlands, frammi fyrir Drottni í Mispa. 2 Og höfðingjar alls lýðsins, allar ættkvíslir Ísraels, gengu fram í söfnuði þjóðar Guðs. Voru það fjögur hundruð þúsund menn, fótgangandi og vopnum búnir. 3 Benjamínítar fréttu að Ísraelsmenn væru farnir upp til Mispa. Ísraelsmenn sögðu: „Segið frá hvernig þetta óhæfuverk bar að.“ 4 Þá svaraði Levítinn, maður konunnar sem drepin hafði verið, og sagði: „Ég kom til Gíbeu í Benjamín ásamt hjákonu minni og ætlaði að vera þar um nætursakir. 5 Þá réðust íbúar Gíbeu að mér, umkringdu húsið um nóttina og létu ófriðlega. Þeir ætluðu að drepa mig og nauðguðu hjákonu minni svo að hún beið bana af. 6 Þá tók ég hjákonu mína, hlutaði hana sundur og sendi hana út um allt erfðaland Ísraels því að þeir höfðu framið níðingsverk og óhæfu í Ísrael. 7 Þið eruð hér allir, Ísraelsmenn. Komið nú með ráð ykkar og tillögur.“
8 Þá reis allt fólkið upp sem einn maður væri og sagði: „Enginn okkar skal fara heim til sín og enginn snúa til heimkynna sinna. 9 Við skulum fara þannig með Gíbeu: Við skulum ráðast gegn henni eftir hlutkesti, 10 taka tíu menn af hverju hundraði af öllum ættkvíslum Ísraels og hundrað af þúsundi og þúsund af tíu þúsund til þess að sækja vistir handa liðinu. Þegar þeir koma aftur verður farið með Gíbeu í Benjamín eins og hún verðskuldar fyrir óhæfuverk það sem þeir hafa framið í Ísrael.“ 11 Þá sameinuðust allir Ísraelsmenn gegn borginni og voru allir samhuga sem einn maður væri.
12 Ættkvíslir Ísraels sendu menn um alla ættkvísl Benjamíns og létu þá segja: „Hvílík óhæfa er þetta sem framin hefur verið meðal ykkar? 13 Framseljið óþokkana í Gíbeu svo að við getum drepið þá og upprætt hið illa úr Ísrael.“ En niðjar Benjamíns gáfu engan gaum að orðum bræðra sinna, Ísraelsmanna. 14 Söfnuðust Benjamínítar þá saman úr borgunum til Gíbeu til þess að fara í hernað við Ísraelsmenn. 15 En niðjar Benjamíns, sem komu frá borgunum, voru á þeim degi tuttugu og sex þúsund vopnaðra manna auk Gíbeubúa. Þeir voru sjö hundruð að tölu og var það allt einvalalið. 16 Af þessu liði voru sjö hundruð úrvalsmenn örvhentir. Hæfðu þeir allir hárrétt með slöngvusteini og misstu ekki marks. 17 Að Benjamín frátöldum voru Ísraelsmenn alls fjögur hundruð þúsund vopnaðra manna og allir hermenn.
18 Ísraelsmenn héldu af stað, fóru upp til Betel, gengu til frétta við Guð og spurðu: „Hver okkar skal fara fyrstur í hernað gegn niðjum Benjamíns?“ Drottinn svaraði: „Júda skal fara fyrstur.“
19 Ísraelsmenn fóru af stað um morguninn og settu upp herbúðir sínar hjá Gíbeu. 20 Og Ísraelsmenn héldu til bardaga við Benjamín og fylktu sér til orrustu gegn þeim nálægt Gíbeu. 21 Þá fóru niðjar Benjamíns út úr Gíbeu og lögðu að velli tuttugu og tvö þúsund menn af Ísrael á þeim degi. 22 En lið Ísraelsmanna herti upp hugann og fylktu þeir sér að nýju til orrustu á sama stað og þeir höfðu fylkt sér daginn áður. 23 Og Ísraelsmenn fóru upp eftir og kveinuðu frammi fyrir Drottni allt til kvölds og þeir gengu til frétta við Drottin og spurðu: „Eigum við enn að leggja til orrustu við niðja Benjamíns, bróður okkar?“ Drottinn svaraði: „Farið á móti þeim.“
24 Héldu Ísraelsmenn nú gegn Benjamínítum næsta dag 25 og Benjamín fór út í móti þeim úr Gíbeu sama dag og lögðu þeir enn að velli átján þúsund manns af Ísraelsmönnum sem allir voru vopnaðir. 26 Þá fóru allir Ísraelsmenn og allt fólkið upp eftir, komu til Betel og höfðust þar við grátandi fyrir augliti Drottins og föstuðu þann dag til kvölds. Og þeir fórnuðu brennifórnum og heillafórnum fyrir augliti Drottins. 27 Síðan gengu Ísraelsmenn til frétta við Drottin en þar var sáttmálsörk Guðs í þá daga 28 og Pínehas, sonur Eleasars Aronssonar, gegndi þjónustu fyrir augliti Drottins í þá daga. Þeir sögðu: „Eigum við enn að leggja til orrustu við niðja Benjamíns, bróður okkar, eða eigum við að hætta?“ Drottinn svaraði: „Farið, á morgun mun ég fá ykkur þá í hendur.“
29 Nú setti Ísrael menn í launsátur umhverfis Gíbeu. 30 Ísraelsmenn héldu gegn niðjum Benjamíns á þriðja degi og fylktu þeir sér gegnt Gíbeu, eins og í fyrri skiptin. 31 Þá fóru Benjamínítar út á móti liðinu, létu blekkjast til að fara frá borginni og tóku að fella menn af liðinu, eins og í fyrri skiptin, úti á þjóðvegunum, alls um þrjátíu manns af Ísrael. Annar þjóðvegurinn liggur upp til Betel en hinn til Gíbeu yfir vellina. 32 Þá hugsuðu niðjar Benjamíns: „Þeir bíða ósigur fyrir okkur eins og í fyrsta skiptið.“ En Ísraelsmenn höfðu sagt: „Við skulum flýja svo að við getum lokkað þá frá borginni og út á þjóðvegina.“ 33 Allir Ísraelsmenn fóru hver af sínum stað og fylktu sér í Baal Tamar og þeir Ísraelsmanna, sem lágu í launsátri, þustu fram úr sínum stað fyrir vestan Geba. 34 Síðan sóttu tíu þúsund einvalaliðs úr öllum Ísrael fram gegn Gíbeu og hófst þar hörð orrusta en hinir vissu ekki að ógæfan vofði yfir þeim.
35 Þannig lét Drottinn Benjamín bíða ósigur fyrir Ísrael og Ísraelsmenn drápu tuttugu og fimm þúsund og eitt hundrað manns af Benjamín á þeim degi og voru þeir allir vopnum búnir.
36 Þá sáu niðjar Benjamíns að þeir höfðu beðið ósigur. Ísraelsmenn gáfu Benjamín svigrúm því að þeir treystu launsátrinu sem þeir höfðu hjá Gíbeu. 37 En þeir sem í launsátri voru spruttu upp og geystust fram gegn Gíbeu og felldu alla borgarbúa með sverði. 38 Það var samkomulag Ísraelsmanna og þeirra sem í launsátri voru að þeir skyldu gefa merki með því að láta reyk leggja upp af borginni. 39 Ísraelsmenn lögðu á flótta í bardaganum og Benjamínítar tóku þá að fella nokkra af Ísraelsmönnum, um þrjátíu manns, því að þeir hugsuðu: „Þeir hafa þegar beðið ósigur fyrir okkur eins og í fyrstu orrustunni.“ 40 Þá tók merkið, reykjarmökkurinn, að sjást yfir borginni. Þegar niðjar Benjamíns sneru við stóð öll borgin í björtu báli. 41 Þá sneru Ísraelsmenn við og skelfdust nú Benjamínítar því að þeir sáu að ógæfan var komin yfir þá. 42 Flýðu þeir undan Ísraelsmönnum í átt til eyðimerkurinnar og var orrustan þó á hælum þeim og þeir, sem komu úr borgunum, drápu þá. 43 Þeir umkringdu Benjamíníta, eltu þá og tróðu þá undir fótum sér þar sem þeir höfðu leitað sér hvíldar, alla leið austur fyrir Gíbeu. 44 Þar féllu átján þúsund af Benjamín og voru það allt hraustir menn. 45 Þá lögðu þeir á flótta til eyðimerkurinnar að Rimmónkletti. Í eftirförinni um þjóðvegina drápu þeir fimm þúsund manns, eltu þá allt til Gídóm og drápu enn af þeim tvö þúsund manns. 46 Þannig féllu alls af Benjamín á þeim degi tuttugu og fimm þúsund vopnaðra manna og voru það allt hraustir menn. 47 Þá lögðu þeir á flótta til eyðimerkurinnar að Rimmónkletti, sex hundruð manns, og höfðust við hjá Rimmónkletti í fjóra mánuði. 48 En Ísraelsmenn sneru aftur til Benjamíníta og felldu þá með sverði, jafnt menn sem fénað og allt sem þeir fundu. Þeir lögðu einnig eld í allar borgirnar sem fyrir þeim urðu.