Ísrael finnur konur handa Benjamínítum

1 Ísraelsmenn höfðu unnið eið í Mispa og sagt: „Enginn okkar skal gifta Benjamíníta dóttur sína.“ 2 Og fólkið fór til Betel, dvaldi þar fram á kvöld fyrir augliti Guðs og hóf þar mikið harmakvein. 3 Þeir sögðu: „Drottinn, Ísraels Guð. Hví hefur þetta gerst í Ísrael, að nú skuli vanta eina ættkvísl Ísraels?“ 4 Morguninn eftir var fólkið árla á fótum, reisti altari og færði brennifórnir og heillafórnir. 5 Síðan sögðu Ísraelsmenn: „Skyldi nokkur sá vera af öllum ættkvíslum Ísraels að hann hafi ekki komið upp hingað til Drottins með söfnuðinum?“ Það hafði verið föstum svardögum bundið að hver sá sem ekki kæmi upp til Drottins í Mispa skyldi týna lífinu. 6 Ísraelsmenn tók sárt til Benjamíns bróður síns. Þeir sögðu: „Nú er ein ættkvísl upphöggvin úr Ísrael. 7 Hvernig eigum við að fara að því að útvega þeim konur sem eftir eru fyrst við höfum unnið Drottni eið að því að gifta þeim ekki neina af dætrum okkar?“
8 Þá sögðu þeir: „Er nokkur sá af ættkvíslum Ísraels að hann hafi ekki farið upp til Drottins í Mispa?“ Og sjá, frá Jabes í Gíleað hafði enginn komið í herbúðirnar til samkomunnar. 9 Fór nú fram liðskönnun og var þar enginn af íbúum Jabes í Gíleað. 10 Þá sendi fólkið þangað tólf þúsund hrausta menn og lagði svo fyrir þá: „Farið og fellið íbúana í Jabes í Gíleað með sverði ásamt konum og börnum. 11 Þannig skuluð þið fara að: Alla karlmenn og allar konur, sem hafa átt mök við karlmann, skuluð þið helga banni en meyjar skuluð þið láta lífi halda.“ Og þetta gerðu þeir. 12 Þeir fundu meðal íbúanna í Jabes í Gíleað fjögur hundruð meyjar sem ekki höfðu átt mök við karlmann og þeir fóru með þær til herbúðanna í Síló sem er í Kanaanslandi.
13 Þá sendi allt fólkið boð til Benjamíníta sem voru hjá Rimmónkletti og bauð þeim frið. 14 Þá sneru Benjamínítar aftur og þeir gáfu þeim þær konur sem þeir höfðu látið lífi halda af konunum í Jabes í Gíleað. Þær voru þó ekki nógu margar handa þeim.
15 Fólkið tók sárt til Benjamíns því að Drottinn hafði höggvið skarð í ættkvíslir Ísraels. 16 Þá sögðu öldungar fólksins: „Hvernig eigum við að fara að því að útvega þeim sem eftir eru konur því að konum hefur verið gereytt úr Benjamín?“ 17 Og þeir sögðu: „Hvernig geta þeir af Benjamínítum, sem hafa komist undan, haldið arfleifð sinni svo að ættkvíslin verði ekki afmáð úr Ísrael? 18 Ekki getum við gift þeim neina af dætrum okkar.“ Ísraelsmenn höfðu svarið: „Bölvaður sé sá sem gefur Benjamín konu.“ 19 Þá sögðu þeir: „Hátíð Drottins er árlega haldin í Síló sem er fyrir norðan Betel, fyrir austan þjóðveginn sem liggur frá Betel upp til Síkem og fyrir sunnan Lebóna.“ 20 Og þeir sögðu við niðja Benjamíns: „Farið og liggið í leyni í víngörðunum. 21 Þegar þið sjáið Sílódætur ganga út til dansleiks skuluð þið spretta upp úr víngörðunum og ræna ykkur sinni konunni hver af Sílódætrum. Farið síðan heim í Benjamínsland. 22 Þegar feður þeirra eða bræður koma að kæra þetta fyrir okkur skulum við segja við þá: Gefið okkur þær því að við fengum engar konur í stríðinu. Þið hafið ekki heldur gefið þeim þær. Ef svo væri þá væruð þið sekir.“ 23 Niðjar Benjamíns gerðu þetta og tóku sér konur meðal dansmeyjanna sem þeir rændu eins og svaraði til fjölda þeirra sjálfra. Síðan fóru þeir og hurfu aftur til óðals síns, reistu borgirnar að nýju og bjuggu í þeim. 24 Þá fóru Ísraelsmenn einnig þaðan, hver til sinnar kynkvíslar og sinnar ættar og þeir héldu þaðan hver til síns óðals.
25 Í þá daga var enginn konungur í Ísrael. Hver maður gerði það sem honum vel líkaði.