Uppskeran er mikil

1 Eftir þetta kvaddi Drottinn til aðra, sjötíu og tvo[ að tölu, og sendi þá á undan sér, tvo og tvo, í hverja þá borg og stað sem hann ætlaði sjálfur að koma til. 2 Og hann sagði við þá: „Uppskeran er mikil en verkamenn fáir. Biðjið því Drottin uppskerunnar að senda verkamenn til uppskeru sinnar. 3 Farið! Ég sendi yður eins og lömb meðal úlfa. 4 Hafið ekki pyngju, ekki mal eða skó og heilsið engum á leiðinni. 5 Hvar sem þér komið í hús, þá segið fyrst: Friður sé með húsi þessu. 6 Og sé þar nokkurt friðarins barn mun friður yðar hvíla yfir því, ella hverfa aftur til yðar. 7 Verið um kyrrt í sama húsi, neytið þess sem þar er fram borið í mat og drykk. Verður er verkamaðurinn launa sinna. Eigi skuluð þér flytjast hús úr húsi. 8 Og hvar sem þér komið í borg og tekið er við yður, þá neytið þess sem sett er fyrir yður. 9 Læknið þá sem þar eru sjúkir og segið þeim: Guðs ríki er komið í nánd við yður. 10 En hvar sem þér komið í borg og eigi er við yður tekið, þá farið út á strætin og segið: 11 Jafnvel það dust sem loðir við fætur vora úr borg yðar þurrkum vér af oss og þér getið hirt það. Vitið samt þetta, að Guðs ríki er komið í nánd. 12 Ég segi yður: Bærilegra mun Sódómu á þeim degi en þeirri borg.

Sá sem hafnar mér

13 Vei þér, Korasín! Vei þér, Betsaída! Ef gerst hefðu í Týrus og Sídon kraftaverkin, sem gerðust í ykkur, hefðu þær löngu iðrast og setið í sekk og ösku. 14 En Týrus og Sídon mun bærilegra í dóminum en ykkur. 15 Og þú, Kapernaúm! Verður þú hafin til himins? Nei, til heljar mun þér steypt verða.
16 Sá sem á yður hlýðir hlýðir á mig og sá sem hafnar yður hafnar mér. En sá sem hafnar mér hafnar þeim er sendi mig.“

Þeir sjötíu og tveir koma aftur

17 Nú komu þeir sjötíu og tveir[ aftur með fögnuði og sögðu: „Drottinn, jafnvel illir andar hlýða okkur þegar við tölum í þínu nafni.“
18 En Jesús mælti við þá: „Ég sá Satan hrapa af himni sem eldingu. 19 Ég hef gefið yður vald að stíga á höggorma og sporðdreka og yfir öllu óvinarins veldi. Alls ekkert mun gera yður mein. 20 Gleðjist samt ekki af því að illu andarnir hlýða yður, gleðjist öllu heldur af hinu að nöfn yðar eru skráð í himnunum.“

Ég vegsama þig, faðir

21 Á sömu stundu fylltist Jesús af fagnandi gleði heilags anda og sagði: „Ég vegsama þig, faðir, Drottinn himins og jarðar, að þú hefur hulið þetta spekingum og hyggindamönnum en opinberað það smælingjum. Já, faðir, svo var þér þóknanlegt.
22 Allt hefur faðir minn falið mér og enginn veit hver sonurinn er nema faðirinn né hver faðirinn er nema sonurinn og sá sem sonurinn vill opinbera hann.“

Sæl eru þau augu

23 Og Jesús sneri sér að lærisveinum sínum og sagði einslega við þá: „Sæl eru þau augu sem sjá það sem þér sjáið. 24 Því að ég segi yður: Margir spámenn og konungar vildu sjá það sem þér sjáið en sáu það ekki og heyra það sem þér heyrið en heyrðu það ekki.“

Hvað á ég að gera?

25 Lögvitringur nokkur sté fram, vildi freista Jesú og mælti: „Meistari, hvað á ég að gera til þess að öðlast eilíft líf?“
26 Jesús sagði við hann: „Hvað er ritað í lögmálinu? Hvernig lest þú?“
27 Hann svaraði: „Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum mætti þínum og öllum huga þínum og náunga þinn eins og sjálfan þig.“
28 Jesús sagði við hann: „Þú svaraðir rétt. Ger þú þetta og þú munt lifa.“
29 En lögvitringurinn vildi réttlæta sjálfan sig og sagði við Jesú: „Hver er þá náungi minn?“
30 Því svaraði Jesús svo: „Maður nokkur fór frá Jerúsalem ofan til Jeríkó og féll í hendur ræningjum. Þeir flettu hann klæðum og börðu hann, hurfu brott síðan og létu hann eftir dauðvona. 31 Svo vildi til að prestur nokkur fór ofan sama veg og sá manninn en sveigði fram hjá. 32 Eins kom og Levíti þar að, sá hann og sveigði fram hjá. 33 En Samverji nokkur, er var á ferð, kom að honum og er hann sá hann kenndi hann í brjósti um hann, 34 gekk til hans, batt um sár hans og hellti í þau viðsmjöri og víni. Og hann setti hann á sinn eigin eyk, flutti hann til gistihúss og lét sér annt um hann. 35 Daginn eftir tók hann upp tvo denara, fékk gestgjafanum og mælti: Lát þér annt um hann og það sem þú kostar meira til skal ég borga þér þegar ég kem aftur.
36 Hver þessara þriggja sýnist þér hafa reynst náungi þeim manni sem féll í hendur ræningjum?“
37 Hann mælti: „Sá sem miskunnarverkið gerði á honum.“
Jesús sagði þá við hann: „Far þú og ger hið sama.“

Eitt er nauðsynlegt

38 Á ferð þeirra kom Jesús í þorp nokkurt og kona að nafni Marta bauð honum heim. 39 Hún átti systur er María hét og settist hún við fætur Drottins og hlýddi á orð hans. 40 En Marta lagði allan hug á að veita sem mesta þjónustu. Og hún gekk til hans og mælti: „Drottinn, hirðir þú eigi um það að systir mín lætur mig eina um að þjóna gestum? Seg þú henni að hjálpa mér.“
41 En Drottinn svaraði henni: „Marta, Marta, þú ert áhyggjufull og mæðist í mörgu 42 en eitt er nauðsynlegt. María valdi góða hlutskiptið. Það verður ekki frá henni tekið.“