Haman tekinn af lífi

1 Konungur og Haman komu til fagnaðar drottningar. 2 Er þau nú sátu annan daginn í röð að drykkju sagði konungur: „Hvað er það, Ester drottning, sem þú óskar og biður um? Allt að hálfu ríki mínu skal ég gefa þér.“ 3 Hún svaraði: „Hafi ég fundið náð í augum konungs er það ósk mín að þú gefir mér líf og bón mín að þú þyrmir þjóð minni. 4 Ég og þjóð mín höfum verið seld á vald eyðingu, ránum og þrældómi, bæði við og börn okkar gerð þrælar og ambáttir. Þessa hef ég orðið áskynja. Óvinur okkar er ekki verður þess að tilheyra hirð konungs.“ 5 „Hver er það sem dirfist að gera þvílíkt og annað eins?“ spurði konungur. 6 „Óvinurinn er þetta illmenni hér, hann Haman,“ sagði Ester. Haman varð skelfingu lostinn frammi fyrir konungi og drottningu. 7 Konungurinn stóð upp frá veisluborðinu og fór út í garðinn en Haman grátbað drottninguna um vægð því að honum var ljóst að illa horfði fyrir honum. 8 Þegar konungur kom aftur inn úr garðinum hafði Haman kastað sér biðjandi á hvílu drottningar. „Svo að þú ætlar líka að nauðga konu minni í húsi mínu,“ sagði konungur. Haman fölnaði upp þegar hann heyrði þetta. 9 Þá sagði Búgatan, einn af geldingunum, við konung: „Ofan á allt annað hefur Haman látið gera gálga fyrir Mardokaí sem varaði konung við. Er hann fimmtíu álna hár og stendur við hús Hamans.“ Þá sagði konungur: „Hengið Haman í honum.“ 10 Var Haman síðan hengdur í gálganum sem hann hafði reist Mardokaí. Rann konungi þá reiðin.