1Ljúk upp hliðum þínum, Líbanon,
svo að eldurinn geti eytt sedrustrjám þínum.
2Kveina, kýprusviður,
nú er sedrustréð fallið.
Barmið yður, eikur Basans, burtu er skógurinn mikli.
3Heyr kveinstafi smalanna.
Sæmd þeirra er að engu orðin.
Heyr öskur ljónshvolpanna.
Skógarnir við Jórdan eru gereyddir.

Tvenns konar hirðar

4 Svo sagði Drottinn, Guð minn: Þú skalt gæta sláturfjárins. 5 Kaupendur þess slátra óáreittir og seljendur þess segja: „Lof sé Drottni, ég er orðinn ríkur,“ en hirðar þeirra vægja fénu ekki. 6 Því að nú vægi ég ekki framar íbúum þessa lands, segir Drottinn, ég framsel mennina hvern í annars hendur og undir náð konungs þeirra. Þeir munu eyða landið en engan mun ég frelsa úr höndum þeirra.
7 Þá gætti ég sláturfjárins fyrir fjárkaupmennina. Ég tók mér tvo stafi, kallaði annan Hylli en hinn Sameiningu. Hélt ég síðan áfram að sinna fénu 8 og gerði þrjá hirða óþarfa á einum mánuði. Ég fékk óbeit á fénu og það fékk einnig óbeit á mér. 9 Og ég sagði: „Ég gæti ykkar ekki. Deyi það sem deyja vill, farist það sem farast vill og það sem þá verður eftir eti hvað annars hold.“ 10 Síðan tók ég staf minn Hylli og braut hann til að rjúfa sáttmálann sem ég hafði gert við allar þjóðir. 11 Og á þeim degi var sáttmálinn rofinn og fjárkaupmennirnir sáu það og vissu að þetta var orð Drottins. 12 Og ég sagði við þá: „Séuð þið ánægðir, greiðið mér þá laun mín en látið það vera að öðrum kosti.“ Og þeir vógu mér þrjátíu sikla af silfri í laun. 13 En Drottinn sagði við mig: Varpaðu því í sjóðinn, þessu háa verði sem þeir hafa metið mig til. Og ég tók silfursiklana þrjátíu og varpaði þeim í sjóðinn í musteri Drottins.
14 Þá braut ég hinn stafinn, Sameiningu, til þess að rjúfa bræðralagið milli Júda og Ísraels. 15 Og Drottinn sagði við mig: Taktu þér verkfæri sem hæfa heimskum hirði 16 því að sjálfur ætla ég að láta koma fram í landinu hirði sem sinnir ekki því sem týnst hefur, leitar ekki þess sem villst hefur, græðir ekki það sem meiðst hefur, annast ekki það sem heilbrigt er heldur etur kjötið af feitu gripunum og rífur af þeim klaufirnar.
17Vei þeim ónýta hirði
sem yfirgefur hjörðina.
Megi sverðið ríða á handlegg hans
og hægra auga.
Handleggur hans mun visna upp
og hægra auga hans blindast með öllu.