1 Til söngstjórans. Eftir Davíð, þjón Drottins.
2Syndin talar til hins guðlausa
í fylgsnum hjarta hans,
enginn guðsótti býr í huga hans.
3Honum finnst mikið til um sjálfan sig,
meira en svo að hann sjái og hati synd sína.
4Orðin af munni hans eru tál og svik,
hann er hættur að vera hygginn og breyta rétt.
5Í hvílu sinni hyggur hann á illt,
fetar vonda vegu
og forðast eigi hið illa.
6Drottinn, til himna nær miskunn þín,
til skýjanna trúfesti þín.
7Réttlæti þitt er sem hæstu fjöll, [
dómar þínir sem reginhaf.
Mönnum og skepnum hjálpar þú, Drottinn.
8Hversu dýrmæt er miskunn þín, ó Guð,
mannanna börn leita hælis í skugga vængja þinna.
9Þau seðjast af nægtum húss þíns
og þú lætur þau drekka úr lækjum unaðssemda þinna
10því að hjá þér er uppspretta lífsins,
í þínu ljósi sjáum vér ljós.
11Lát miskunn þína haldast við þá
sem þekkja þig
og réttlæti þitt við þá
sem hjartahreinir eru.
12Lát eigi hrokafulla traðka á mér
eða hrekja mig burt.
13Þar eru illvirkjarnir fallnir,
þeim er steypt um koll
og fá ekki risið upp aftur.