1 Davíðsmaskíl.[
Sæll er sá er afbrotin eru fyrirgefin,
synd hans hulin.
2Sæll er sá maður sem Drottinn tilreiknar ekki misgjörð
og ekki geymir svik í anda.
3Meðan ég þagði tærðust bein mín,
allan daginn stundi ég
4því að dag og nótt lá hönd þín þungt á mér,
lífsþróttur minn þvarr sem í sumarbreyskju. (Sela)
5Þá játaði ég synd mína fyrir þér
og duldi ekki sekt mína
en sagði: „Ég vil játa afbrot mín fyrir Drottni.“
Og þú afmáðir syndasekt mína. (Sela)
6Biðji þig þess vegna sérhver trúaður
meðan þig er að finna.
Þótt vatnsflóðið komi
nær það honum eigi.
7Þú ert skjól mitt,
verndar mig í þrengingum,
bjargar mér, umlykur mig fögnuði.
8Ég vil fræða þig, vísa þér veginn
sem þú átt að ganga,
ég vil gefa þér ráð, vaka yfir þér.
9Verið eigi sem skynlausar skepnur,
hestar og múldýr;
með beisli og taumi þarf að temja þær,
annars koma þær ekki til þín.
10Miklar eru þjáningar óguðlegs manns
en þann sem treystir Drottni umlykur hann elsku.
11Gleðjist yfir Drottni og fagnið, þér réttlátir,
allir hjartahreinir menn hrópi af gleði.