Svar Jobs

1 Job svaraði og sagði:
2Ég hef heyrt margt þessu líkt,
þér eruð þreytandi huggarar, allir sem einn.
3Er þessu orðagjálfri nú lokið
eða hvað egnir þig til svara?
4Ég gæti einnig talað eins og þér
stæðuð þér í mínum sporum,
gæti sett saman ræðu gegn yður
og hrist höfuðið yfir yður.
5Ég gæti stutt yður með munni mínum
og ekki sparað samúð með vörum mínum.
6Þótt ég tali deyfir það ekki kvöl mína,
þótt ég þegi hverfa ekki þjáningar mínar.
7Já, nú hefur hann þreytt mig.
Þú eyddir öllu sem vitnaði gegn mér, þrengdir að mér.
8Hrörnun mín varð vitni, reis gegn mér
og talaði móti mér.
9Heift hans reif mig og ofsótti,
gnísti tönnum gegn mér.
Fjandmenn mínir hvesstu á mig augun,
10glenntu upp ginið á móti mér,
gáfu mér utan undir til háðungar
og flykktust gegn mér.
11Guð ofurseldi mig illmenni
og hratt mér í greipar guðleysingja.
12Ég var áhyggjulaus en hann hristi mig óþyrmilega,
tók í hnakkadrambið á mér og muldi mig.
Hann hafði mig að skotspæni,
13örvar hans dreif að mér úr öllum áttum,
hann klauf nýru mín og eirði engu,
lét gallið úr mér renna á jörðina.
14Hann brýtur í mig skarð eftir skarð,
gerir áhlaup á mig eins og hermaður.
15Ég saumaði húð minni sorgarklæði,
stakk horni mínu ofan í moldina.
16Andlit mitt er þrútið af gráti
og dökkir baugar undir augunum,
17þótt hendur mínar hafi ekki flekkast af ofbeldi
og bæn mín sé hrein.
18Jörð, hyl eigi blóð mitt
og neyðaróp mitt fái engan hvíldarstað.
19En á himnum er vottur minn
og vitni mitt á hæðum.
20Vinir mínir hæða mig,
auga mitt grætur frammi fyrir Guði,
21hann skeri úr deilum milli manns og Guðs
og manna á meðal
22 því að fá ár munu líða
uns ég fer þá för sem enginn á afturkvæmt úr.