Í byggð Gerasena

1 Þeir komu nú yfir um vatnið í byggð Gerasena. 2 Og um leið og Jesús sté úr bátnum kom maður á móti honum frá gröfunum, haldinn óhreinum anda. 3 Hann hafðist við í gröfunum og enginn gat lengur bundið hann, ekki einu sinni með hlekkjum. 4 Oft hafði hann verið fjötraður á fótum og höndum en hann braut jafnóðum af sér hlekkina og sleit fjötrana og gat enginn ráðið við hann. 5 Allar nætur og daga var hann í gröfunum eða á fjöllum, æpti og lamdi sig grjóti.
6 Þegar hann sá Jesú álengdar hljóp hann og féll fram fyrir honum 7 og æpti hárri röddu: „Hvað vilt þú mér, Jesús, sonur Guðs Hins hæsta? Ég bið þig í Guðs nafni, kvel þú mig eigi!“ 8 Því að Jesús hafði sagt við hann: „Þú óhreini andi, far út af manninum.“
9 Jesús spurði hann þá: „Hvað heitir þú?“
Hinn svaraði: „Hersing heiti ég, við erum margir.“ 10 Og hann bað Jesú ákaft að senda þá ekki brott úr héraðinu.
11 En þar í fjallinu var mikil svínahjörð á beit. 12 Og þeir báðu hann: „Send okkur í svínin, lát okkur fara í þau!“ 13 Hann leyfði þeim það og fóru þá óhreinu andarnir úr manninum og í svínin og hjörðin, nær tveim þúsundum, ruddist fram af bröttum árbakkanum í vatnið og drukknaði þar.
14 En hirðarnir flýðu og sögðu tíðindin í borginni og sveitinni. Menn fóru þá að sjá hvað gerst hafði, 15 komu til Jesú og sáu óða manninn, sem hersingin hafði verið í, sitja þar klæddan og heilvita. Og þeir urðu hræddir.
16 En sjónarvottar sögðu þeim hvað fram hafði farið við óða manninn og frá svínunum. 17 Og þeir tóku að biðja Jesú að fara burt úr héruðum þeirra.
18 Þá er Jesús sté í bátinn bað sá er læknaður hafði verið að fá að vera með honum.
19 En Jesús leyfði honum það eigi, heldur sagði: „Far heim til þín og þinna og seg þeim hve mikið Drottinn hefur gert fyrir þig og verið þér miskunnsamur.“
20 Hann fór og tók að kunngjöra í Dekapólis hve mikið Jesús hafði gert fyrir hann og undruðust það allir.

Trú þú aðeins

21 Þegar Jesús kom aftur yfir um á bátnum safnaðist að honum mikill mannfjöldi þar sem hann var við vatnið. 22 Þar kom og einn af samkundustjórunum, Jaírus að nafni, og er hann sá Jesú féll hann til fóta honum, 23 bað hann ákaft og sagði: „Dóttir mín litla er að dauða komin. Kom og legg hendur yfir hana að hún læknist og lifi.“
24 Jesús fór með honum. Og mikill mannfjöldi fylgdi honum og var þröng um hann.
25 Þar var kona sem hafði haft blóðlát í tólf ár. 26 Hún hafði orðið margt að þola hjá mörgum læknum, kostað til aleigu sinni en engan bata fengið, öllu heldur versnað. 27 Hún heyrði um Jesú og kom nú í mannþrönginni að baki honum og snart klæði hans. 28 Hún hugsaði: „Ef ég fæ aðeins snert klæði hans mun ég heil verða.“
29 Jafnskjótt þvarr blóðlát hennar og hún fann það á sér að hún var heil af meini sínu. 30 Jesús fann þegar á sjálfum sér að kraftur hafði farið út frá honum og hann sneri sér við í mannþrönginni og sagði: „Hver snart klæði mín?“
31 Lærisveinar hans sögðu við hann: „Þú sérð að mannfjöldinn þrengir að þér og spyrð þó: Hver snart mig?“
32 Jesús litaðist um til að sjá hver þetta hefði gert 33 en konan, sem vissi hvað fram við sig hafði farið, kom hrædd og skjálfandi, féll til fóta honum og sagði honum allan sannleikann. 34 Jesús sagði við hana: „Dóttir, trú þín hefur bjargað þér. Far þú í friði og ver heil meina þinna.“
35 Meðan hann var að segja þetta koma menn heiman frá samkundustjóranum og segja: „Dóttir þín er látin, hví ómakar þú meistarann lengur?“
36 Jesús heyrði hvað þeir sögðu en gaf ekki um heldur sagði við samkundustjórann: „Óttast ekki, trú þú aðeins.“ 37 Og nú leyfði hann engum að fylgja sér nema Pétri og þeim bræðrum Jakobi og Jóhannesi. 38 Þeir koma að húsi samkundustjórans. Þar sér hann að allt er í uppnámi, grátur mikill og kveinan. 39 Jesús gengur inn og segir: „Hví hafið þið svo hátt og grátið? Barnið er ekki dáið, það sefur.“
40 En menn hlógu að honum. Þá lét Jesús alla fara út og tók með sér föður barnsins og móður og þá sem með honum voru og gekk þar inn sem barnið var. 41 Og hann tók hönd barnsins og sagði: „Talíþa kúm!“ Það þýðir: „Stúlka litla, ég segi þér, rís upp!“
42 Jafnskjótt reis stúlkan upp og fór að ganga um en hún var tólf ára. Og menn urðu frá sér numdir af undrun. 43 En Jesús lagði ríkt á við þá að láta engan vita þetta og bauð að gefa henni að eta.