1Þá er líkt um himnaríki og tíu meyjar, sem fóru til móts við brúðgumann með lampa sína.2Fimm þeirra voru fávísar, en fimm hyggnar.3Þær fávísu tóku lampa sína, en höfðu ekki olíu með sér,4en hinar hyggnu tóku olíu með á könnum ásamt lömpum sínum.5Nú dvaldist brúðgumanum, og urðu þær allar syfjaðar og sofnuðu.6Um miðnætti kvað við hróp: Sjá, brúðguminn kemur, farið til móts við hann.7Þá vöknuðu meyjarnar allar og tóku til lampa sína.8En þær fávísu sögðu við þær hyggnu: Gefið oss af olíu yðar, það er að slokkna á lömpum vorum.9Þær hyggnu svöruðu: Nei, hún nægir aldrei handa öllum. Farið heldur til kaupmanna og kaupið handa yður.10Meðan þær voru að kaupa, kom brúðguminn, og þær sem viðbúnar voru, gengu með honum inn til brúðkaupsins, og dyrum var lokað.11Seinna komu hinar meyjarnar og sögðu: Herra, herra, ljúk upp fyrir oss.12En hann svaraði: Sannlega segi ég yður, ég þekki yður ekki.13Vakið því, þér vitið ekki daginn né stundina.14Svo er um himnaríki sem mann, er ætlaði úr landi. Hann kallaði þjóna sína og fól þeim eigur sínar.15Einum fékk hann fimm talentur, öðrum tvær og þeim þriðja eina, hverjum eftir hæfni. Síðan fór hann úr landi.16Sá sem fékk fimm talentur, fór þegar, ávaxtaði þær og græddi aðrar fimm.17Eins gjörði sá er tvær fékk. Hann græddi aðrar tvær.18En sá sem fékk eina, fór og gróf fé húsbónda síns í jörð og faldi það.19Löngu síðar kom húsbóndi þessara þjóna og lét þá gjöra skil.20Sá með fimm talenturnar gekk þá fram, færði honum aðrar fimm og sagði: Herra, fimm talentur seldir þú mér í hendur, hér hef ég grætt aðrar fimm.21Húsbóndi hans sagði við hann: Gott, þú góði og trúi þjónn. Yfir litlu varstu trúr, yfir mikið mun ég setja þig. Gakk inn í fögnuð herra þíns.22Þá gekk fram sá með tvær talenturnar og mælti: Herra, tvær talentur seldir þú mér í hendur, hér hef ég grætt aðrar tvær.23Og húsbóndi hans sagði við hann: Gott, þú góði og trúi þjónn, yfir litlu varstu trúr, yfir mikið mun ég setja þig. Gakk inn í fögnuð herra þíns.24Loks kom sá er fékk eina talentu, og sagði: Herra, ég vissi, að þú ert maður harður, sem uppsker þar, sem þú sáðir ekki, og safnar þar, sem þú stráðir ekki.25Ég var hræddur og fól talentu þína í jörð. Hér hefur þú þitt.26Og húsbóndi hans sagði við hann: Illi og lati þjónn, þú vissir, að ég uppsker þar, sem ég sáði ekki, og safna þar, sem ég stráði ekki.27Þú áttir því að leggja fé mitt í banka. Þá hefði ég fengið það með vöxtum, þegar ég kom heim.28Takið af honum talentuna, og fáið þeim, sem hefur tíu talenturnar.29Því að hverjum sem hefur, mun gefið verða, og hann mun hafa gnægð, en frá þeim, sem eigi hefur, mun tekið verða jafnvel það, sem hann hefur.30Rekið þennan ónýta þjón út í ystu myrkur. Þar verður grátur og gnístran tanna.31Þegar Mannssonurinn kemur í dýrð sinni og allir englar með honum, þá mun hann sitja í dýrðarhásæti sínu.32Allar þjóðir munu safnast frammi fyrir honum, og hann mun skilja hvern frá öðrum, eins og hirðir skilur sauði frá höfrum.33Sauðunum skipar hann sér til hægri handar, en höfrunum til vinstri.34Og þá mun konungurinn segja við þá til hægri: Komið þér, hinir blessuðu föður míns, og takið að erfð ríkið, sem yður var búið frá grundvöllun heims.35Því hungraður var ég, og þér gáfuð mér að eta, þyrstur var ég, og þér gáfuð mér að drekka, gestur var ég, og þér hýstuð mig,36nakinn og þér klædduð mig, sjúkur og þér vitjuðuð mín, í fangelsi var ég, og þér komuð til mín.37Þá munu þeir réttlátu segja: Herra, hvenær sáum vér þig hungraðan og gáfum þér að eta eða þyrstan og gáfum þér að drekka?38Hvenær sáum vér þig gestkominn og hýstum þig, nakinn og klæddum þig?39Og hvenær sáum vér þig sjúkan eða í fangelsi og komum til þín?40Konungurinn mun þá svara þeim: Sannlega segi ég yður, það allt, sem þér gjörðuð einum minna minnstu bræðra, það hafið þér gjört mér.41Síðan mun hann segja við þá til vinstri handar: Farið frá mér, bölvaðir, í þann eilífa eld, sem búinn er djöflinum og árum hans.42Því hungraður var ég, en þér gáfuð mér ekki að eta, þyrstur var ég, en þér gáfuð mér ekki að drekka,43gestur var ég, en þér hýstuð mig ekki, nakinn, en þér klædduð mig ekki, ég var sjúkur og í fangelsi, en ekki vitjuðuð þér mín.44Þá munu þeir svara: Herra, hvenær sáum vér þig hungraðan eða þyrstan, gestkominn eða nakinn, sjúkan eða í fangelsi, og hjálpuðum þér ekki?45Hann mun þá svara þeim: Sannlega segi ég yður: Það allt sem þér gjörðuð ekki einum hinna minnstu bræðra minna, það hafið þér ekki heldur gjört mér.46Og þeir munu fara til eilífrar refsingar, en hinir réttlátu til eilífs lífs.