1Öll jörðin hafði eitt tungumál og ein og sömu orð.2Og svo bar við, er þeir fóru stað úr stað í austurlöndum, að þeir fundu láglendi í Sínearlandi og settust þar að.3Og þeir sögðu hver við annan: Gott og vel, vér skulum hnoða tigulsteina og herða í eldi. Og þeir notuðu tigulsteina í stað grjóts og jarðbik í stað kalks.4Og þeir sögðu: Gott og vel, vér skulum byggja oss borg og turn, sem nái til himins, og gjörum oss minnismerki, svo að vér tvístrumst ekki um alla jörðina.5Þá steig Drottinn niður til þess að sjá borgina og turninn, sem mannanna synir voru að byggja.6Og Drottinn mælti: Sjá, þeir eru ein þjóð og hafa allir sama tungumál, og þetta er hið fyrsta fyrirtæki þeirra. Og nú mun þeim ekkert ófært verða, sem þeir taka sér fyrir hendur að gjöra.7Gott og vel, stígum niður og ruglum þar tungumál þeirra, svo að enginn skilji framar annars mál.8Og Drottinn tvístraði þeim þaðan út um alla jörðina, svo að þeir urðu af að láta að byggja borgina.9Þess vegna heitir hún Babel, því að þar ruglaði Drottinn tungumál allrar jarðarinnar, og þaðan tvístraði hann þeim um alla jörðina.10Þetta er ættartala Sems: Sem var hundrað ára gamall, er hann gat Arpaksad, tveim árum eftir flóðið.11Og Sem lifði, eftir að hann gat Arpaksad, fimm hundruð ár og gat sonu og dætur.12Er Arpaksad var þrjátíu og fimm ára, gat hann Sela.13Og Arpaksad lifði, eftir að hann gat Sela, fjögur hundruð og þrjú ár og gat sonu og dætur.14Er Sela var þrjátíu ára, gat hann Eber.15Og Sela lifði, eftir að hann gat Eber, fjögur hundruð og þrjú ár og gat sonu og dætur.16Er Eber var þrjátíu og fjögurra ára, gat hann Peleg.17Og Eber lifði, eftir að hann gat Peleg, fjögur hundruð og þrjátíu ár og gat sonu og dætur.18Er Peleg var þrjátíu ára, gat hann Reú.19Og Peleg lifði, eftir að hann gat Reú, tvö hundruð og níu ár og gat sonu og dætur.20Er Reú var þrjátíu og tveggja ára, gat hann Serúg.21Og Reú lifði, eftir að hann gat Serúg, tvö hundruð og sjö ár og gat sonu og dætur.22Er Serúg var þrjátíu ára, gat hann Nahor.23Og Serúg lifði, eftir að hann gat Nahor, tvö hundruð ár og gat sonu og dætur.24Er Nahor var tuttugu og níu ára, gat hann Tara.25Og Nahor lifði, eftir að hann gat Tara, hundrað og nítján ár og gat sonu og dætur.26Er Tara var sjötíu ára, gat hann Abram, Nahor og Haran.27Þetta er saga Tara: Tara gat Abram, Nahor og Haran, en Haran gat Lot.28Og Haran dó á undan Tara föður sínum í ættlandi sínu, í Úr í Kaldeu.29Og Abram og Nahor tóku sér konur. Kona Abrams hét Saraí, en kona Nahors Milka, dóttir Harans, föður Milku og föður Ísku.30En Saraí var óbyrja, hún átti eigi börn.31Þá tók Tara Abram son sinn og Lot Haransson, sonarson sinn, og Saraí tengdadóttur sína, konu Abrams sonar síns, og lagði af stað með þau frá Úr í Kaldeu áleiðis til Kanaanlands, og þau komu til Harran og settust þar að.32Og dagar Tara voru tvö hundruð og fimm ár. Þá andaðist Tara í Harran.