1Salómon konungur var konungur yfir öllum Ísrael, og2þessir voru æðstu embættismenn hans: Asarja Sadóksson var prestur,3Elíhóref og Ahía Sísasynir voru kanslarar, Jósafat Ahílúðsson var ríkisritari,4Benaja Jójadason var yfir hernum, Sadók og Abjatar voru prestar,5Asarja Natansson var yfir fógetunum, Sabúð Natansson var prestur og vinur konungs.6Ahísar var stallari, Adóníram Abdason var yfir kvaðarmönnum.7Salómon hafði tólf fógeta yfir öllum Ísrael. Skyldu þeir birgja konung og hirð hans að vistum sinn mánuðinn hver á ári hverju.8Og þetta eru nöfn þeirra: Ben Húr á Efraímfjöllum,9Ben Deker í Makas og í Saalbím og Bet Semes og Elon, allt að Bet Hanan.10Ben Heseð í Arúbbót, honum tilheyrði Sókó og allt Heferland,11Ben Abínadab hafði allt Dórhálendi, átti hann Tafat, dóttur Salómons fyrir konu.12Baana Ahílúðsson: Taanak og Megiddó og allt Bet Sean, sem liggur hjá Saretan fyrir neðan Jesreel, frá Bet Sean til Abel Mehóla, allt vestur fyrir Jokmeam,13Ben Geber í Ramót í Gíleað, honum tilheyrðu þorp Jaírs Manassesonar í Gíleað og landsspildan Argób í Basan, sextíu stórar borgir, með múrveggjum og slagbröndum af eiri,14Ahínadab Íddóson í Mahanaím,15Akímaas í Naftalí, hann hafði og gengið að eiga Basmat, dóttur Salómons.16Baana Húsaíson í Asser og Bealót,17Jósafat Parúason í Íssakar,18Símeí Elason í Benjamín,19Geber Úríson í Gíleaðlandi, landi Síhons Amorítakonungs og Ógs, konungs í Basan. Og einn fógeti var í Júda.20Júda og Ísrael voru fjölmennir, sem sandur á sjávarströndu, þeir átu og drukku og voru glaðir.21Salómon drottnaði yfir öllum konungaríkjum frá Efrat til Filistalands og til landamæra Egyptalands. Færðu þeir Salómon skatt og voru þegnskyldir honum alla ævi hans.22Og Salómon þurfti daglega til matar þrjátíu kór af hveiti og sextíu kór af mjöli,23tíu alda uxa og tuttugu uxa haggenga og hundrað sauði, auk hjarta, skógargeita, dáhjarta og alifugla.24Því að hann réð yfir öllu landi fyrir vestan Efrat, frá Tífsa til Gasa, yfir öllum konungum fyrir vestan Efrat, og hafði frið á allar hliðar hringinn í kring,25svo að Júda og Ísrael bjuggu öruggir, hver maður undir sínu víntré og fíkjutré, frá Dan til Beerseba, alla ævi Salómons.26Og Salómon hafði fjörutíu þúsund vagnhesta og tólf þúsund ríðandi menn.27Og fógetar þessir birgðu Salómon konung að vistum og alla þá, er komu að borði Salómons konungs, sinn mánuðinn hver. Létu þeir ekkert skorta.28Og bygg og hey handa akhestunum og gæðingunum fluttu þeir þangað, er hann var, hver eftir því sem honum bar.29Og Guð veitti Salómon afar mikla speki og visku og djúpsæi andans, sem sandur er margur á sjávarströnd,30og speki Salómons var meiri en speki allra austurbyggja og öll speki Egyptalands.31Og hann var allra manna vitrastur, vitrari en Etan Esrahíti og Heman og Kalkól og Darda Mahólssynir, og hann var nafnfrægur með öllum þjóðum umhverfis.32Hann mælti þrjú þúsund orðskviðu, og ljóð hans voru eitt þúsund og fimm að tölu.33Og hann talaði um trén, allt frá sedrustrjánum á Líbanon til ísópsins, sem sprettur á múrveggnum. Og hann talaði um fénað og fugla, orma og fiska,34og menn komu af öllum þjóðum til þess að heyra speki Salómons, frá öllum konungum jarðarinnar, er heyrðu speki hans getið.