1Heyr Ísrael! Þú fer nú í dag yfir Jórdan til þess að leggja undir þig þjóðir, sem eru stærri og voldugri en þú ert, stórar borgir og víggirtar hátt í loft upp,2stórt og hávaxið fólk, Anakítana, sem þú þekkir og hefir sjálfur heyrt sagt um: Hver fær staðist fyrir Anaks sonum?3Vit það því nú, að það er Drottinn Guð þinn, er fyrir þér fer sem eyðandi eldur. Hann mun eyða þeim og leggja þær að velli fyrir augliti þínu, svo að þú skjótlega getir rekið þær burt og gjöreytt þeim, eins og Drottinn hefir heitið þér.4Þegar Drottinn Guð þinn hefir rekið þær á burt undan þér, þá mátt þú ekki segja í hjarta þínu: Sökum míns eigin réttlætis hefir Drottinn leitt mig inn í þetta land og fengið mér það til eignar, þar eð það er vegna guðleysis þessara þjóða, að Drottinn stökkvir þeim á burt undan þér.5Það er ekki vegna réttlætis þíns eða hreinskilni hjarta þíns, að þú fær land þeirra til eignar, heldur er það vegna guðleysis þessara þjóða, að Drottinn Guð þinn stökkvir þeim á burt undan þér, og til þess að halda það loforð, er Drottinn sór feðrum þínum, Abraham, Ísak og Jakob.6Vita skaltu því, að það er ekki vegna réttlætis þíns, að Drottinn, Guð þinn, gefur þér þetta góða land til eignar, því að þú ert harðsvíraður lýður.7Minnstu þess og gleym því eigi, hvernig þú reittir Drottin Guð þinn til reiði í eyðimörkinni. Frá því þú fyrst lagðir af stað úr Egyptalandi og þar til, er þér komuð hingað, hafið þér óhlýðnast Drottni.8Hjá Hóreb reittuð þér Drottin til reiði, og Drottinn reiddist yður svo, að hann ætlaði að tortíma yður.9Ég var þá farinn upp á fjallið til þess að taka á móti steintöflunum, töflunum, sem sáttmálinn var á, er Drottinn hafði gjört við yður, og ég dvaldi á fjallinu í fjörutíu daga og fjörutíu nætur, án þess að neyta matar eða drekka vatn.10Drottinn fékk mér tvær steintöflur, ritaðar með fingri Guðs, og á þeim voru öll þau orð, er Drottinn hafði talað til yðar á fjallinu út úr eldinum, daginn sem þér voruð þar saman komnir.11Og er fjörutíu dagar og fjörutíu nætur voru liðnar, fékk Drottinn mér báðar steintöflurnar, sáttmálstöflurnar.12„Drottinn sagði við mig: Statt þú upp, far þú skjótt niður héðan, því að fólk þitt, sem þú leiddir burt af Egyptalandi, hefir misgjört. Skjótt hafa þeir vikið af þeim vegi, sem ég bauð þeim; þeir hafa gjört sér steypt líkneski.“13Og hann sagði við mig: Ég sé nú, að þessi lýður er harðsvírað fólk.14Lát mig í friði, svo að ég geti gjöreytt þeim og afmáð nöfn þeirra undir himninum, og ég mun gjöra þig að sterkari og fjölmennari þjóð en þessi er.15Þá sneri ég á leið og gekk ofan af fjallinu, en fjallið stóð í björtu báli, og hélt ég á báðum sáttmálstöflunum í höndunum.16Og ég leit til, og sjá: Þér höfðuð syndgað móti Drottni, Guði yðar, þér höfðuð gjört yður steyptan kálf og höfðuð þannig skjótt vikið af þeim vegi, sem Drottinn hafði boðið yður.17Þá þreif ég báðar töflurnar og þeytti þeim af báðum höndum og braut þær í sundur fyrir augunum á yður.18Og ég varp mér niður fyrir augliti Drottins, eins og hið fyrra sinnið, fjörutíu daga og fjörutíu nætur, og át ekki brauð og drakk ekki vatn, vegna allra yðar synda, sem þér höfðuð drýgt með því að gjöra það, sem illt var í augum Drottins, svo að þér egnduð hann til reiði.19Því að ég var hræddur við þá reiði og heift, sem Drottinn bar til yðar, að hann ætlaði að tortíma yður. Og Drottinn bænheyrði mig einnig í þetta sinn.20Drottinn reiddist einnig mjög Aroni, svo að hann ætlaði að tortíma honum, en ég bað og fyrir Aroni í það sama sinn.21En synd yðar, kálfinn, sem þér höfðuð gjört, tók ég og brenndi í eldi og muldi hann vandlega í smátt, uns hann varð að fínu dufti, og duftinu kastaði ég í lækinn, sem rann þar ofan af fjallinu.22Enn fremur reittuð þér Drottin til reiði í Tabera, í Massa og hjá Kibrót-hattava.23Og þegar Drottinn sendi yður frá Kades Barnea og sagði: Farið og takið til eignar landið, sem ég hefi gefið yður, þá óhlýðnuðust þér skipun Drottins Guðs yðar og trúðuð honum ekki og hlýdduð ekki raustu hans.24Þér hafið verið Drottni óhlýðnir frá því ég þekkti yður fyrst.25Svo féll ég fram fyrir augliti Drottins þá fjörutíu daga og fjörutíu nætur, sem ég varp mér niður, því að hann kvaðst mundu tortíma yður.26Og ég bað Drottin og sagði: Drottinn Guð! Eyðilegg eigi þinn lýð og þína eign, sem þú frelsaðir með þínum mikla krafti, sem þú út leiddir af Egyptalandi með voldugri hendi.27Minnstu þjóna þinna, Abrahams, Ísaks og Jakobs! Lít ekki á þvermóðsku þessa fólks, guðleysi þess og synd,28svo að menn geti eigi sagt í landi því, sem þú leiddir oss út úr: Af því að Drottinn megnaði eigi að leiða þá inn í landið, sem hann hafði heitið þeim, og af því að hann hataði þá, hefir hann farið með þá burt til þess að láta þá deyja í eyðimörkinni.29Því að þín þjóð eru þeir og þín eign, sem þú út leiddir með miklum mætti þínum og útréttum armlegg þínum.

9.1 Heyr Ísrael 5Mós 4.1+ – víggirtar borgir 5Mós 1.28+
9.3 Guð er eyðandi eldur 5Mós 4.24+ – berst gegn óvinunum Slm 44.3-8
9.4 Guð ryður burt þjóðum 5Mós 4.38 – réttlæti 5Mós 6.25; 9.5-6
9.5 Landið 5Mós 1.21+ – fyrirheitna landið 5Mós 1.8+
9.6 Gott land 5Mós 1.25+
9.7 Gullkálfurinn 2Mós 32+ – óhlýðni í eyðimörkinni 4Mós 11.1; 14.1-4; 16.1-3; 17.6-7; 20.1-5; 21.4-5
9.9 Sínaífjall 2Mós 19.20; 20.18-21; 24.12-18 – steintöflur 5Mós 4.13+ – fasta 5Mós 9.18; 2Mós 34.28; Matt 4.2 og hlst; sbr 1Kon 19.8
9.10 Ritaðar með fingri Guðs 2Mós 31.18; sbr 2Mós 32.16
9.14 Afmá nafn 5Mós 25.6,19; 29.19; 2Kon 14.27; Opb 3.5; sbr Dóm 21.17; Slm 69.29
9.15 Sínaí í björtu báli 5Mós 4.11; 5.23; 2Mós 19.16-18; Heb 12.18
9.18 Fasta 5Mós 9.9+ – vekja heift Drottins 5Mós 4.25+ – illt í augum Drottins 5Mós 4.25+
9.21 Brenna skurðgoð 5Mós 7.25+
9.23 Kades Barnea 5Mós 1.19-46 – hlýða raustu Drottins 5Mós 4.30+
9.24 Óhlýðni Slm 78.8; Post 7.51
9.25 Guð og Móse ræðast við 2Mós 32.9-13; 4Mós 14.11-20
9.26 Með sterkri hendi 5Mós 3.24+ – Guð frelsaði Ísrael 5Mós 7.8+
9.28 Háð þjóðanna 5Mós 32.27; 4Mós 14.15-16; Slm 115.2
9.29 Útréttur armur sbr 5Mós 4.34+