1Orð Lemúels konungs í Massa, er móðir hans kenndi honum.2Hvað á ég að segja þér, sonur minn? og hvað, sonur kviðar míns? og hvað, sonur áheita minna?3Gef ekki konum kraft þinn, né ástarhót þín þeim er spilla konungum.4Ekki sæmir konungum, Lemúel, ekki sæmir konungum að drekka vín, né höfðingjum áfengur drykkur.5Þeir kynnu að drekka og gleyma lögunum og rangfæra málefni allra aumra manna.6Gefið áfengan drykk þeim, sem kominn er í örþrot, og vín þeim, sem sorgbitnir eru.7Drekki hann og gleymi fátækt sinni og minnist ekki framar mæðu sinnar.8Ljúk þú upp munni þínum fyrir hinn mállausa, fyrir málefni allra þeirra manna, sem eru að örmagnast.9Ljúk þú upp munni þínum, dæm með réttvísi og rétt þú hlut hinna voluðu og snauðu.10Væna konu, hver hlýtur hana? hún er miklu meira virði en perlur.11Hjarta manns hennar treystir henni, og ekki vantar að honum fénist.12Hún gjörir honum gott og ekkert illt alla ævidaga sína.13Hún sér um ull og hör og vinnur fúslega með höndum sínum.14Hún er eins og kaupförin, sækir björgina langt að.15Hún fer á fætur fyrir dag, skammtar heimilisfólki sínu og segir þernum sínum fyrir verkum.16Hún hefir augastað á akri og kaupir hann, af ávexti handa sinna plantar hún víngarð.17Hún gyrðir lendar sínar krafti og tekur sterklega til armleggjunum.18Hún finnur, að atvinna hennar er arðsöm, á lampa hennar slokknar eigi um nætur.19Hún réttir út hendurnar eftir rokknum, og fingur hennar grípa snælduna.20Hún breiðir út lófann móti hinum bágstadda og réttir út hendurnar móti hinum snauða.21Hún er ekki hrædd um heimilisfólk sitt, þótt snjói, því að allt heimilisfólk hennar er klætt skarlati.22Hún býr sér til ábreiður, klæðnaður hennar er úr baðmull og purpura.23Maður hennar er mikils metinn í borgarhliðunum, þá er hann situr með öldungum landsins.24Hún býr til skyrtur og selur þær, og kaupmanninum fær hún belti.25Kraftur og tign er klæðnaður hennar, og hún hlær að komandi degi.26Hún opnar munninn með speki, og ástúðleg fræðsla er á tungu hennar.27Hún vakir yfir því, sem fram fer á heimili hennar, og etur ekki letinnar brauð.28Synir hennar ganga fram og segja hana sæla, maður hennar gengur fram og hrósar henni:29Margar konur hafa sýnt dugnað, en þú tekur þeim öllum fram!30Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.31Gefið henni af ávexti handa hennar, og verk hennar skulu lofa hana í borgarhliðunum.