1Enn sá ég sýn: Lambið stóð á Síonfjalli og með því hundrað fjörutíu og fjórar þúsundir, sem höfðu nafn þess og nafn föður þess skrifað á ennum sér.2Og ég heyrði rödd af himni sem nið margra vatna og sem gný mikillar þrumu, og röddin, sem ég heyrði, var eins og hörpuhljómur hörpuleikara, sem slá hörpur sínar.3Og þeir syngja nýjan söng frammi fyrir hásætinu og frammi fyrir verunum fjórum og öldungunum. Og enginn gat numið sönginn nema þær hundrað fjörutíu og fjórar þúsundir, þeir sem út eru leystir frá jörðunni.4Þetta eru þeir, sem ekki hafa saurgast með konum, því að þeir eru sem meyjar. Þeir fylgja lambinu hvert sem það fer. Þeir voru leystir út úr hóp mannanna, frumgróði handa Guði og handa lambinu.5Og í munni þeirra var enga lygi að finna, þeir eru lýtalausir.6Og ég sá annan engil fljúga um háhvolf himins. Hann hélt á eilífum fagnaðarboðskap, til að boða þeim, sem á jörðunni búa, og sérhverri þjóð og kynkvísl, tungu og lýð,7og sagði hárri röddu: Óttist Guð og gefið honum dýrð, því að komin er stund dóms hans. Tilbiðjið þann, sem gjört hefur himininn og jörðina og hafið og uppsprettur vatnanna.8Og enn annar engill kom á eftir og sagði: Fallin er, fallin er Babýlon hin mikla, sem byrlað hefur öllum þjóðum af reiði-víni saurlifnaðar síns.9Á eftir þeim kom hinn þriðji engill og sagði hárri röddu: Ef einhver tilbiður dýrið og líkneski þess og fær merki á enni sitt eða hönd sína,10þá skal sá hinn sami drekka af reiði-víni Guðs, sem byrlað er óblandað í reiðibikar hans, og hann mun kvalinn verða í eldi og brennisteini í augsýn heilagra engla og í augsýn lambsins.11Og reykurinn frá kvalastað þeirra stígur upp um aldir alda, og eigi hafa þeir hvíld dag eða nótt, þeir sem dýrið tilbiðja og líkneski þess, hver sá sem ber merki nafns þess.12Hér reynir á þolgæði hinna heilögu, þeirra er varðveita boð Guðs og trúna á Jesú.13Og ég heyrði rödd af himni, sem sagði: Rita þú: Sælir eru dánir, þeir sem í Drottni deyja upp frá þessu. Já, segir andinn, þeir skulu fá hvíld frá erfiði sínu, því að verk þeirra fylgja þeim.14Og ég sá, og sjá: Hvítt ský, og einhvern sá ég sitja á skýinu, líkan mannssyni. Hann hafði gullkórónu á höfðinu og í hendi sér bitra sigð.15Og annar engill kom út úr musterinu. Hann kallaði hárri röddu til þess sem á skýinu sat: Ber þú út sigð þína og sker upp, því að komin er stundin til að uppskera, sáðland jarðarinnar er fullþroskað.16Og sá, sem á skýinu sat, brá sigð sinni á jörðina og upp var skorið á jörðinni.17Og annar engill gekk út úr musterinu, sem er á himni, og hann hafði líka bitra sigð.18Og annar engill gekk út frá altarinu, hann hafði vald yfir eldinum. Hann kallaði hárri röddu til þess, sem hafði bitru sigðina: Ber þú út bitru sigðina þína, og sker þrúgurnar af vínviði jarðarinnar, því að vínberin á honum eru orðin þroskuð.19Og engillinn brá sigð sinni á jörðina, skar af vínvið jarðarinnar og kastaði honum í reiði-vínþröng Guðs hina miklu.20Og vínþröngin var troðin fyrir utan borgina og gekk blóð út af vínþrönginni, svo að tók upp undir beisli hestanna, eitt þúsund og sex hundruð skeiðrúm þar frá.

14.1 Lamb Opb 5.6+ – Síonfjall Slm 2.6; Jl 3.5; Ób 17 – 144 000 Opb 7.4+ – hafa nafn þess Opb 3.12+
14.2 Niður margra vatna Opb 1.15
14.3 Nýr söngur Opb 5.9+ – verurnar fjórar Opb 4.6+ – öldungarnir Opb 4.4+ ; 7.11+
14.4 Leystir Opb 5.9 – frumgróði Jer 2.3; Róm 16.5; 1Kor 16.15
14.5 Lygi Slm 32.2; Jes 53.9; Sef 3.13
14.7 Skapari Opb 10.5+
14.8 Babýlon Jes 46.1-2; 47.1-15; Jer 50.29-32; 51.44-56; Sak 5.5-11; Dan 4.27; Opb 16.19; 17.5; 18.10-21 – fallin er … Jes 21.9; Jer 51.8; Opb 18.3 – lostavín Jer 51.7; Opb 17.2; 18.3
14.9 Merki dýrsins Opb 13.16+
14.10 Reiðiskálar Slm 75.9; Jes 51.17,22; Jer 25.25; Opb 15.7; 16.19 – kvalinn í eldi 1Mós 19.24; Slm 11.6; Esk 38.22; Opb 19.20; 20.10,14; 21.8
14.11 Sbr Jes 34.10; Opb 19.3 – þeir sem tilbiðja dýrið Opb 13.8+
14.12 Þolgæði Opb 13.10 – hlýða Guði Opb 12.17
14.13 Þeir skulu fá hvíld Heb 4.10
14.14 Líkur mannssyni Opb 1.13+
14.15 Skerðu upp Jl 4.13; Matt 13.39-40
14.19 Vínþröngin mikla Jes 63.1-6; Hlj 1.15; Opb 19.15