1Er fólkið sá, að seinkaði komu Móse ofan af fjallinu, þyrptist fólkið í kringum Aron og sagði við hann: Kom og gjör oss guð, er fyrir oss fari, því að vér vitum ekki, hvað af þessum Móse er orðið, manninum, er leiddi oss burt af Egyptalandi.2Og Aron sagði við þá: Slítið eyrnagullin úr eyrum kvenna yðar, sona og dætra, og færið mér.3Þá sleit allt fólkið eyrnagullin úr eyrum sér og færði Aroni,4en hann tók við því af þeim, lagaði það með meitlinum og gjörði af því steyptan kálf. Þá sögðu þeir: Þetta er guð þinn, Ísrael, sem leiddi þig út af Egyptalandi.5Og er Aron sá það, reisti hann altari fyrir framan hann, og Aron lét kalla og segja: Á morgun skal vera hátíð Drottins.6Næsta morgun risu þeir árla, fórnuðu brennifórnum og færðu þakkarfórnir. Síðan settist fólkið niður til að eta og drekka, og því næst stóðu þeir upp til leika.7Þá sagði Drottinn við Móse: Far þú og stíg ofan, því að fólk þitt, sem þú leiddir út af Egyptalandi, hefir misgjört.8Skjótt hafa þeir vikið af þeim vegi, sem ég bauð þeim. Þeir hafa gjört sér steyptan kálf, og þeir hafa fallið fram fyrir honum, fært honum fórnir og sagt: Þetta er guð þinn, Ísrael, sem leiddi þig út af Egyptalandi.9Drottinn sagði við Móse: Ég sé nú, að þessi lýður er harðsvírað fólk.10Lát mig nú einan, svo að reiði mín upptendrist í gegn þeim og tortími þeim. Síðan vil ég gjöra þig að mikilli þjóð.11En Móse reyndi að blíðka Drottin, Guð sinn, og sagði: Hví skal, Drottinn, reiði þín upptendrast í gegn fólki þínu, sem þú leiddir út af Egyptalandi með miklum mætti og voldugri hendi?12Hví skulu Egyptar segja og kveða svo að orði: Til ills leiddi hann þá út, til að deyða þá á fjöllum uppi og afmá þá af jörðinni? Snú þér frá þinni brennandi reiði og lát þig iðra hins illa gegn fólki þínu.13Minnst þú þjóna þinna, Abrahams, Ísaks og Ísraels, sem þú hefir svarið við sjálfan þig og heitið: Ég vil gjöra niðja yðar marga sem stjörnur himinsins, og allt þetta land, sem ég hefi talað um, vil ég gefa niðjum yðar, og skulu þeir eiga það ævinlega.14Þá iðraðist Drottinn hins illa, er hann hafði hótað að gjöra fólki sínu.15Síðan sneri Móse á leið og gekk ofan af fjallinu með báðar sáttmálstöflurnar í hendi sér. Voru þær skrifaðar báðumegin, svo á einni hliðinni sem á annarri voru þær skrifaðar.16En töflurnar voru Guðs verk og letrið Guðs letur, rist á töflurnar.17En er Jósúa heyrði ópið í fólkinu, sagði hann við Móse: Það er heróp í búðunum!18„En Móse svaraði: Það er ekki óp sigrandi manna og ekki óp þeirra, er sigraðir verða; söngóm heyri ég.“19En er Móse nálgaðist herbúðirnar og sá kálfinn og dansinn, upptendraðist reiði hans, svo að hann þeytti töflunum af hendi og braut þær í sundur fyrir neðan fjallið.20Síðan tók hann kálfinn, sem þeir höfðu gjört, brenndi hann í eldi og muldi hann í duft og dreifði því á vatnið og lét Ísraelsmenn drekka.21Þá sagði Móse við Aron: Hvað hefir þetta fólk gjört þér, að þú skulir hafa leitt svo stóra synd yfir það?22Aron svaraði: Reiðst eigi, herra. Þú þekkir lýðinn, að hann er jafnan búinn til ills.23Þeir sögðu við mig: Gjör oss guð, er fyrir oss fari, því vér vitum eigi, hvað af þessum Móse er orðið, manninum, er leiddi oss burt af Egyptalandi.24Þá sagði ég við þá: Hver sem gull hefir á sér, hann slíti það af sér. Fengu þeir mér það, og kastaði ég því í eldinn, svo varð af því þessi kálfur.25Er Móse sá, að fólkið var orðið taumlaust, því að Aron hafði sleppt við það taumnum, svo að þeir voru hafðir að spotti af mótstöðumönnum sínum,26þá nam Móse staðar í herbúðahliðinu og mælti: Hver sem heyrir Drottni til, komi hingað til mín! Þá söfnuðust allir levítar til hans.27Og hann sagði við þá: Svo segir Drottinn, Ísraels Guð: Hver einn festi sverð á hlið sér, fari síðan fram og aftur frá einu hliði herbúðanna til annars og drepi hver sinn bróður, vin og frænda.28Og levítarnir gjörðu sem Móse bauð þeim, og féllu af fólkinu á þeim degi þrjár þúsundir manna.29Og Móse sagði: Fyllið hendur yðar í dag, Drottni til handa, því að hver maður var á móti syni sínum og bróður, svo að yður veitist blessun í dag.30„Morguninn eftir sagði Móse við lýðinn: Þér hafið drýgt stóra synd. En nú vil ég fara upp til Drottins; má vera, að ég fái friðþægt fyrir synd yðar.“31Síðan sneri Móse aftur til Drottins og mælti: Æ, þetta fólk hefir drýgt stóra synd og gjört sér guð af gulli.32Ég bið, fyrirgef þeim nú synd þeirra! Ef ekki, þá bið ég, að þú máir mig af bók þinni, sem þú hefir skrifað.33En Drottinn sagði við Móse: Hvern þann, er syndgað hefir móti mér, vil ég má af bók minni.34Far nú og leið fólkið þangað, sem ég hefi sagt þér, sjá, engill minn skal fara fyrir þér. En þegar minn vitjunartími kemur, skal ég vitja synda þeirra á þeim.35En Drottinn laust fólkið fyrir það, að þeir höfðu gjört kálfinn, sem Aron gjörði.