1Þegar að morgni gjörðu æðstu prestarnir samþykkt með öldungunum, fræðimönnunum og öllu ráðinu. Þeir létu binda Jesú og færa brott og framseldu hann Pílatusi.2Pílatus spurði hann: Ert þú konungur Gyðinga? Hann svaraði: Þú segir það.3En æðstu prestarnir báru á hann margar sakir.4Pílatus spurði hann aftur: Svarar þú engu? Þú heyrir, hve þungar sakir þeir bera á þig.5En Jesús svaraði engu framar, og undraðist Pílatus það.6En á hátíðinni var hann vanur að gefa þeim lausan einn bandingja, þann er þeir báðu um.7Maður að nafni Barabbas var þá í böndum ásamt upphlaupsmönnum. Höfðu þeir framið manndráp í upphlaupinu.8Nú kom mannfjöldinn og tók að biðja, að Pílatus veitti þeim hið sama og hann væri vanur.9Pílatus svaraði þeim: Viljið þér, að ég gefi yður lausan konung Gyðinga?10Hann vissi, að æðstu prestarnir höfðu fyrir öfundar sakir framselt hann.11En æðstu prestarnir æstu múginn til að heimta, að hann gæfi þeim heldur Barabbas lausan.12Pílatus tók enn til máls og sagði við þá: Hvað á ég þá að gjöra við þann, sem þér kallið konung Gyðinga?13En þeir æptu á móti: Krossfestu hann!14Pílatus spurði: Hvað illt hefur hann þá gjört? En þeir æptu því meir: Krossfestu hann!15En með því að Pílatus vildi gjöra fólkinu til hæfis, gaf hann þeim Barabbas lausan. Hann lét húðstrýkja Jesú og framseldi hann til krossfestingar.16Hermennirnir fóru með hann inn í höllina, aðsetur landshöfðingjans, og kölluðu saman alla hersveitina.17Þeir færa hann í purpuraskikkju, flétta þyrnikórónu og setja á höfuð honum.18Þá tóku þeir að heilsa honum: Heill þú, konungur Gyðinga!19Og þeir slógu höfuð hans með reyrsprota og hræktu á hann, féllu á kné og hylltu hann.20Þegar þeir höfðu spottað hann, færðu þeir hann úr purpuraskikkjunni og í hans eigin klæði. Þá leiddu þeir hann út til að krossfesta hann.21En maður nokkur átti leið þar hjá og var að koma utan úr sveit. Hann neyða þeir til að bera kross Jesú. Það var Símon frá Kýrene, faðir þeirra Alexanders og Rúfusar.22Þeir fara með hann til þess staðar, er heitir Golgata, það þýðir hauskúpustaður.23Þeir báru honum vín, blandað myrru, en hann þáði ekki.24Þá krossfestu þeir hann. Og þeir skiptu með sér klæðum hans og köstuðu hlutum um, hvað hver skyldi fá.25En það var um dagmál, er þeir krossfestu hann.26Og yfirskriftin um sakargift hans var svo skráð: KONUNGUR GYÐINGA.27Með honum krossfestu þeir tvo ræningja, annan til hægri handar honum, en hinn til vinstri.28Þá rættist sú ritning, er segir: Með illvirkjum var hann talinn.29Þeir, sem fram hjá gengu, hæddu hann, skóku höfuð sín og sögðu: Svei, þú, sem brýtur niður musterið og reisir það á þrem dögum!30Bjarga nú sjálfum þér, og stíg niður af krossinum.31Eins gjörðu æðstu prestarnir gys að honum og fræðimennirnir og sögðu hver við annan: Öðrum bjargaði hann, sjálfum sér getur hann ekki bjargað.32Stígi nú Kristur, konungur Ísraels, niður af krossinum, svo að vér getum séð og trúað. Einnig smánuðu hann þeir, sem með honum voru krossfestir.33Á hádegi varð myrkur um allt land til nóns.34Og á nóni kallaði Jesús hárri röddu: Elóí, Elóí, lama sabaktaní! Það þýðir: Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig?35Nokkrir þeirra, er hjá stóðu, heyrðu þetta og sögðu: Heyrið, hann kallar á Elía!36Hljóp þá einn til, fyllti njarðarvött ediki, stakk á reyrstaf og gaf honum að drekka. Hann mælti: Látum sjá, hvort Elía kemur að taka hann ofan.37En Jesús kallaði hárri röddu og gaf upp andann.38Og fortjald musterisins rifnaði í tvennt, ofan frá allt niður úr.39Þegar hundraðshöfðinginn, sem stóð gegnt honum, sá hann gefa upp andann á þennan hátt, sagði hann: Sannarlega var þessi maður sonur Guðs.40Þar voru og konur álengdar og horfðu á, meðal þeirra María Magdalena, María, móðir þeirra Jakobs yngra og Jóse, og Salóme.41Þær höfðu fylgt honum og þjónað, er hann var í Galíleu. Þar voru margar aðrar konur, sem höfðu farið með honum upp til Jerúsalem.42Nú var komið kvöld. Þá var aðfangadagur, það er dagurinn fyrir hvíldardag.43Þá kom Jósef frá Arímaþeu, göfugur ráðsherra, er sjálfur vænti Guðs ríkis. Hann dirfðist að fara inn til Pílatusar og biðja um líkama Jesú.44Pílatus furðaði á, að hann skyldi þegar vera andaður. Hann kallaði til sín hundraðshöfðingjann og spurði, hvort hann væri þegar látinn.45Og er hann varð þess vís hjá hundraðshöfðingjanum, gaf hann Jósef líkið.46En hann keypti línklæði, tók hann ofan, sveipaði hann línklæðinu og lagði í gröf, höggna í klett, og velti steini fyrir grafarmunnann.47María Magdalena og María móðir Jóse sáu, hvar hann var lagður.