1En Jesús sneri aftur frá Jórdan, fullur af heilögum anda. Leiddi andinn hann um óbyggðina2fjörutíu daga, en djöfullinn freistaði hans. Ekki neytti hann neins þá daga, og er þeir voru liðnir, var hann hungraður.3En djöfullinn sagði við hann: Ef þú ert sonur Guðs, þá bjóð þú steini þessum, að hann verði að brauði.4Og Jesús svaraði honum: Ritað er: Eigi lifir maðurinn á einu saman brauði.5Þá fór hann með hann upp og sýndi honum á augabragði öll ríki veraldar.6Og djöfullinn sagði við hann: Þér mun ég gefa allt þetta veldi og dýrð þess, því að mér er það í hendur fengið, og ég get gefið það hverjum sem ég vil.7Ef þú fellur fram og tilbiður mig, skal það allt verða þitt.8Jesús svaraði honum: Ritað er: Drottin, Guð þinn, skalt þú tilbiðja og þjóna honum einum.9Þá fór hann með hann til Jerúsalem, setti hann á brún musterisins og sagði við hann: Ef þú ert sonur Guðs, þá kasta þér hér ofan,10því að ritað er: Hann mun fela englum sínum að gæta þín11og: þeir munu bera þig á höndum sér, að þú steytir ekki fót þinn við steini.12Jesús svaraði honum: Sagt hefur verið: Ekki skalt þú freista Drottins, Guðs þíns.13Og er djöfullinn hafði lokið allri freistni, vék hann frá honum að sinni.14En Jesús sneri aftur til Galíleu í krafti andans, og fóru fregnir af honum um allt nágrennið.15Hann kenndi í samkundum þeirra, og lofuðu hann allir.16Hann kom til Nasaret, þar sem hann var alinn upp, og fór að vanda sínum á hvíldardegi í samkunduna og stóð upp til að lesa.17Var honum fengin bók Jesaja spámanns. Hann lauk upp bókinni og fann staðinn, þar sem ritað er:18Andi Drottins er yfir mér, af því að hann hefur smurt mig. Hann hefur sent mig til að flytja fátækum gleðilegan boðskap, boða bandingjum lausn og blindum sýn, láta þjáða lausa19og kunngjöra náðarár Drottins.20Síðan lukti hann aftur bókinni, fékk hana þjóninum og settist niður, en augu allra í samkundunni hvíldu á honum.21Hann tók þá að tala til þeirra: Í dag hefur rætst þessi ritning í áheyrn yðar.22Og allir lofuðu hann og undruðust þau hugnæmu orð, sem fram gengu af munni hans, og sögðu: Er hann ekki sonur Jósefs?23En hann sagði við þá: Eflaust munuð þér minna mig á orðtakið: Læknir, lækna sjálfan þig! Vér höfum heyrt um allt, sem gjörst hefur í Kapernaum. Gjör nú hið sama hér í ættborg þinni.24Enn sagði hann: Sannlega segi ég yður, engum spámanni er vel tekið í landi sínu.25En satt segi ég yður, að margar voru ekkjur í Ísrael á dögum Elía, þegar himinninn var luktur í þrjú ár og sex mánuði, og mikið hungur í öllu landinu,26og þó var Elía til engrar þeirra sendur, heldur aðeins til ekkju í Sarepta í Sídonlandi.27Og margir voru líkþráir í Ísrael á dögum Elísa spámanns, og enginn þeirra var hreinsaður, heldur aðeins Naaman Sýrlendingur.28Allir í samkunduhúsinu fylltust reiði, er þeir heyrðu þetta,29spruttu upp, hröktu hann út úr borginni og fóru með hann fram á brún fjalls þess, sem borg þeirra var reist á, til þess að hrinda honum þar ofan.30En hann gekk gegnum miðja mannþröngina og fór leiðar sinnar.31Hann kom nú ofan til Kapernaum, borgar í Galíleu, og kenndi þeim á hvíldardegi.32Undruðust menn mjög kenningu hans, því að vald fylgdi orðum hans.33Í samkunduhúsinu var maður nokkur, er haldinn var óhreinum, illum anda. Hann æpti hárri röddu:34Æ, hvað vilt þú oss, Jesús frá Nasaret? Ert þú kominn að tortíma oss? Ég veit, hver þú ert, hinn heilagi Guðs.35Jesús hastaði þá á hann og mælti: Þegi þú, og far út af honum. En illi andinn slengdi honum fram fyrir þá og fór út af honum, en varð honum ekki að meini.36Felmtri sló á alla, og sögðu þeir hver við annan: Hvaða orð er þetta? Með valdi og krafti skipar hann óhreinum öndum, og þeir fara.37Og orðstír hans barst út til allra staða þar í grennd.38Úr samkundunni fór hann í hús Símonar. En tengdamóðir Símonar var altekin sótthita, og báðu þeir hann að hjálpa henni.39Hann gekk að, laut yfir hana og hastaði á sótthitann, og fór hann úr henni. En hún reis jafnskjótt á fætur og gekk þeim fyrir beina.40Um sólsetur komu allir þeir, er höfðu á sínum vegum sjúklinga haldna ýmsum sjúkdómum, og færðu þá til hans. En hann lagði hendur yfir hvern þeirra og læknaði þá.41Þá fóru og illir andar út af mörgum og æptu: Þú ert sonur Guðs. En hann hastaði á þá og bannaði þeim að tala, því að þeir vissu, að hann var Kristur.42Þegar dagur rann, gekk hann burt á óbyggðan stað, en mannfjöldinn leitaði hans. Þeir fundu hann og vildu aftra því, að hann færi frá þeim.43En hann sagði við þá: Mér ber og að flytja hinum borgunum fagnaðarerindið um Guðs ríki, því að til þess var ég sendur.44Og hann prédikaði í samkundunum í Júdeu.