1En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin, sem þær höfðu búið.2Þær sáu þá, að steininum hafði verið velt frá gröfinni,3og þegar þær stigu inn, fundu þær ekki líkama Drottins Jesú.4Þær skildu ekkert í þessu, en þá brá svo við, að hjá þeim stóðu tveir menn í leiftrandi klæðum.5Þær urðu mjög hræddar og hneigðu andlit til jarðar. En þeir sögðu við þær: Hví leitið þér hins lifanda meðal dauðra?6Hann er ekki hér, hann er upp risinn. Minnist þess, hvernig hann talaði við yður, meðan hann var enn í Galíleu.7Hann sagði, að Mannssonurinn skyldi framseldur verða í hendur syndugra manna og krossfestur, en rísa upp á þriðja degi.8Og þær minntust orða hans,9sneru frá gröfinni og kunngjörðu allt þetta þeim ellefu og öllum hinum.10Þessar konur voru þær María Magdalena, Jóhanna og María móðir Jakobs og hinar, sem voru með þeim. Þær sögðu postulunum frá þessu.11En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki.12Pétur stóð þó upp og hljóp til grafarinnar, skyggndist inn og sá þar líkklæðin ein. Fór hann heim síðan og undraðist það, sem við hafði borið.13Tveir þeirra fóru þann sama dag til þorps nokkurs, sem er um sextíu skeiðrúm frá Jerúsalem og heitir Emmaus.14Þeir ræddu sín á milli um allt þetta, sem gjörst hafði.15Þá bar svo við, er þeir voru að tala saman og ræða þetta, að Jesús sjálfur nálgaðist þá og slóst í för með þeim.16En augu þeirra voru svo haldin, að þeir þekktu hann ekki.17Og hann sagði við þá: Hvað er það, sem þið ræðið svo mjög á göngu ykkar? Þeir námu staðar, daprir í bragði,18og annar þeirra, Kleófas að nafni, sagði við hann: Þú ert víst sá eini aðkomumaður í Jerúsalem, sem veist ekki, hvað þar hefur gjörst þessa dagana.19Hann spurði: Hvað þá? Þeir svöruðu: Þetta um Jesú frá Nasaret, sem var spámaður, máttugur í verki og orði fyrir Guði og öllum lýð,20hvernig æðstu prestar og höfðingjar vorir framseldu hann til dauðadóms og krossfestu hann.21Vér vonuðum, að hann væri sá, er leysa mundi Ísrael. En nú er þriðji dagur síðan þetta bar við.22Þá hafa og konur nokkrar úr vorum hóp gjört oss forviða. Þær fóru árla til grafarinnar,23en fundu ekki líkama hans og komu og sögðust enda hafa séð engla í sýn, er sögðu hann lifa.24Nokkrir þeirra, sem með oss voru, fóru til grafarinnar og fundu allt eins og konurnar höfðu sagt, en hann sáu þeir ekki.25Þá sagði hann við þá: Ó, þér heimskir og tregir í hjarta til þess að trúa öllu því, sem spámennirnir hafa talað!26Átti ekki Kristur að líða þetta og ganga svo inn í dýrð sína?27Og hann byrjaði á Móse og öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim það, sem um hann er í öllum ritningunum.28Þeir nálguðust nú þorpið, sem þeir ætluðu til, en hann lét sem hann vildi halda lengra.29Þeir lögðu þá fast að honum og sögðu: Vertu hjá oss, því að kvölda tekur og degi hallar. Og hann fór inn til að vera hjá þeim.30Og svo bar við, er hann sat til borðs með þeim, að hann tók brauðið, þakkaði Guði, braut það og fékk þeim.31Þá opnuðust augu þeirra, og þeir þekktu hann, en hann hvarf þeim sjónum.32Og þeir sögðu hvor við annan: Brann ekki hjartað í okkur, meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?33Þeir stóðu samstundis upp og fóru aftur til Jerúsalem. Þar fundu þeir þá ellefu og þá, er með þeim voru, saman komna,34og sögðu þeir: Sannarlega er Drottinn upp risinn og hefur birst Símoni.35Hinir sögðu þá frá því, sem við hafði borið á veginum, og hvernig þeir höfðu þekkt hann, þegar hann braut brauðið.36Nú voru þeir að tala um þetta, og þá stendur hann sjálfur meðal þeirra og segir við þá: Friður sé með yður!37En þeir skelfdust og urðu hræddir og hugðust sjá anda.38Hann sagði við þá: Hví eruð þér óttaslegnir og hvers vegna vakna efasemdir í hjarta yðar?39Lítið á hendur mínar og fætur, að það er ég sjálfur. Þreifið á mér, og gætið að. Ekki hefur andi hold og bein eins og þér sjáið að ég hef.40Þegar hann hafði þetta mælt, sýndi hann þeim hendur sínar og fætur.41Enn gátu þeir ekki trúað fyrir fögnuði og voru furðu lostnir. Þá sagði hann við þá: Hafið þér hér nokkuð til matar?42Þeir fengu honum stykki af steiktum fiski,43og hann tók það og neytti þess frammi fyrir þeim.44Og hann sagði við þá: Þessi er merking orða minna, sem ég talaði við yður, meðan ég var enn meðal yðar, að rætast ætti allt það, sem um mig er ritað í lögmáli Móse, spámönnunum og sálmunum.45Síðan lauk hann upp huga þeirra, að þeir skildu ritningarnar.46Og hann sagði við þá: Svo er skrifað, að Kristur eigi að líða og rísa upp frá dauðum á þriðja degi,47og að prédika skuli í nafni hans öllum þjóðum iðrun til fyrirgefningar synda og byrja í Jerúsalem.48Þér eruð vottar þessa.49Sjá, ég sendi fyrirheit föður míns yfir yður, en verið þér kyrrir í borginni, uns þér íklæðist krafti frá hæðum.50Síðan fór hann með þá út í nánd við Betaníu, hóf upp hendur sínar og blessaði þá.51En það varð, meðan hann var að blessa þá, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins.52En þeir féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði.53Og þeir voru stöðugt í helgidóminum og lofuðu Guð.