1Og þegar Sál kom aftur úr herförinni móti Filistum, báru menn honum tíðindi og sögðu: Sjá, Davíð er í Engedí-eyðimörk.2Þá tók Sál þrjár þúsundir manns, einvalalið úr öllum Ísrael, og lagði af stað til að leita Davíðs og hans manna austan í Steingeitahömrum.3Og hann kom að fjárbyrgjunum við veginn. Þar var hellir, og gekk Sál inn í hann erinda sinna. En Davíð og hans menn höfðu lagst fyrir innst í hellinum.4Þá sögðu menn Davíðs við hann: Nú er dagurinn kominn, sá er Drottinn talaði um við þig: Sjá, ég mun gefa óvin þinn í hendur þér, svo að þú getir við hann gjört það, er þér vel líkar. Og Davíð stóð upp og sneið leynilega lafið af skikkju Sáls.5En eftir á sló samviskan Davíð, að hann hafði sniðið lafið af skikkju Sáls.6Og hann sagði við menn sína: Drottinn láti það vera fjarri mér, að ég gjöri slíkt við herra minn, Drottins smurða, að ég leggi hönd á hann, því að Drottins smurði er hann.7Og Davíð átaldi menn sína harðlega og leyfði þeim ekki að ráðast á Sál. Sál stóð upp og gekk út úr hellinum og fór leiðar sinnar.8Þá reis Davíð upp og gekk út úr hellinum og kallaði á eftir Sál: Minn herra konungur! Þá leit Sál aftur, en Davíð hneigði andlit sitt til jarðar og laut honum.9Og Davíð sagði við Sál: Hví hlýðir þú á tal þeirra manna, sem segja: Sjá, Davíð situr um að vinna þér mein?10Sjá, nú hefir þú sjálfur séð, hversu Drottinn gaf þig í mínar hendur í dag í hellinum. Og menn eggjuðu mig á að drepa þig, en ég þyrmdi þér og hugsaði með mér: Ég skal eigi leggja hendur á herra minn, því að Drottins smurði er hann.11En líttu á, faðir, já líttu á lafið af skikkju þinni í hendi mér. Af því, að ég sneið lafið af skikkju þinni og drap þig ekki af því mátt þú skynja og skilja, að ég bý eigi yfir illsku og svikum og að ég hefi eigi syndgað á móti þér. En þú situr um að ráða mig af dögum.12Drottinn dæmi milli mín og þín, og Drottinn hefni mín á þér, en hendur legg ég ekki á þig.13Eins og gamalt máltæki segir: Ills er af illum von, en hendur legg ég ekki á þig.14Hvern eltir Ísraelskonungur? Hvern ofsækir þú? Dauðan hund, eina fló!15Drottinn sé dómari og dæmi okkar í milli og sjái til og flytji mál mitt og reki réttar míns í hendur þér.16Þegar Davíð hafði mælt þessum orðum til Sáls, þá kallaði Sál: Er það ekki þín rödd, Davíð sonur minn? og Sál tók að gráta hástöfum.17Og hann mælti til Davíðs: Þú ert réttlátari en ég, því að þú hefir gjört mér gott, en ég hefi gjört þér illt.18Og þú hefir í dag aukið á það góða, sem þú hefir auðsýnt mér, þar sem Drottinn seldi mig í þínar hendur, en þú drapst mig ekki.19Því að hitti einhver óvin sinn, mun hann þá láta hann fara leiðar sinnar í friði? En Drottinn mun umbuna þér þennan dag góðu, fyrir það sem þú gjörðir mér.20Og sjá, nú veit ég, að þú munt konungur verða og að konungdómur Ísraels mun staðfestast í þinni hendi.21Vinn mér því eið að því við Drottin, að þú skulir ekki uppræta niðja mína eftir mig og ekki afmá nafn mitt úr ætt minni.22Og Davíð vann Sál eið að því. Fór Sál því næst heim til sín, en Davíð og menn hans fóru upp í fjallvígið.