1Þá tók Samúel buðk með olífuolíu og hellti yfir höfuð honum og minntist við hann og mælti: Nú hefir Drottinn smurt þig til höfðingja yfir lýð sinn Ísrael, og þú skalt drottna yfir lýð Drottins og þú skalt frelsa hann af hendi óvina hans. Og þetta skalt þú til marks hafa um, að Drottinn hefir smurt þig til höfðingja yfir arfleifð sína:2Þegar þú ert farinn frá mér í dag, munt þú hitta tvo menn við gröf Rakelar á Benjamíns landamærum hjá Selsa, og þeir munu segja við þig: Ösnurnar, sem þú fórst að leita að, eru fundnar. En faðir þinn er hættur að hugsa um ösnurnar og farinn að undrast um ykkur og segir: Hvað á ég að gjöra viðvíkjandi syni mínum?3Og þegar þú nú heldur áfram þaðan og kemur að Taboreik, þá munu þrír menn mæta þér þar, sem eru á leið upp til Guðs í Betel. Einn þeirra ber þrjú kið, annar ber þrjá brauðhleifa og hinn þriðji ber vínlegil.4„Þeir munu heilsa þér og gefa þér tvö brauð; skalt þú þiggja þau af þeim.“5Eftir það munt þú koma til Gíbeu Guðs, þar sem súla Filista stendur. Og þegar þú kemur inn í borgina, þá munt þú mæta hóp spámanna, sem eru á leið ofan af fórnarhæðinni með hörpur, bumbur, hljóðpípur og gígjur á undan sér og sjálfir eru í spámannlegum guðmóði.6Þá mun andi Drottins koma yfir þig, svo að þú munt komast í spámannlegan guðmóð með þeim og verða annar maður.7Og þegar þú sér þessi tákn koma fram, þá neyt þess færis, sem þér býðst, því að Guð er með þér.8Og þú skalt fara á undan mér ofan til Gilgal. Og sjá, ég mun koma heim til þín og bera fram brennifórnir og fórna heillafórnum. Þú skalt bíða í sjö daga, þar til er ég kem til þín, og þá skal ég láta þig vita, hvað þú átt að gjöra.9Þegar Sál nú sneri sér við og gekk burt frá Samúel, þá umbreytti Guð hjarta hans, og öll þessi tákn komu fram þennan sama dag.10Er þeir komu til Gíbeu, kom hópur spámanna á móti honum. Og andi Guðs kom yfir hann, svo að hann komst í spámannlegan guðmóð meðal þeirra.11En þegar allir þeir, sem þekkt höfðu hann áður, sáu, að guðmóður var kominn á hann eins og á spámennina, þá sögðu menn hver við annan: Hvað kemur að syni Kíss? Er og Sál meðal spámannanna?12Þá svaraði maður nokkur þaðan og sagði: Hver er þá faðir þeirra? Þaðan er máltækið komið: Er og Sál meðal spámannanna?13En er hinn spámannlegi guðmóður var af honum, þá fór hann heim til sín.14Þá sagði föðurbróðir Sáls við hann og við svein hans: Hvert fóruð þið? Og hann sagði: Að leita að ösnunum. Og þegar við fundum þær hvergi, þá fórum við til Samúels.15Þá sagði föðurbróðir Sáls: Seg mér frá, hvað Samúel sagði við ykkur.16Og Sál sagði við föðurbróður sinn: Hann sagði okkur, að ösnurnar væru fundnar. En það, sem Samúel hafði sagt um konungdóminn, frá því sagði hann honum eigi.17Samúel kallaði lýðinn saman til Drottins í Mispa18og sagði við Ísraelsmenn: Svo segir Drottinn, Ísraels Guð: Ég hefi leitt Ísrael út af Egyptalandi, og ég hefi frelsað yður undan valdi Egypta og undan valdi allra þeirra konungsríkja, er kúguðu yður.19En þér hafið í dag hafnað Guði yðar, sem hjálpað hefir yður úr öllum nauðum yðar og þrengingum, og sagt: Nei, heldur skalt þú setja konung yfir oss. En gangið nú fram fyrir Drottin eftir ættkvíslum yðar og þúsundum.20Síðan lét Samúel allar ættkvíslir Ísraels ganga fram, og féll hlutur á Benjamíns ættkvísl.21Þá lét hann Benjamíns ættkvísl ganga fram eftir kynþáttum hennar, og féll hlutur á kynþátt Matríta. Þá lét hann kynþátt Matríta ganga fram mann fyrir mann, og féll hlutur á Sál Kísson. Var hans þá leitað, en hann fannst ekki.22Þá spurðust þeir enn fyrir hjá Drottni: Er maðurinn kominn hingað? Drottinn svaraði: Sjá, hann hefir falið sig hjá farangrinum.23Þá hlupu þeir þangað og sóttu hann. Og er hann gekk fram meðal lýðsins, þá var hann höfði hærri en allur lýður.24Og Samúel sagði við allan lýðinn: Hafið þér séð, að hann sem Drottinn hefir útvalið, er slíkur, að enginn er hans líki meðal alls fólksins? Þá æpti allur lýðurinn og sagði: Konungurinn lifi!25Og Samúel sagði lýðnum réttindi konungdómsins og skrifaði þau í bók og lagði hana til geymslu frammi fyrir Drottni. Síðan lét Samúel allan lýðinn burt fara, hvern heim til sín.26Þá fór og Sál heim til Gíbeu, og með honum fóru hraustmennin, sem Guð hafði snortið hjartað í.27En hrakmenni nokkur sögðu: Hvað ætli þessi hjálpi oss? Og þeir fyrirlitu hann og færðu honum engar gjafir, en hann lét sem hann vissi það ekki.