1Davíð konungur var nú orðinn gamall og hniginn að aldri, og þótt hann væri þakinn sængurfötum, gat honum ekki hitnað.2Fyrir því sögðu þjónar hans við hann: Það ætti að leita að yngismey handa mínum herra konunginum til þess að þjóna konunginum og hjúkra honum. Skal hún liggja við brjóst þitt, til þess að mínum herra konunginum megi hitna.3Síðan var leitað að fríðri stúlku í öllu Ísraelslandi, og fundu menn Abísag frá Súnem og fóru með hana til konungs.4En stúlkan var forkunnar fríð og hjúkraði konungi og þjónaði honum, en konungur kenndi hennar ekki.5Adónía sonur Haggítar hreykti sér upp og hugsaði með sér: Ég vil verða konungur. Og hann fékk sér vagna og hesta og fimmtíu menn, sem fyrir honum hlupu.6En faðir hans hafði aldrei angrað hann á ævinni með því að segja við hann: Hví hefir þú gjört þetta? Auk þess var hann mjög fríður sýnum og næstur Absalon að aldri.7Hann átti og ráðstefnur við Jóab Serújuson og Abjatar prest, og fylgdu þeir Adónía að málum.8En Sadók prestur, Benaja Jójadason, Natan spámaður, Símeí, Reí og kappar Davíðs fylgdu eigi Adónía.9Adónía slátraði sauðum og nautum og alikálfum hjá Höggormssteini, sem er hjá Rógel-lind, og bauð til öllum bræðrum sínum, konungssonunum, og öllum Júdamönnum, þegnum konungs.10En Natan spámanni, Benaja og köppunum og Salómon bróður sínum bauð hann ekki.11Þá mælti Natan við Batsebu, móður Salómons, á þessa leið: Hefir þú ekki heyrt, að Adónía sonur Haggítar er orðinn konungur, og Davíð, herra vor, veit það ekki?12Kom þú nú, og vil ég leggja þér ráð, hversu þú megir forða lífi þínu og lífi Salómons sonar þíns.13Far þú og gakk fyrir Davíð konung og seg við hann: Hefir þú ekki, minn herra konungur, unnið ambátt þinni eið og sagt: Salómon sonur þinn skal verða konungur eftir mig, og hann skal sitja í hásæti mínu? Hví er þá Adónía orðinn konungur?14Sjá, meðan þú enn ert að tala þar við konung, skal ég koma á eftir þér og staðfesta orð þín.15Þá gekk Batseba fyrir konung inn í svefnhúsið, en konungur var þá gamall mjög, og Abísag frá Súnem þjónaði honum.16Batseba hneigði sig og laut konungi. Konungur mælti: Hvað er þér á höndum?17Hún sagði við hann: Herra minn, þú hefir unnið ambátt þinni svolátandi eið við Drottin, Guð þinn: Salómon sonur þinn skal verða konungur eftir mig, og hann skal sitja í hásæti mínu.18En sjá, nú er Adónía orðinn konungur, og þú veist það ekki, minn herra konungur!19Hann hefir slátrað fjölda af uxum, alikálfum og sauðum og boðið til öllum konungssonum og Abjatar presti og Jóab hershöfðingja, en Salómon þjóni þínum hefir hann ekki boðið.20Og nú standa augu allra Ísraelsmanna á þér, minn herra konungur, að þú gjörir kunnugt, hver sitja skuli í hásæti míns herra konungsins eftir þinn dag.21Ella mun svo fara, þegar minn herra konungurinn hvílir hjá feðrum sínum, að ég og Salómon sonur minn munum talin óbótamenn.22En meðan hún var að tala við konung, kom Natan spámaður.23Og konungi var sagt: Natan spámaður er hér kominn. Gekk hann þá inn fyrir konung og laut á ásjónu sína til jarðar fyrir konungi24og mælti: Minn herra konungur, hefir þú sagt: Adónía skal vera konungur eftir mig, og hann skal sitja í hásæti mínu?25Því að hann fór niður eftir í dag og slátraði fjölda af uxum, alikálfum og sauðum og bauð til öllum konungssonunum, hershöfðingjunum og Abjatar presti. Þeir eru nú að eta og drekka hjá honum og hrópa: Adónía konungur lifi!26En mér, þjóni þínum, Sadók presti, Benaja Jójadasyni og Salómon þjóni þínum bauð hann ekki.27Er þetta orðið að tilhlutun míns herra konungsins, þar sem þú hefir ekki gjört þjónum þínum kunnugt, hver sitja skuli í hásæti míns herra konungsins eftir þinn dag?28Þá svaraði Davíð konungur og mælti: Kallið á Batsebu! Gekk hún þá inn fyrir konung. Og er hún stóð frammi fyrir konungi,29sór konungur og sagði: Svo sannarlega sem Drottinn lifir, sá er frelsað hefir líf mitt úr öllum nauðum:30Eins og ég sór þér við Drottin, Ísraels Guð, og sagði: Salómon sonur þinn skal verða konungur eftir mig, og hann skal sitja í hásæti mínu í minn stað svo vil ég staðfesta það í dag.31Þá hneigði Batseba ásjónu sína til jarðar, laut konungi og mælti: Minn herra Davíð konungur lifi eilíflega!32Þá sagði Davíð konungur: Kallið á Sadók prest, Natan spámann og Benaja Jójadason. Þeir gengu síðan fyrir konung.33Og konungur sagði við þá: Takið með yður þjóna herra yðar, setjið Salómon son minn á múl minn og farið með hann til Gíhonlindar.34Skal Sadók prestur og Natan spámaður smyrja hann þar til konungs yfir Ísrael. Þeytið síðan lúðurinn og hrópið: Salómon konungur lifi!35Komið síðan með honum hingað, og skal hann þá koma og setjast í hásæti mitt og vera konungur í minn stað, því að hann hefi ég skipað til að vera höfðingja yfir Ísrael og Júda.36„Þá svaraði Benaja Jójadason konungi og mælti: Veri það svo; Drottinn, Guð míns herra konungsins, gefi það.“37Eins og Drottinn hefir verið með mínum herra konunginum, svo sé hann og með Salómon og hefji hásæti hans enn hærra en hásæti míns herra, Davíðs konungs.38Þá fóru þeir Sadók prestur, Natan spámaður, Benaja Jójadason og Kretar og Pletar og settu Salómon á múl Davíðs konungs og fóru með hann til Gíhonlindar.39Þá tók Sadók prestur olíuhornið úr tjaldinu og smurði Salómon. Þá þeyttu þeir lúðurinn, og allur lýðurinn hrópaði: Lifi Salómon konungur!40Síðan fór allur lýðurinn heim aftur með honum, og menn blésu á hljóðpípur og létu feginslátum, svo að við sjálft lá, að jörðin rifnaði af ópi þeirra.41Adónía og allir þeir, sem hann hafði í boði sínu, heyrðu þetta, er þeir höfðu lokið máltíðinni. Þegar Jóab heyrði lúðurhljóminn, mælti hann: Hví er öll borgin í uppnámi?42En er hann var þetta að mæla, kom Jónatan, sonur Abjatars prests. Þá sagði Adónía: Kom þú hingað, því að þú ert sæmdarmaður og munt flytja góð tíðindi.43Þá svaraði Jónatan og sagði við Adónía: Það er nú svo! Herra vor, Davíð konungur, hefir gjört Salómon að konungi.44Konungur hefir sent með honum Sadók prest, Natan spámann, Benaja Jójadason og Kreta og Pleta, og þeir hafa sett hann á múl konungs.45Og þeir Sadók prestur og Natan spámaður hafa smurt hann til konungs við Gíhonlind. Þaðan fóru þeir heim fagnandi, svo að öll borgin er komin í uppnám. Þetta er hávaðinn, sem þér hafið heyrt.46Salómon hefir meira að segja sest í konungshásætið.47Sömuleiðis komu þjónar konungs til þess að árna herra vorum, Davíð konungi, heilla, og sögðu: Guð þinn gjöri nafn Salómons enn víðfrægara en nafn þitt, og hefji hásæti hans enn hærra en hásæti þitt! og hneigði konungur sig í hvílu sinni.48Konungur hefir og mælt svo: Lofaður sé Drottinn, Ísraels Guð, sem í dag hefir skipað eftirmann í hásæti mitt og látið mér auðnast að líta það.49Þá skelfdust allir boðsgestir Adónía, héldu af stað, og fór hver leiðar sinnar.50En Adónía var hræddur við Salómon, hélt af stað og fór burt og greip um altarishornin.51Var Salómon sagt frá því með svofelldum orðum: Sjá, Adónía er hræddur við Salómon konung, heldur um altarishornin og segir: Salómon konungur sverji mér í dag, að hann skuli ekki láta taka þjón sinn af lífi.52Þá sagði Salómon: Komi hann fram sem góður drengur skal ekki eitt af hárum hans falla til jarðar, en reynist hann ódrengur skal hann lífi týna.53Þá sendi Salómon konungur og lét taka hann frá altarinu, og er hann kom og laut Salómon konungi, sagði Salómon við hann: Far þú heim til þín.