1Viska kvennanna reisir húsið, en fíflskan rífur það niður með höndum sínum.2Sá sem framgengur í hreinskilni sinni, óttast Drottin, en sá sem fer krókaleiðir, fyrirlítur hann.3Í munni afglapans er vöndur á hroka hans, en varir hinna vitru varðveita þá.4Þar sem engin naut eru, þar er jatan tóm, en fyrir kraft uxans fæst mikill ágóði.5Sannorður vottur lýgur ekki, en falsvottur fer með lygar.6Spottarinn leitar visku, en finnur ekki, en hyggnum manni er þekkingin auðfengin.7Gakk þú burt frá heimskum manni, og þú hefir ekki kynnst þekkingar-vörum.8Viska hins kæna er í því fólgin, að hann skilur veg sinn, en fíflska heimskingjanna er svik.9Afglaparnir gjöra gys að sektarfórnum, en meðal hreinskilinna er velþóknun.10Hjartað eitt þekkir kvöl sína, og jafnvel í gleði þess getur enginn annar blandað sér.11Hús óguðlegra mun eyðileggjast, en tjald hreinskilinna mun blómgast.12Margur vegurinn virðist greiðfær, en endar þó á helslóðum.13Jafnvel þótt hlegið sé, kennir hjartað til, og endir gleðinnar er tregi.14Rangsnúið hjarta mettast af vegum sínum svo og góður maður af verkum sínum.15Einfaldur maður trúir öllu, en kænn maður athugar fótmál sín.16Vitur maður óttast hið illa og forðast það, en heimskinginn er framhleypinn og ugglaus.17Uppstökkur maður fremur fíflsku, en hrekkvís maður verður hataður.18Einfeldningarnir erfa fíflsku, en vitrir menn krýnast þekkingu.19Hinir vondu verða að lúta hinum góðu, og hinir óguðlegu að standa við dyr réttlátra.20Fátæklingurinn verður hvimleiður jafnvel vini sínum, en ríkismanninn elska margir.21Sá sem fyrirlítur vin sinn, drýgir synd, en sæll er sá, sem miskunnar sig yfir hina voluðu.22Vissulega villast þeir, er ástunda illt, en ást og trúfesti ávinna þeir sér, er gott stunda.23Af öllu striti fæst ágóði, en munnfleiprið eitt leiðir aðeins til skorts.24Vitrum mönnum er auður þeirra kóróna, en fíflska heimskingjanna er og verður fíflska.25Sannorður vottur frelsar líf, en sá sem fer með lygar, er svikari.26Í ótta Drottins er öruggt traust, og synir slíks manns munu athvarf eiga.27Ótti Drottins er lífslind til þess að forðast snörur dauðans.28Fólksmergðin er prýði konungsins, en mannaskorturinn steypir höfðingjanum.29Sá sem er seinn til reiði, er ríkur að skynsemd, en hinn bráðlyndi sýnir mikla fíflsku.30Rósamt hjarta er líf líkamans, en ástríða er eitur í beinum.31Sá sem kúgar snauðan mann, óvirðir þann er skóp hann, en sá heiðrar hann, er miskunnar sig yfir fátækan.32Hinn óguðlegi fellur á illsku sinni, en hinum réttláta er ráðvendnin athvarf.33Í hjarta hyggins manns heldur viskan kyrru fyrir, en á meðal heimskingja gerir hún vart við sig.34Réttlætið hefur upp lýðinn, en syndin er þjóðanna skömm.35Vitur þjónn hlýtur hylli konungsins, en sá hefir reiði hans, sem skammarlega breytir.