1Naomí átti þar frænda manns síns, ríkan mann af ætt Elímeleks, og hét hann Bóas.2Og Rut hin móabítíska sagði við Naomí: Ég ætla að fara út á akurinn og tína upp öx á eftir einhverjum þeim, er kann að sýna mér velvild. Naomí svaraði henni: Far, þú, dóttir mín!3Rut fór og tíndi á akrinum á eftir kornskurðarmönnunum, og henni vildi svo vel til, að teig þennan átti Bóas, sem var í ætt við Elímelek.4Og sjá, Bóas kom frá Betlehem og sagði við kornskurðarmennina: Drottinn sé með yður! Þeir svöruðu: Drottinn blessi þig!5Bóas mælti við þjón sinn, sem settur var yfir kornskurðarmennina: Hverjum heyrir þessi stúlka til?6Þjónninn, sem settur var yfir kornskurðarmennina, svaraði og sagði: Það er móabítísk stúlka, sú sem kom aftur með Naomí frá Móabslandi.7Hún sagði: Leyf mér að tína upp og safna saman meðal bundinanna á eftir kornskurðarmönnunum. Og hún kom og hefir verið að frá því í morgun og þangað til nú og hefir ekki gefið sér neinn tíma til að hvíla sig.8Þá sagði Bóas við Rut: Heyr þú, dóttir mín! Far þú ekki á annan akur til þess að tína, og far þú heldur ekki héðan, en haltu þig hér hjá stúlkum mínum.9Gef þú gætur að þeim akri, þar sem kornskurðarmennirnir skera upp, og gakk þú á eftir þeim. Ég hefi boðið piltunum að amast ekki við þér. Og ef þig þyrstir, þá gakk að ílátunum og drekk af því, sem piltarnir ausa.10Þá féll hún fram á ásjónu sína og laut niður að jörðu og sagði við hann: Hvers vegna sýnir þú mér þá velvild að víkja mér góðu, þar sem ég þó er útlendingur?11Bóas svaraði og sagði við hana: Mér hefir verið sagt allt af því, hvernig þér hefir farist við tengdamóður þína eftir dauða manns þíns, og að þú hefir yfirgefið föður þinn og móður og ættland þitt og farið til fólks, sem þú þekktir ekki áður.12Drottinn umbuni verk þitt, og laun þín verði fullkomin, er þú hlýtur af Drottni, Ísraels Guði, þar sem þú ert komin að leita skjóls undir vængjum hans.13Rut sagði: Ó, að ég mætti finna náð í augum þínum, herra minn, því að þú hefir huggað mig og talað vinsamlega við ambátt þína, og er ég þó ekki einu sinni jafningi ambátta þinna.14Er matmálstími kom, sagði Bóas við hana: Kom þú hingað og et af brauðinu og dýf bita þínum í vínediksblönduna. Þá settist hún hjá kornskurðarmönnunum, og hann rétti henni bakað korn, og hún át sig sadda og leifði.15Síðan stóð hún upp og fór að tína. Þá lagði Bóas svo fyrir pilta sína: Hún má einnig tína millum bundinanna, og gjörið henni ekkert mein16og dragið jafnvel öx út úr hnippunum handa henni og látið eftir liggja, svo að hún megi tína, og eigi skuluð þér atyrða hana.17Síðan tíndi hún á akrinum allt til kvelds. Og er hún barði kornið úr því, er hún hafði tínt, þá var það hér um bil efa af byggi.18Hún tók það og fór inn í borgina, og sá tengdamóðir hennar, hvað hún hafði tínt. Því næst tók hún fram það, er hún hafði leift, þá er hún var södd orðin, og fékk henni.19Þá sagði tengdamóðir hennar við hana: Hvar hefir þú tínt í dag og hvar hefir þú unnið? Blessaður sé sá, sem vikið hefir þér góðu! Hún sagði tengdamóður sinni frá, hjá hverjum hún hefði unnið, og mælti: Maðurinn, sem ég hefi unnið hjá í dag, heitir Bóas.20„Þá sagði Naomí við tengdadóttur sína: Blessaður sé hann af Drottni, sem hefir ekki látið af miskunn sinni við lifandi og látna. Og Naomí sagði við hana: Maðurinn er okkur nákominn; hann er einn af lausnarmönnum okkar.“21Þá sagði Rut hin móabítíska: Hann sagði og við mig: Haltu þig hjá mínum piltum, uns þeir hafa lokið öllum kornskurði hjá mér.22Og Naomí sagði við Rut, tengdadóttur sína: Það er gott, dóttir mín, að þú farir út með ambáttum hans. Þá munu menn eigi áreita þig á öðrum akri.23Síðan hélt hún sig hjá stúlkum Bóasar, þá er hún var að tína, uns byggskurðinum og hveitiskurðinum var lokið. Eftir það var hún kyrr hjá tengdamóður sinni.