1Ísraelsmenn lögðu upp og settu búðir sínar á Móabsheiðum, hinumegin Jórdanar gegnt Jeríkó.2En Balak Sippórsson sá allt það, sem Ísrael gjörði Amorítum.3Urðu Móabítar þá næsta hræddir við lýðinn, því að hann var fjölmennur, og það stóð þeim stuggur af Ísraelsmönnum.4Þá sögðu Móabítar við öldunga Midíansmanna: Nú mun mannfjöldi þessi upp eta allt í kringum oss, eins og uxar eta grængresi í haga. Balak Sippórsson var um þær mundir konungur í Móab.5Sendi hann menn á fund Bíleams Beórssonar, til Petór, sem er við Efrat, í land samlanda sinna, til þess að sækja hann, og lét segja honum: Sjá, þjóð nokkur er komin frá Egyptalandi. Þekur hún land allt og hefir nú tekið sér bólfestu gagnvart mér.6Kom því og bölva þjóð þessari fyrir mig, því að hún er mér ofurefli. Vera má, að ég fái þá sigrast á henni og stökkt henni úr landi, því að ég veit, að sá er blessaður, sem þú blessar, og sá bölvaður, sem þú bölvar.7Öldungar Móabíta og öldungar Midíansmanna fóru nú af stað og höfðu með sér spásagnarlaunin. Komu þeir til Bíleams og fluttu honum orð Balaks.8Bíleam sagði við þá: Verið hér í nótt, og mun ég svara yður, eftir því sem Drottinn segir mér. Og höfðingjar Móabíta voru hjá Bíleam um nóttina.9En Guð kom til Bíleams og sagði: Hvaða menn eru það, sem hjá þér eru?10Bíleam sagði við Guð: Balak Sippórsson, konungur í Móab, hefir gjört mér þessa orðsending:11Sjá, þjóð nokkur er hér komin af Egyptalandi, og þekur hún landið allt. Kom því og bið henni bölbæna fyrir mig. Vera má, að ég geti þá barist við hana og stökkt henni burt.12En Guð sagði við Bíleam: Eigi skalt þú fara með þeim, og eigi skalt þú bölva þessari þjóð, því að hún er blessuð.13Morguninn eftir reis Bíleam árla og sagði við höfðingja Balaks: Farið heim í land yðar, því að Drottinn vill ekki leyfa mér að fara með yður.14Og höfðingjar Móabíta héldu af stað og komu til Balaks og sögðu: Bíleam færðist undan að fara með oss.15Balak sendi þá enn höfðingja, fleiri og göfuglegri en þessir voru.16Og er þeir komu á fund Bíleams, sögðu þeir við hann: Balak Sippórsson mælir svo: Lát þú ekkert aftra þér frá að koma á minn fund.17Ég vil veita þér mikla sæmd, og allt sem þú segir mér, skal ég gjöra. Kom því og bið lýð þessum bölbæna.18En Bíleam svaraði og sagði við þjóna Balaks: Þó að Balak gæfi mér hús sitt fullt af silfri og gulli, gæti ég samt ekki brugðið af boði Drottins, Guðs míns, hvorki í smáu né stóru.19En verið þér nú einnig hér í nótt, að ég megi vita, hvað Drottinn enn vill við mig tala.20Þá kom Guð til Bíleams um nóttina og sagði við hann: Ef menn þessir eru komnir til að sækja þig, þá rís þú upp og far með þeim, og gjör þó það eitt, er ég býð þér.21Bíleam reis því árla um morguninn, söðlaði ösnu sína og fór með höfðingjum Móabíta.22En reiði Guðs upptendraðist af því, að hann fór, og engill Drottins stóð í götunni fyrir honum. En hann reið ösnu sinni, og tveir sveinar hans voru með honum.23Og er asnan sá engil Drottins standa í götunni með brugðið sverð í hendi, sneri hún af götunni og fór út á grundina, en Bíleam barði ösnuna til þess að koma henni aftur á götuna.24Þá gekk engill Drottins í öngvegið milli víngarðanna, og var grjótgarður á báðar hliðar.25Og er asnan sá engil Drottins, þrengdi hún sér upp að garðinum og varð fótur Bíleams í milli. Barði hann hana þá aftur.26Þá gekk engill Drottins enn fram fyrir og nam staðar í einstigi, þar sem ekki varð vikið til hægri né vinstri.27Og er asnan sá engil Drottins, lagðist hún undir Bíleam. Þá reiddist Bíleam og barði hana með staf sínum.28Drottinn lauk þá upp munni ösnunnar, og hún sagði við Bíleam: Hvað hefi ég gjört þér, er þú hefir nú barið mig þrisvar?29En Bíleam sagði við ösnuna: Af því að þú hefir dregið dár að mér. Væri svo vel, að ég hefði sverð í hendi, mundi ég óðara drepa þig.30Þá sagði asnan við Bíleam: Er ég eigi asna þín, er þú hefir riðið alla þína ævi fram á þennan dag? Hefi ég nokkurn tíma verið vön að gjöra þér þetta? En hann sagði: Nei.31Þá lauk Drottinn upp augum Bíleams, svo að hann sá engil Drottins standa í götunni með brugðið sverð í hendi, og hann laut honum og féll fram á ásjónu sína.32En engill Drottins sagði við hann: Hví hefir þú nú barið ösnu þína þrisvar sinnum? Sjá, það er ég, sem kominn er til að standa fyrir þér, því að þessi för er háskaleg í mínum augum.33Asnan sá mig og vék þrisvar úr vegi fyrir mér. Hefði hún ekki vikið fyrir mér, mundi ég nú þegar hafa deytt þig, en hana mundi ég hafa látið lífi halda.34Þá sagði Bíleam við engil Drottins: Ég hefi syndgað, því að ég vissi ekki að þú stóðst fyrir mér á veginum. Vil ég því snúa aftur, ef þér mislíkar.35En engill Drottins sagði við Bíleam: Far þú með mönnunum, en ekki mátt þú tala annað en það, sem ég mun segja þér. Bíleam fór þá með höfðingjum Balaks.36Er Balak frétti að Bíleam kæmi, fór hann út í móti honum til Ír-Móab, sem liggur á landamærunum við Arnon, á ystu landamærunum.37Og Balak sagði við Bíleam: Sendi ég ekki menn til þín til þess að sækja þig? Hví komst þú þá ekki til mín? Mun ég eigi þess megnugur að veita þér sæmd fyrir?38En Bíleam sagði við Balak: Sjá, ég er nú kominn til þín. En mun ég fá mælt nokkuð? Þau orð, sem Guð leggur mér í munn, þau mun ég mæla.39Bíleam fór þá með Balak, og þeir komu til Kirjat Kúsót.40Og Balak fórnaði nautum og sauðum og sendi Bíleam og höfðingjum þeim, sem með honum voru.41Um morguninn eftir tók Balak Bíleam með sér og fór með hann upp til fórnarhæðar Baals, en þaðan sá hann ysta hluta herbúða Ísraels.