Tilbeiðsla á himnum

1 Eftir þetta sá ég, og sjá: Opnar dyr á himninum og raustin, sem hljómaði sem lúður gylli og ég hafði heyrt áður, sagði við mig: „Stíg upp hingað og ég mun sýna þér það sem verða á eftir þetta.“ 2 Jafnskjótt var ég hrifinn í anda. Þar stóð hásæti á himni og einhver sat í því 3 sem var ásýndum líkur jaspissteini og sardissteini og regnbogi var kringum hásætið sem smaragður á að sjá. 4 Umhverfis hásætið voru tuttugu og fjögur hásæti. Í þeim sátu tuttugu og fjórir öldungar skrýddir hvítum klæðum og voru gullkórónur á höfðum þeirra. 5 Út frá hásætinu gengu eldingar, dunur og þrumur og sjö eldblys brunnu frammi fyrir hásætinu. Það eru þeir sjö andar Guðs. 6 Og frammi fyrir hásætinu var sem glerhaf, líkt kristalli.
Fyrir miðju hásætinu og umhverfis hásætið voru fjórar verur alsettar augum í bak og fyrir. 7 Fyrsta veran var lík ljóni, önnur veran lík uxa, þriðja veran hafði ásjónu sem maður og fjórða veran var lík fljúgandi erni. 8 Verurnar fjórar höfðu hver um sig sex vængi og voru alsettar augum, allt um kring og að innanverðu. Dag og nótt syngja þær án afláts:
Heilagur, heilagur, heilagur,
Drottinn Guð, hinn alvaldi,
hann sem var og er og kemur.
9 Þegar verurnar vegsama, heiðra og þakka honum, sem í hásætinu situr og lifir um aldir alda, 10 þá falla öldungarnir tuttugu og fjórir niður frammi fyrir honum, sem í hásætinu situr, og tilbiðja hann, sem lifir um aldir alda, og varpa kórónum sínum niður fyrir hásætinu og segja:
11Verður ert þú, Drottinn vor og Guð,
að fá dýrðina og heiðurinn og máttinn
því að þú hefur skapað alla hluti
og að þínum vilja urðu þeir til og voru skapaðir.