Dómur yfir skurðgoðadýrkun

1Hef hafurshorn að vörum.
Það er sem örn komi yfir hús Drottins
2af því að menn hafa rofið sáttmála minn
og brotið gegn lögum mínum.
3Þeir hrópa til mín:
„Guð minn. Vér Ísraelsmenn þekkjum þig.“
Ísrael hefur hafnað því sem gott er,
fjandmaður skal ofsækja hann.
4Þeir tóku sér konunga
að mér forspurðum,
völdu sér höfðingja
sem ég viðurkenni ekki,
þeir gerðu sér skurðgoð úr silfri og gulli,
aðeins til að þeim yrði eytt.
5Afneita kálfi þínum, Samaría.
Reiði mín bálar gegn þeim,
hversu lengi verða þeir óhreinir?
6Þeir eru þó Ísraelsmenn.
En kálfinn gerði handverksmaður
svo að hann er ekki guð.
Kálfur Samaríu verður brotinn í spón.
7Þar sem þeir sáðu vindi
skulu þeir uppskera storm.
Ax án korns gefur ekki af sér mjöl
en beri það korn gleypir útlendingur það.
8Ísrael hefur verið gleyptur,
nú er hann innan um framandi þjóðir
eins og gagnslaust ker.
9Því að þeir fóru upp til Assúrs.
Villiasni fer einförum.
Efraím kaupir sér vináttu,
10en þó að þeir greiði framandi þjóðum skækjulaun
safna ég þeim nú saman
og brátt munu þeir engjast
undir áþján máttugs konungs.
11Þegar Efraím fjölgaði ölturum
til syndafórna
urðu þau honum ölturu til að syndga.
12Skrái ég fjölmörg boð mín fyrir hann
finnst honum þau framandleg.
13Þeim geðjuðust sláturfórnir,
þeir slátruðu og neyttu fórnarkjötsins
en Drottni þóknuðust þær ekki.
Nú minnist hann misgjörða þeirra,
dregur þá til ábyrgðar fyrir syndir þeirra.
Þeir skulu hverfa aftur til Egyptalands.
14Ísrael gleymdi skapara sínum
og reisti sér hallir
og Júda fjölgaði virkisborgum,
en ég mun senda eld í borgir hans
og eldurinn skal gleypa hallir hans.