Átök um konungdæmið

1 Davíð konungur gerðist nú gamall og aldurhniginn. Hann hélt ekki lengur á sér hita þótt vafinn væri klæðum. 2 Þjónar hans sögðu því við hann: „Það ætti að leita að yngismey handa konunginum, herra okkar, sem gæti þjónað honum og hlynnt að honum. Sofi hún í faðmi hans mun konungurinn, herra okkar, halda á sér hita.“ 3 Þeir leituðu síðan að fríðri stúlku um allt Ísraelsríki, fundu loks Abísag frá Súnem og færðu konungi hana. 4 Stúlkan var forkunnarfögur. Hún hlúði að konungi og þjónaði honum en hann kenndi hennar ekki.
5 Adónía, sonur Haggítar, hreykti sér og gerði heyrinkunnugt: „Ég mun taka við konungdómi.“ Hann fékk sér vagn og hesta og fimmtíu manna lífvarðarsveit sem hljóp fyrir honum. 6 Faðir hans hafði aldrei atyrt hann og spurt: „Hvers vegna hagarðu þér svona?“ Adónía var glæsimenni og næstur Absalon að aldri. 7 Hann ráðgaðist við Jóab Serújuson og Abjatar prest og studdu þeir Adónía. 8 En Sadók prestur, Benaja Jójadason, Natan spámaður ásamt Símeí og Reí og úrvalslið Davíðs fylgdu Adónía ekki að málum.
9 Adónía lét færa sauði, naut og alikálfa til sláturfórnar við Sóheletstein sem er hjá Rógellind. Bauð hann öllum bræðrum sínum, sonum konungsins, og öllum Júdamönnum í þjónustu konungs til fórnarveislunnar. 10 En hann bauð hvorki Natan spámanni, Benaja, úrvalsliðinu né Salómon, bróður sínum. 11 Þá sagði Natan við Batsebu, móður Salómons: „Hefur þú ekki frétt að Adónía, sonur Haggítar, er orðinn konungur án vitundar Davíðs, herra okkar? 12 Ég skal gefa þér ráð til þess að bjarga lífi þínu og Salómons, sonar þíns. 13 Farðu til fundar við Davíð konung og segðu við hann: Herra minn og konungur. Þú hefur svarið mér, ambátt þinni, þennan eið: Salómon, sonur þinn, skal verða konungur eftir mig og hann skal sitja í hásæti mínu. Hvers vegna er Adónía þá orðinn konungur? 14 Á meðan þú ert enn á tali við konunginn kem ég á eftir þér og staðfesti orð þín.“
15 Batseba fór síðan til konungs í einkaherbergi hans. Hann var orðinn háaldraður og Abísag frá Súnem þjónaði honum. 16 Batseba hneigði sig og varpaði sér niður frammi fyrir konungi. „Hvað vilt þú?“ spurði hann. 17 Hún svaraði: „Herra, þú hefur svarið mér, ambátt þinni, þennan eið við Drottin, Guð þinn: Salómon, sonur þinn, skal verða konungur eftir mig og hann skal sitja í hásæti mínu. 18 En nú er Adónía orðinn konungur án vitundar þinnar. 19 Hann hefur fært fjölda nauta, alikálfa og fjár að sláturfórn og boðið öllum sonum konungs og prestinum Abjatar ásamt Jóab hershöfðingja. En Salómon, þjóni þínum, hefur hann ekki boðið. 20 Herra minn og konungur, augu allra Ísraelsmanna beinast nú að þér. Þeir vænta þess að þú tilkynnir þeim hver sitja skuli í hásæti þínu eftir þinn dag, herra minn og konungur. 21 Annars fer svo að við Salómon, sonur minn, verðum fordæmd þegar þú, herra minn og konungur, ert lagstur til hinstu hvíldar hjá feðrum þínum.“ 22 Á meðan hún talaði við konung kom Natan spámaður óvænt á vettvang 23 og konungi var tilkynnt: „Natan spámaður er kominn.“ Hann gekk fyrir konung, laut honum og féll fram á ásjónu sína. 24 Natan sagði: „Herra minn og konungur. Þú hlýtur að hafa sagt: Adónía skal ríkja eftir mig og hann skal sitja í hásæti mínu, 25 enda fór hann niður eftir í dag og færði fjölda nauta og alikálfa og fjár að sláturfórn. Hann hefur boðið öllum sonum konungs, hershöfðingjunum og Abjatar presti til fórnarveislunnar og þeir eta og drekka með honum og hrópa: Adónía konungur lifi. 26 Hann bauð hvorki mér, sem er þjónn þinn, Sadók presti, Benaja Jójadasyni né Salómon, þjóni þínum. 27 Ef þessu fer fram samkvæmt tilskipun þinni, herra minn og konungur, hvers vegna hefur þú þá ekki skýrt þjónum þínum frá því hver sitja skuli í hásæti þínu eftir þig, herra minn og konungur?“

Salómon verður konungur

28 Davíð konungur svaraði: „Kallið Batsebu til mín.“ Hún gekk inn til konungs og þegar hún stóð frammi fyrir honum 29 sór konungurinn: „Svo sannarlega sem Drottinn lifir, sem hefur bjargað mér úr öllum þrengingum, 30 hef ég svarið þér eið við Drottin, Guð Ísraels, að Salómon, sonur þinn, skuli verða konungur eftir mig og sitja í hásæti mínu í minn stað. Ég mun standa við þennan eið nú í dag.“
31 Batseba hneigði sig fyrir konungi, féll fram á ásjónu sína og sagði: „Herra minn, Davíð konungur, lifi ævinlega.“
32 Þessu næst skipaði Davíð konungur: „Kallið til mín Sadók prest, Natan spámann og Benaja Jójadason.“ Þeir gengu fyrir konung 33 og hann sagði við þá: „Takið með ykkur þjóna herra ykkar, látið Salómon, son minn, stíga á bak mínu eigin múldýri og farið með hann niður til Gíhonlindar. 34 Þar skulu Sadók prestur og Natan spámaður smyrja hann til konungs yfir Ísrael. Þeytið síðan hafurshornið og hrópið: Salómon konungur lifi. 35 Fylgið honum að því búnu upp eftir því að hann á að ganga inn og setjast í hásæti mitt. Hann skal verða konungur í minn stað. Ég hef ákveðið að hann skuli ríkja yfir Ísrael og Júda.“
36 Benaja Jójadason svaraði konungi og sagði: „Þetta skal verða. Drottinn, Guð konungsins, herra míns, gefi það. 37 Drottinn sé með Salómon eins og hann hefur verið með konunginum, herra mínum. Drottinn efli hásæti hans enn meira en hásæti herra míns, Davíðs konungs.“
38 Sadók prestur, Natan spámaður og Benaja Jójadason héldu þá niður eftir í fylgd Kreta og Pleta. Þeir létu Salómon stíga á bak múldýri Davíðs konungs og fóru með hann til Gíhon. 39 Sadók prestur hafði tekið olíuhornið úr tjaldbúðinni og smurði Salómon. Hafurshornið var þeytt og allur mannfjöldinn hrópaði: „Lifi Salómon konungur.“ 40 Síðan fylgdu allir honum upp eftir. Þeir blésu í pípur og fögnuðu stórum svo að jörðin skalf af hrópum þeirra. 41 Þetta heyrðu Adónía og boðsgestir hans þegar þeir voru að ljúka máltíðinni. Er Jóab heyrði hornið þeytt sagði hann: „Hví er öll borgin í uppnámi?“ 42 Í sömu svifum kom Jónatan, sonur Abjatars prests, óvænt til þeirra. Þá sagði Adónía: „Komdu hingað. Þú ert traustur maður og flytur áreiðanlega góðar fréttir.“
43 Jónatan svaraði og sagði við Adónía: „Öðru nær. Davíð konungur, herra okkar, hefur gert Salómon að konungi. 44 Konungur sendi með honum Sadók prest, Natan spámann og Benaja Jójadason ásamt Kretum og Pletum. Þeir létu hann stíga á bak múldýri konungsins. 45 Sadók prestur og Natan spámaður hafa smurt hann til konungs við Gíhon. Þaðan fóru þeir fagnandi upp eftir og öll borgin er í mesta uppnámi. Það er hávaðinn sem þið heyrðuð. 46 Salómon er þegar sestur í hásæti konungs. 47 Hirðmenn konungs komu til þess að árna Davíð konungi, herra okkar, heilla og sögðu: Guð þinn geri orðstír Salómons enn meiri en þinn og efli hásæti hans enn meira en þitt. Konungur laut höfði í rúminu þessu til samþykkis. 48 Auk þess sagði hann: Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, sem í dag hefur sett afkomanda minn í hásæti mitt og leyft mér að líta það.“ 49 Gestir Adónía skelfdust og stóðu upp. Fóru þeir hver sína leið.
50 En Adónía óttaðist Salómon. Hann stóð upp, hélt til tjaldbúðar Drottins og greip um horn altarisins. 51 Salómon bárust þessi boð: „Adónía óttast Salómon konung. Hann hefur gripið um horn altarisins og sagt: Salómon konungur sverji mér nú í dag, að hann láti ekki taka þjón sinn af lífi með sverði. 52 Salómon svaraði: „Reynist hann drengur góður verður ekki eitt hár á höfði hans skert. En verði ills vart hjá honum hlýtur hann að deyja.“ 53 Því næst sendi Salómon konungur menn sem leiddu Adónía niður frá altarinu. Hann kom og laut Salómon konungi sem sagði honum að snúa aftur heim.