Absalon sigraður og deyddur

1 Davíð kannaði nú lið sitt og setti foringja yfir þúsund manna sveitir og hundrað manna flokka. 2 Síðan skipti hann hernum í þrjár fylkingar. Var ein þeirra undir stjórn Jóabs, önnur undir stjórn Abísaí Serújusonar, bróður Jóabs, og sú þriðja undir stjórn Ittaí frá Gat. Því næst mælti konungurinn við herinn: „Ég ætla sjálfur að fara með ykkur.“ 3 En herinn svaraði: „Þú skalt hvergi fara. Ef við flýjum veldur það engum áhyggjum. Þó að helmingur okkar falli hefur enginn áhyggjur af því. En þú ert dýrmætari en tíu þúsund okkar. Því er betra að þú komir út úr borginni okkur til hjálpar.“ 4 Þá sagði konungurinn við þá: „Ég skal gera eins og þið viljið.“ Því næst tók konungurinn sér stöðu við borgarhliðið á meðan allur herinn gekk út fylktu liði í hundrað manna flokkum og þúsund manna sveitum. 5 Loks gaf konungurinn Jóab, Abísaí og Ittaí þessi fyrirmæli: „Farið gætilega með unga manninn Absalon.“ Allur herinn heyrði að konungurinn gaf hershöfðingjum sínum þessi fyrirmæli um Absalon.
6 Herinn fór nú út á vellina gegn Ísrael og kom til bardaga í Efraímsskógi. 7 Þar biðu Ísraelsmenn ósigur fyrir mönnum Davíðs. Varð mannfall mikið þennan dag og misstu Ísraelsmenn tuttugu þúsund menn. 8 Bardaginn barst um allt landsvæðið og þennan dag gleypti skógurinn fleiri menn en sverðið.
9 Absalon blasti nú allt í einu við sjónum manna Davíðs. Hann hafði riðið múldýri sem fór inn undir greinaþykkni á miklu eikartré. Þá festist höfuð hans í eikinni en múldýrið, sem hann reið, hélt áfram. Hann hékk því í lausu lofti. 10 Maður nokkur sá þetta og sagði við Jóab: „Rétt í þessu sá ég Absalon hanga í eikartré.“ 11 Jóab svaraði manninum sem sagði honum þetta: „Hvers vegna hjóstu hann ekki banahögg þarna úr því að þú sást hann? Ég hefði gefið þér tíu sikla silfurs og belti fyrir vikið.“ 12 En maðurinn svaraði Jóab: „Þó að þúsund siklar silfurs væru taldir í lófa mér legði ég ekki hönd á son konungsins. Við heyrðum með okkar eigin eyrum að konungurinn gaf þér, Abísaí og Ittaí þessi fyrirmæli: Gætið unga mannsins Absalons. 13 Hefði ég brugðist og gert honum eitthvað – engu verður leynt fyrir konungi – þá hefðir þú staðið fjarri.“ 14 Jóab svaraði: „Ég get ekki eytt tíma mínum til einskis með þér.“ Síðan þreif hann þrjú spjót og rak þau í hjarta Absalons sem enn var á lífi og hékk í eikinni. 15 Því næst umkringdu tíu skjaldsveinar Jóabs Absalon og hjuggu hann banahögg. 16 Jóab lét þá þeyta hafurshornið og herinn hætti að veita Ísraelsmönnum eftirför. Þegar Jóab hafði stöðvað herinn 17 tóku þeir Absalon, hentu honum í stóra gjótu í skóginum og gerðu mikla steindys yfir. Þá voru allir Ísraelsmenn flúnir hver í sitt tjald.
18 Absalon hafði þegar í lifanda lífi látið sækja stein og reisa sér minnisvarðann sem nú er í Kóngsdalnum. Því að hann sagði: „Ég á engan son sem getur haldið nafni mínu á loft.“ Hann nefndi minnisvarðann eftir sér og enn í dag er hann nefndur Absalonsvarði.[

Davíð harmar Absalon

19 Akímaas Sadóksson sagði: „Ég ætla að flýta mér til konungsins og færa honum þá gleðifrétt að Drottinn hafi dæmt honum í vil gegn fjandmönnum hans.“ 20 En Jóab svaraði: „Í dag flytur þú ekki fagnaðartíðindi. Einhvern annan dag getur þú flutt gleðifrétt en í dag flytur þú ekki gleðifrétt því að sonur konungsins er dáinn.“ 21 Því næst skipaði Jóab Núbíumanni nokkrum: „Farðu og segðu konungi hvað þú hefur séð.“ Núbíumaðurinn varpaði sér niður frammi fyrir Jóab og hljóp síðan af stað.
22 En Akímaas Sadóksson hélt áfram og sagði við Jóab: „Mér er sama hvað gerist, ég ætla að hlaupa á eftir Núbíumanninum.“ Jóab spurði: „Hvers vegna viltu vera að hlaupa þetta, sonur minn, fyrst þú færð engin sögulaun?“[ 23 En Akímaas svaraði: „Mér er sama. Ég ætla að hlaupa þangað.“ „Hlauptu þá,“ sagði Jóab. Akímaas hljóp þá af stað, fór leiðina um Jórdanardalinn og varð á undan Núbíumanninum.
24 Davíð sat á milli beggja borgarhliðanna. Vörðurinn hafði gengið upp á þak hliðsins við borgarmúrinn og sá þá mann sem kom hlaupandi einsamall. 25 Vörðurinn kallaði til konungs og skýrði honum frá þessu en konungur svaraði: „Ef hann er einsamall flytur hann góðar fréttir.“ Þegar hann nálgaðist 26 kom vörðurinn auga á annan mann á hlaupum. Þá kallaði vörðurinn niður til hliðvarðarins: „Annar maður kemur einsamall á hlaupum.“ Konungur sagði: „Hann flytur einnig góðar fréttir.“ 27 Þá kallaði vörðurinn: „Nú sé ég að sá fyrri hleypur líkt og Akímaas Sadóksson.“ Konungurinn sagði: „Það er góður maður, hann flytur góðar fréttir.“
28 Akímaas hrópaði til konungs: „Heill sért þú,“ og varpaði sér fram á ásjónu sína frammi fyrir konungi og sagði: „Lofaður sé Drottinn, Guð þinn. Hann hefur selt þér þá menn í hendur sem hafa lyft hendi sinni gegn þér, herra minn og konungur.“ 29 Konungur spurði: „Er ungi maðurinn Absalon heill á húfi?“ Akímaas svaraði: „Ég sá mikla ringulreið þegar Jóab sendi mig, þjón þinn, af stað. Þess vegna veit ég ekki hvað gerðist.“ 30 Þá skipaði konungur: „Farðu til hliðar og stattu þar.“ Akímaas gekk þá til hliðar og stóð þar.
31 Í því kom Núbíumaðurinn og sagði: „Hér með færi ég þér, herra minn og konungur, þá gleðifrétt að Drottinn hefur í dag dæmt þér í vil gegn öllum sem risið hafa gegn þér.“ 32 Konungur spurði Núbíumanninn: „Er ungi maðurinn Absalon heill á húfi?“ Núbíumaðurinn svaraði: „Þess væri óskandi að allir fjandmenn þínir, herra minn og konungur, og allir sem rísa gegn þér hljóti sömu örlög og sá ungi maður.“