1 Til söngstjórans. Liljulag. Davíðssálmur.
2Hjálpa mér, ó Guð,
því að vötnin ná mér upp að hálsi.
 3Ég er sokkinn í botnlausa leðju
og hef enga fótfestu.
Ég er kominn út á djúpið
og bylgjurnar ganga yfir mig.
4Ég hef hrópað mig þreyttan,
með brunasviða í kverkunum,
augu mín eru döpruð orðin
af að þreyja eftir Guði mínum.
5Fleiri en hárin á höfði mér
eru þeir er hata mig að ástæðulausu.
Þeir sem vilja tortíma eru voldugir,
óvinir mínir án saka.
Ég hef orðið að skila því sem ég rændi ekki.
 6Þú, Guð, þekkir heimsku mína
og sakir mínar dyljast þér eigi.
7Lát eigi þá er vona á þig
verða til skammar mín vegna,
ó, Drottinn, Drottinn hersveitanna.
Lát eigi þá er leita þín
verða til minnkunar mín vegna,
þú Guð Ísraels.
8Þín vegna ber ég háðung
svo að andlit mitt roðnar af blygðun.
9Ég er ókunnur orðinn bræðrum mínum
og framandi sonum móður minnar.
10Vandlæting vegna húss þíns hefur tært mig upp
og smánaryrði þeirra er smána þig hafa lent á mér.
 11Ég auðmýkti mig með föstu
en fyrir það fékk ég háð eitt,
 12hafði hærusekk fyrir klæði
og þeir ortu háðkvæði um mig.
 13Þeir sem sitja í borgarhliðinu slúðra um mig
og drukknir menn syngja um mig háðkvæði.
14En ég bið til þín, Drottinn, á stund náðar þinnar.
Svara mér, Guð, í trúfesti hjálpræðis þíns
sakir mikillar miskunnar þinnar.
15Bjarga mér úr kviksyndinu svo að ég sökkvi eigi,
bjarga mér frá hatursmönnum mínum
og úr hafdjúpinu.
 16Lát eigi vatnselginn færa mig í kaf,
né hyldýpið svelgja mig
og lát eigi brunninn ljúkast aftur yfir mér.
17Bænheyr mig, Drottinn, sakir gæsku náðar þinnar,
snú þér að mér af mikilli miskunn þinni.
 18Hyl eigi auglit þitt fyrir þjóni þínum
því að ég er í nauðum staddur,
flýt þér að bænheyra mig.
 19Ver mér nálægur, leys mig,
frelsa mig frá óvinum mínum.
 20Þú þekkir háðung mína, skömm og svívirðing,
allir fjendur mínir standa þér fyrir sjónum.
21Háðungin kramdi hjarta mitt svo að ég örvænti.
Ég vonaði að einhver sýndi meðaumkun en þar var enginn,
og að einhverjir hugguðu en fann engan.
 22 Þeir fengu mér malurt til matar
og við þorstanum gáfu þeir mér edik að drekka.
23 Verði borðið fyrir framan þá að gildru,
fórnarveisla [ þeirra þeim að snöru,
 24 augu þeirra myrkvist svo að þeir sjái ekkert,
lendar þeirra skjálfi um alla framtíð.
25 Hell þú reiði þinni yfir þá
og lát þína brennandi gremi ná þeim.
26 Búðir þeirra verði eyddar
og enginn búi í tjöldum þeirra
 27 því að þann sem þú hefur lostið ofsækja þeir
og auka þjáningar þeirra er þú hefur sært.
 28 Bæt sök við sök þeirra
og lát þá eigi ganga inn í réttlæti þitt.
29 Verði þeir afmáðir úr lífsins bók
og eigi skráðir með réttlátum.
 30 En ég er volaður og þjáður,
hjálp þín, Guð, mun bjarga mér.
 31 Ég vil lofa nafn Guðs í ljóði
og mikla hann í lofsöng.
 32 Það mun Drottni líka betur en uxar,
ungneyti með hornum og klaufum.
 33 Hinir auðmjúku sjá það og gleðjast,
þér sem leitið Guðs – hjörtu yðar lifni við
 34 því að Drottinn hlustar á hina fátæku
og fyrirlítur eigi bandingja sína.
35 Hann skulu lofa himinn og jörð,
höfin og allt sem í þeim hrærist.
 36 Því að Guð hjálpar Síon,
reisir við borgirnar í Júda
og menn skulu búa þar
og fá landið til eignar.
 37 Niðjar þjóna hans munu erfa það
og þeir er elska nafn hans byggja þar.