Dagur Drottins

1Þeytið hornið á Síon
og látið varnaðaróp gjalla frá hinu heilaga fjalli mínu.
Skjálfi nú öll heimsbyggð
því að kominn er dagur Drottins,
nálægur er hann, 2dagur myrkurs og drunga,
dagur niðdimmu og dökkra skýja.
Þau síga sem sorti yfir fjöllin,
þar fer risavaxin og máttug þjóð.
Engan líka hefur þetta átt sér
frá upphafi vega
og ekkert þessu líkt
mun aftur verða um aldir alda.

Framrás engisprettuhersins

3Fyrir þeim fer eyðandi eldur
og slóð þeirra er logandi bál,
fyrir þeim er landið sem Edensgarður,
í slóð þeirra öræfi og auðn
sem enginn fær flúið.
4Áþekkir hestum eru þeir,
fráir sem gæðingar,
5það glymur sem í stríðsvögnum
er þeir þjóta um fjallatindana,
snarkar sem í loga af hálmi,
kliðar sem máttugur her
búist til bardaga.
6Fyrir þeim skjálfa þjóðirnar,
allar ásjónur skipta litum.
7Þeir þjóta fram sem stríðsgarpar,
klífa borgarmúra sem hermenn.
Hver heldur eigin stefnu,
enginn villist í annars braut.
8Enginn hamlar öðrum,
hver stefnir eigin leið.
Þótt kastvopnum sé beitt gegn þeim
bíða þeir ekkert tjón.
9Þeir ráðast á borgina,
þjóta um borgarmúrinn,
klifra upp húsin,
fara inn um gluggana
eins og þjófar.
10Fyrir þeim skelfur jörðin
og himinninn nötrar,
sól og tungl myrkvast
og stjörnurnar synja um birtu sína.
11Drottinn hefur upp raustina frammi fyrir her sínum.
Afar fjölmennt er lið hans
og óteljandi þeir sem hlíta skipun hans
því að vissulega er dagur Drottins mikill og ógurlegur.
Hver fær þá staðist?

Hvatt til iðrunar

12En jafnvel nú,
segir Drottinn,
skuluð þér snúa yður til mín af öllu hjarta yðar,
með föstu, með gráti, með harmakveini.
13Rífið hjörtu yðar
fremur en klæði yðar
og snúið aftur til Drottins, Guðs yðar.
Miskunnsamur er hann og líknsamur,
seinn til reiði og gæskuríkur
og iðrast hins illa.
14Hver veit nema hugur hans snúist enn og mildist
svo að hann láti blessun hljótast af,
svo að þér getið
aftur fært Drottni,
Guði yðar,
matfórn og dreypifórn.
15Þeytið hornið á Síon,
boðið helga föstu,
efnið til helgrar samkundu.
16Kallið fólkið saman,
helgið söfnuðinn,
safnið saman öldungunum,
safnið saman börnunum,
jafnvel þeim sem enn eru á brjósti.
Brúðguminn komi út úr herbergi sínu
og brúðurin undan tjaldhimni sínum.
17Milli fordyris og altaris
skulu prestarnir, þjónar Drottins,
gráta og segja:
„Þyrmdu þjóð þinni, Drottinn,
ofurseldu arfleifð þína ekki smáninni
svo að þjóðirnar hæði hana.
Hví skyldu þjóðirnar spyrja:
Hvar er Guð þeirra?
18Megi vandlæting Drottins kvikna vegna lands hans
og megi hann sýna þjóð sinni umhyggju.“

Endurreisn heitið

19Og Drottinn svaraði og sagði við þjóð sína:
Sjá, nú sendi ég yður
korn, vínlög og olíu,
þar munuð þér hljóta fylli yðar.
Og ég mun aldrei framar
gera yður að aðhlátursefni þjóðanna.
20Andstæðinginn í norðri
rek ég langt frá yður,
hann hrek ég á öræfi og óbyggðir,
framvarðarsveit hans að hafinu í austri
og baksveitir hans að hafinu í vestri.
Af honum verður mikill óþefur,
stækur ódaunn stígur upp af honum
enda hefur hann afrekað mikið.
21Óttast ekki, land,
heldur fagna og gleðst
því að Drottinn hefur unnið mikil stórvirki.
22 Óttist ekki, dýr merkurinnar.
Beitilönd öræfanna gróa,
trén bera ávöxt,
fíkjutrén og vínviðurinn veita þrótt sinn.
23 Gleðjist, Síonarbúar,
og fagnið í Drottni, Guði yðar.
Af réttlæti sínu hefur hann sent yður vorregnið
og eins og fyrrum mun hann gefa yður vorregn og haustregn.
24 Þreskivellir munu fyllast af korni
og kerin flóa yfir af vínlegi og olíu.
25 Ég bæti yður árin
sem engisprettan át upp,
þau sem smávargurinn, grasvargurinn og jarðvargurinn átu,
sá mikli her sem ég sendi gegn yður.
26 Þér munuð borða fylli yðar
og lofa nafn Drottins, Guðs yðar,
sem svo undursamlega hefur við yður breytt.
Og aldrei framar mun þjóð mín þola smán.
27 Og þér munuð vita að ég dvelst með Ísrael
og er Drottinn, Guð yðar,
ég, enginn annar.
Og aldrei framar mun þjóð mín þola smán.