Þrengingar Jerúsalem og björgun

1Vei þér, Aríel, Aríel, [
borgin þar sem Davíð sló upp herbúðum.
Bætið ári við ár,
látið hátíðirnar fara sinn hring
2en ég mun þrengja að Aríel
og þar verður hryggð og harmakvein.
Hún verður mér eins og brennifórnaraltari.
3Ég mun setja herbúðir gegn þér,
þrengja að þér með árásarvirkjum
og reisa turna gegn þér.
4Fallin muntu tala frá jörðinni,
orð þín berast hálfkæfð upp úr moldinni,
rödd þín sem draugsrödd upp úr jörðinni
og raust þín sem hvískur úr moldinni.
5Þá verður mergð þinna drambsömu eins og ryk
og mergð ofbeldismanna þinna eins og fjúkandi hismi.
Skyndilega, á augabragði,
6kemur refsing frá Drottni allsherjar
með þrumum, jarðskjálfta og miklum gný,
fellibyl, stormi og eyðandi eldstungum.
7Eins og í draumsýn um nótt,
þannig mun fara fyrir allri þjóðamergðinni sem herjar á Aríel,
sem ræðst á hana, reisir virki gegn henni og þrengir að henni.
8Eins og þegar hungraðan mann dreymir að hann eti
en vaknar svangur sem fyrr,
eins og þegar þyrstan mann dreymir að hann drekki
en vaknar örmagna, þyrstur sem fyrr,
þannig fer fyrir allri þjóðamergðinni sem herjar á Síonarfjall.

Blinda og afneitun

9Fallið í stafi og undrist,
starið yður blinda.
Gerist drukknir, þó ekki af víni.
Reikið, þó ekki af öli.
10Því að Drottinn hefur hellt yfir yður
anda svefnhöfgi,
lokið augum yðar, spámenn,
hyljið höfuð yðar, sjáendur.
11 Yður var sérhver opinberun eins og orð í innsiglaðri bók: Sé hún fengin þeim sem kann að lesa og sagt við hann: „Lestu þetta,“ þá svarar hann: „Ég get það ekki því að bókin er innsigluð.“ 12 En sé bókin fengin þeim sem kann ekki að lesa og sagt við hann: „Lestu þetta,“ svarar hann: „Ég er ólæs.“
13 Drottinn segir:
Þetta fólk nálgast mig með munni sínum
og heiðrar mig með vörum sínum
en hjarta þess er mér fjarri
og guðsótti þess er utanaðlærðar mannasetningar.
14Þess vegna mun ég enn fara undarlega með þetta fólk,
undarlega og undursamlega.
Speki spekinga þess hverfi
og hyggindi hyggindamannanna fari í felur.
15Vei þeim sem grafa djúpt
til að hylja áform sín fyrir Drottni
og vinna verk sín í myrkri
og hugsa: „Hver sér oss, hver veit um oss?“
16Hvílík fásinna.
Skal leggja að jöfnu leirinn og leirkerasmiðinn?
Getur verkið sagt um þann sem vann það:
„Hann hefur ekki búið mig til?“
Getur það sem var mótað sagt um þann sem mótaði:
„Hann kann ekki til verka“?

Endurnýjun

17Er ekki skammt þar til
Líbanon verður að aldingarði
og Karmel talið skóglendi?
18Á þeim degi munu daufir heyra orð lesin af bók
og augu blindra sjá þrátt fyrir skugga og myrkur.
19Þá mun gleði auðmjúkra aukast yfir Drottni
og hinir fátækustu meðal manna
munu fagna yfir Hinum heilaga Ísraels.
20Kúgarinn verður ekki lengur til,
skrumarinn líður undir lok,
öllum, sem hyggja á illt, verður tortímt
21og þeim sem sakfella menn fyrir rétti,
þeim sem leggja snörur fyrir þann sem áminnir í hliðinu
og vísa hinum saklausa frá með innantómu hjali.
22 Þess vegna segir Drottinn,
sem endurleysti Abraham, við ættbálk Jakobs:
Nú þarf Jakob ekki að blygðast sín lengur
og andlit hans ekki framar að fölna
23 því að þegar þjóðin sér börn sín,
verk handa minna, sín á meðal
mun hún helga nafn mitt,
helga Hinn heilaga Jakobs
og óttast Guð Ísraels
24 og þeir sem eru villuráfandi í anda
munu öðlast skilning
og þeir sem mögla láta sér segjast.